Πριν από μερικές δεκαετίες η εξωσωματική γονιμοποίηση ήρθε για να λύσει το πρόβλημα της υπογονιμότητας των ζευγαριών.
Μάλλον όμως έλυσε μόνο το γυναικείο κομμάτι, αφού η έλλειψη σπερματοζωαρίων ή η μη καλή ποιότητα αυτών αντιμετωπίστηκε με τη λύση του «δότη», τη χρήση δηλαδή δανεικού σπέρματος.
Ενώ η δωρεά ωαρίων αντιμετωπίζεται με αρκετό σκεπτικισμό παγκοσμίως, η δωρεά σπέρματος θεωρείται κάτι κοινό.
Ίσως γι’ αυτόν το λόγο πολύ λίγα πράγματα έχουν γίνει, τόσο σε ερευνητικό όσο και σε κλινικό επίπεδο, αναφορικά με την ανδρική υπογονιμότητα.
Τα αίτια της ανδρικής υπογονιμότητας
Τα τελευταία 20 χρόνια, όμως, εμπλουτίστηκε η γνώση για το πώς παράγονται τα σπερματοζωάρια και τι μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα σ’ αυτά. Κύρια αιτία της
ανδρικής υπογονιμότητας δεν είναι τελικά ο μικρότερος αριθμός σπερματοζωαρίων στο σπερμοδιάγραμμα. Γιατί στην πραγματικότητα τα 15.000.000 σπερματοζωάρια που λογίζονται ως τιμή αναφοράς στην εξέταση είναι μάλλον πολλά για να επιτευχθεί σύλληψη.
Η ποιότητά τους είναι πολύ πιο σημαντική για μια φυσιολογική σύλληψη, η οποία επηρε ζεται από καθημερινές συνήθειες, όπως η καθιστική εργασία και η υπερκατανάλωση λίπους, αλλά και από νόσους που αφορούν μεγάλα τμήματα του ανδρικού πληθυσμού, όπως η παχυσαρκία, η κιρσοκήλη, η κακή στοματική υγεία, ο όψιμος υπογοναδισμός και η πρώιμη ελάττωση των επιπέδων τεστοστερόνης – η τελευταία αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο ενός
συνδρόμου του μεταβολικού που πλήττει σχεδόν έναν στους δύο άνδρες άνω των 45 ετών.
Μέθοδοι αντιμετώπισης υπάρχουν
Για κάποιες νόσους, όπως η κιρσοκήλη, μια συγγενή διαταραχή κατά την οποία δε λειτουργεί αποτελεσματικά το φλεβικό δίκτυο του όρχεως, γνωρίζουμε πλέον ότι η δράση τους στο πέρασμα του χρόνου είναι αθροιστική. Έτσι, όταν η απόφαση για απόκτηση παιδιού από τον άνδρα παίρνεται μετά την ηλικία των 30, των 40 και των 50, μπορεί να μην είναι εφικτή. Οι μικρές διαταραχές στη μορφολογία, που συχνά περνούν απαρατήρητες, φανερώνουν διαταραχές του μεταβολισμού, οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις μπορούν να διορθωθούν.
Πολλές από τις θεραπείες, κυρίως ορμονικές, αποκτούν όλο και μεγαλύτερη εγκυρότητα, ασφάλεια και αποδοχή. Η μεγαλύτερη μελέτη που πραγματοποιήθηκε στη Γαλλία αναφέρει
ότι από το 1965 έως το 2013 οι άνδρες στη Γαλλία έχουν χάσει περίπου το 30% της αναπαραγωγικής τους ικανότητας.
Τώρα πια φαίνεται πως έχουμε τα μέσα, παλιά και σύγχρονα, για να σταματήσουμε την εμφάνιση καινούριων στατιστικών αυτού του είδους.
Ευχαριστούμε τον Πέτρο Δρέττα, χειρουργό, ουρολόγο- ανδρολόγο, διδάκτορα
του Πανεπιστημίου Αθηνών, διευθυντή του Ανδρολογικού Ινστιτούτου
Πειραιά, μέλος των Γιατρών του Κόσμου (www.andrologikopeiraia.gr).
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
