Αρκετά συχνά συναντάμε παιδιά, τα οποία δείχνουν διστακτικά, ντροπαλά, δυσκολεύονται να απαντήσουν ακόμα και σε μια απλή ερώτηση που θα τους απευθύνει κάποιο μη οικείο πρόσωπο και γαντζώνονται από τους γονείς, αρνούμενα να απομακρυνθούν από αυτούς. Κάποια από αυτά τα παιδιά φαίνεται να δυσκολεύονται ακόμα και με συνομηλίκους, ενώ μπορεί να αρνούνται να πάνε επίσης στο σχολείο. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις βλέπουμε παιδιά να δείχνουν τρομοκρατημένα, να τρέμουν, να κλαίνε και να εμφανίζουν σωματικά συμπτώματα, εμετούς, πόνους στο στομάχι κ.α. όταν βρεθούν μακριά από τους γονείς.
Για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό;
Τα αίτια για τη συστολή – διστακτικότητα ενός παιδιού μπορεί να είναι πολλά. Τα πιο σημαντικά όμως θα πρέπει να τα αναζητήσουμε στη σχέση γονέων – παιδιού καθώς και στην ίδια την προσωπικότητα των γονέων. Γονείς οι οποίοι δεν ενθαρρύνουν το παιδί τους να αναλάβει πρωτοβουλίες, να απομακρυνθεί από αυτούς, συμβάλλουν στην ανάπτυξη φόβων και στη δυσκολία του παιδιού να λειτουργήσει αυτόνομα. Το ίδιο αποτέλεσμα έχει η υπερπροστασία καθώς και δικές τους ενδεχόμενες φοβίες. Χωρίς να αντιλαμβάνονται το μηχανισμό με τον οποίο γίνεται αυτό, οι γονείς “μεταδίδουν” στο παιδί τους φοβίες που και οι ίδιοι έχουν, καθώς εκείνο έχει την ικανότητα να αντιλαμβάνεται τα συναισθήματα τους και κατ’ επέκταση το άγχος τους, το οποίο υιοθετεί.
Σχετικό με τα παραπάνω είναι επίσης η εικόνα που ένα παιδί σχηματίζει για τον εαυτό του. Τα διστακτικά παιδιά, είναι συνήθως παιδιά με χαμηλή εικόνα εαυτού, έλλειψη εμπιστοσύνης στις ικανότητες τους, τα οποία οδηγούνται σε απόσυρση και απομόνωση.
Βεβαίως υπάρχουν περιπτώσεις όπου ένα παιδί μπορεί να δείχνει φοβισμένο και διστακτικό μετά από ένα στρεσογόνο γεγονός, το οποίο δυσκολεύτηκε να διαχειριστεί. Όταν κάτι τέτοιο συμβεί, χρειάζεται να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή στις αντιδράσεις του και να εντοπίσουμε γενικότερες αλλαγές στη συμπεριφορά του…
Διάβασε τη συνέχεια στο themamagers.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
