Η αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα είναι µια επέµβαση που πραγµατοποιείται όλο και συχνότερα τα τελευταία χρόνια. Οι λόγοι που ένας θυρεοειδής πρέπει να αφαιρεθεί διερευνώνται από τον ενδοκρινολόγο µε κλινικές, αιµατολογικές και απεικονιστικές εξετάσεις.
Πότε πρέπει να αφαιρεθεί ο θυρεοειδής αδένας
• Απόλυτη ένδειξη χειρουργικής αντιµετώπισης έχουν όλοι οι κακοήθεις όζοι του θυρεοειδούς αδένα που έχουν διαγνωστεί προεγχειρητικά είτε διά βιοψίας µε λεπτή βελόνη (FNA) είτε κατόπιν θετικής ανοιχτής βιοψίας τραχηλικού λεµφαδένα. Το ίδιο ισχύει και για όλες τις περιπτώσεις όζων µε ισχυρή υποψία κακοήθειας. Στις περιπτώσεις αυτές η εγχείρηση που επιλέγεται είναι η ολική θυρεοειδεκτοµή.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, όπου υπάρχει η υποψία κακοήθειας στο θυρεοειδή απαραίτητη είναι η προεγχειρητική χαρτογράφηση λεµφαδένων (µε υπερηχογράφηµα λεµφαδένων τραχήλου) προκειµένου να σχεδιαστεί σωστά η χειρουργική επέµβαση. Στις περιπτώσεις όπου είναι αναγκαίο η ολική θυρεοειδεκτοµή πρέπει να συνοδεύεται από λεµφαδενικό καθαρισµό του κεντρικού ή/και των πλάγιων τραχηλικών διαµερισµάτων.
• Σχετικές ενδείξεις χειρουργικής θεραπείας είναι παθήσεις που συνοδεύονται από υπερλειτουργία του θυρεοειδούς, όταν οι άλλες συντηρητικές θεραπείες έχουν αποτύχει. Στις παθήσεις αυτές περιλαµβάνονται ο υπερθυρεοειδισµός λόγω νόσου Graves, τοξικής πολυοζώδους βρογχοκήλης ή µονήρους τοξικού αδενώµατος.
• Φυσικά απόλυτη ένδειξη χειρουργικής αντιµετώπισης αποτελούν πολυοζώδεις βρογχοκήλες πολύ µεγάλου µεγέθους που προκαλούν πιεστικά φαινόµενα στην τραχεία µε αποτέλεσµα δυσκολία στην αναπνοή. Η χειρουργική επέµβαση στις περιπτώσεις αυτές περιλαµβάνει την ολική ή σχεδόν ολική θυρεοειδεκτοµή, εκτός από την περίπτωση του µονήρους τοξικού αδενώµατος όπου επαρκής είναι και η σύστοιχη µε το τοξικό αδένωµα λοβεκτοµή.
Η χειρουργική αντιµετώπιση και επέμβαση θυρεοειδή
Η χειρουργική θεραπεία τελευταία διενεργείται µε τη χρήση της διεγχειρητικής νευροπαρακολούθησης (νευροδιεγέρτη) για µεγαλύτερη ασφάλεια όσον αφορά την επιπλοκή της κάκωσης των υπεύθυνων νεύρων για την κινητικότητα των φωνητικών χορδών.
Σε έµπειρους και εξειδικευµένους χειρουργούς οι επιπλοκές της επέµβασης θυρεοειδούς αδένα, όπως το βράχνιασµα και η µόνιµη µετεγχειρητική υπασβεστιαιµία, είναι σπάνιες και η συχνότητα εµφάνισής τους δεν ξεπερνά το 1-2%.
Ευχαριστούµε για τις πληροφορίες τον Κυριάκο Θ. Βαµβακίδη, χειρουργό, διευθυντή Τµήµατος Χειρουργικής Ενδοκρινών Αδένων Κεντρικής Κλινικής Αθηνών (www.drvamvakidis.gr).
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
