Ανεπίλυτη θλίψη: 6 σημάδια ότι δεν έχεις θρηνήσει σωστά

Η Lianna Champ έχει πάνω από 40 χρόνια εμπειρίας στη συμβουλευτική θλίψης και πένθους και είναι συγγραφέας του πρακτικού οδηγού How to Grieve Like A Champ.

Παρακάτω, μοιράζεται τα σημάδια του ανεπίλυτου πένθους που βλέπει στο θεραπευτήριό της, μαζί με συμβουλές που θα βοηθήσουν στη θεραπεία του.

Υγιής θλίψη είναι αυτό που οι άνθρωποι βιώνουν όταν επιτρέπουν στον εαυτό τους να νιώσουν τον πόνο της απώλειάς τους. Αφιερώνουν χρόνο για να εντοπίσουν και να κατανοήσουν αυτό που νιώθουν και, με την πάροδο του χρόνου, αποδέχονται αυτό που έχει συμβεί. Παρόλο που δεν χάνουν ποτέ τον πόνο της έλλειψης αυτού του ατόμου, είναι σε θέση να συνεχίσουν να ζουν και να βιώνουν την ευτυχία.

Οι άνθρωποι ζουν βασιζόμενοι σ τη διάνοιά τους, σχεδιάζοντας τις πράξεις και τις αντιδράσεις τους. Ωστόσο η θλίψη δεν είναι μια διανοητική αντίδραση, είναι μια συναισθηματική αντίδραση. Δεν μπορούν να σκεφτούν τον εαυτό τους μέσα από τη θλίψη, πρέπει να τη βιώσουν, να αφεθούν. Είναι εντάξει να πονάνε, είναι εντάξει να χάνουν για λίγο τον δρόμο τους.

Λέγοντας στον εαυτό τους ότι είναι καλά ενώ δεν είναι, απλώς θάβουν τον πόνο ακόμα πιο βαθιά, καθώς προσπαθούν να τον αγνοήσουν και να συνεχίσουν κανονικά. Μπορεί ακόμη και να λένε στον εαυτό τους ότι θα είναι εντάξει σε δύο χρόνια, καθώς τους έχουν πει ότι τόσος χρόνος χρειάζεται για να ξεπεράσουν την απώλεια κάποιου που αγαπάνε.

Αυτό δεν είναι αλήθεια. Αν δεν κάνουν τίποτα, απλά συνηθίζουν να θάβουν τον πόνο και χτίζουν τη ζωή τους γύρω από αυτόν. Ξέρουν ότι είναι εκεί και θα παραμείνει εκεί, ανεπίλυτος μέχρι να κάνουν κάτι γι' αυτόν.

Αυτή είναι η θλίψη. Δεν μπορούν να την ελέγξουν περισσότερο από όσο μπορούν να την προβλέψουν, αλλά είναι πολύ πιο εύκολο να αντέξουν τη θλίψη τους αν δεν κατηγορούν και τον εαυτό τους που είναι λυπημένος. Ζουν σε μια κοινωνία που αναζητά εύκολα και άμεσα αποτελέσματα σε όλα, γι' αυτό είναι σημαντικό να μάθουν τα οφέλη και την ομορφιά της υπομονής, της προσπάθειας και της επιμονής όταν βιώνουν συναισθηματικά τραύματα.

Αν δεν μπόρεσαν να θρηνήσουν τις απώλειές τους για οποιονδήποτε λόγο, μπορεί να υποφέρουν από ανεπίλυτη θλίψη. Η ανεπίλυτη θλίψη είναι σαν να προσπαθούν να οδηγήσουν ένα αυτοκίνητο με το χειρόφρενο κλειστό - θα είναι σε θέση να λειτουργήσουν μόνο σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο.

Η θλίψη που αποκρύπτεται και δεν αναγνωρίζεται μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο στα άτομα τόσο συναισθηματικά όσο και σωματικά. Αν ασυνείδητα καθυστερούν τη διαδικασία του πένθους και συγκρατούν τα συναισθήματά τους, αυτό μπορεί να εκδηλωθεί με σωματικό τρόπο, όπως πονοκέφαλοι, δυσκολία στον ύπνο, ασθένειες και στομαχικά προβλήματα.

Ανεπίλυτη θλίψη: Τα κοινά σημάδια ότι δεν έχουν πενθήσει σωστά

• Δεν θέλουν να μιλήσουν για την απώλεια ή να την αναγνωρίσουν
• Υπερδραστηριότητα - είτε εργάζονται πολύ σκληρά είτε ξοδεύουν πολύ χρόνο σε ένα χόμπι για να αποσπάσουν την προσοχή τους
• Έχουν αρχίσει να απομονώνονται και να αποστασιοποιούνται από την οικογένεια και τους φίλους τους
• Επιδίδονται σε κακές συνήθειες - τρώνε υπερβολικά ή λίγο, πίνουν πολύ αλκοόλ, έχουν ριψοκίνδυνη συμπεριφορά κ.λπ.
• Κοιμούνται περισσότερο από το συνηθισμένο
• Αντιδρούν υπερβολικά σε ένα σχετικά ασήμαντο γεγονός
• Αποφεύγουν να έρχονται κοντά σε ανθρώπους και να ξεκινούν νέες σχέσεις από φόβο μήπως πληγωθούν

Αν δεν κάνουν τίποτα για να συμφιλιωθούν με τις απώλειές τους, δεν έχει σημασία πόσος χρόνος περνάει, ο πόνος παραμένει και θα είναι δυνατός. Αν κάποιο άτομο ωστόσο δεν έχει εκπλαγεί από την αντίδρασή του σε μια μικρότερη απώλεια, μπορεί να είναι σημάδι ότι έχει ανεπίλυτη θλίψη από προηγούμενες απώλειες.

Τι μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της θλίψης

Μπορεί να παραμείνει η αίσθηση της ζωής εκτός ελέγχου, θάβοντας βαθύτερα τον πόνο. Έτσι, είναι πολύτιμο για την ανάρρωση από την ανεπίλυτη θλίψη να αναγνωριστεί η ύπαρξη τυχόν αρνητικών μηχανισμών αντιμετώπισης για να μπλοκάρονται τα επώδυνα συναισθήματά τους.

Ακολουθούν ορισμένες συμβουλές που θα μπορούν να βοηθήσουν τα άτομα στην αντιμετώπιση του ανεπίλυτου πένθους:

Να μιλούν για την απώλειά τους με εκείνους με τους οποίους αισθάνονται ασφαλείς. Αν μπορούν να μιλήσουν για τις απώλειές τους την στιγμή που συμβαίνουν, είναι πιο πιθανό να έχουν ένα δίκτυο υποστήριξης γύρω τους και να μπορέσουν να επεξεργαστούν το πένθος τους με έναν τρόπο που είναι σωστός, φυσικός και αυθεντικός για εκείνους.

Να γράφουν όσα αισθάνονται. Να είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους. Μερικές φορές νιώθουν ενοχές αν χάσουν μια ευκαιρία να πουν ή να κάνουν κάτι και αυτό μπορεί να τους κρατήσει κολλημένους σε έναν βρόγχο.

Να θυμούνται ότι η θλίψη εξελίσσεται. Δεν θρηνούν μόνο τη στιγμή της απώλειας, αλλά και καθώς εισέρχονται σε νέα στάδια και ορόσημα στη ζωή τους. Πρέπει να αποδεχθούν ότι πάντα θα έχουν αυτές τις στιγμές θλίψης.

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr