Όταν ο γιος μου ήταν μικρός, η καλύτερη ώρα της ημέρας ήταν στις 10:30 το πρωί. Θυμάμαι ότι εκείνη την ώρα άρχιζε μια παιδική σειρά με κάτι πολύχρωμα πλάσματα, στις κοιλιές των οποίων προβάλλονταν βιντεάκια.
Από τη στιγμή που ξεκινούσε η σειρά, ο γιος μου έτρεχε στην τηλεόραση και στεκόταν εκεί, ακίνητος, για 20 ολόκληρα λεπτά, απόλυτα γοητευμένος από τις παράξενες εικόνες που εκτυλίσσονταν μπροστά του. Τι σήμαινε αυτό για μένα; Ώρα για μπάνιο! Έτρεχα στο μπάνιο, βγάζοντας ταυτόχρονα τα ρούχα μου κι έτσι απολάμβανα τις πιο ευχάριστες στιγμές της ημέρας μου. Ήταν η ώρα που έμενα μόνη. Έλουζα τα μαλλιά μου και έβαζα εκείνη την περιβόητη μάσκα για να γίνουν πιο μαλακά. Δεν τολμούσα να τραγουδήσω, όπως συνήθιζα, για να μην τραβήξω την προσοχή του μικρού από αυτό που έβλεπε. Άφηνα αυτά τα μαγευτικά πλασματάκια να κάνουν τη δουλειά τους. Μετά από μερικά λεπτά αναδυόταν μια καθαρή θεά, που μύριζε καθαριότητα και φρεσκάδα επιτέλους. Αν ήμουν αρκετά γρήγορη, προλάβαινα να φτιάξω κι έναν καφέ, και μάλιστα να πιώ δυο-τρεις γουλιές, πριν τον παρατήσω να κρυώνει όπως μου συμβαίνει κάθε μέρα. Ο χρόνος που μου προσέφερε η τηλεόραση ήταν μια μικρή ανακούφιση.
Την ώρα που ο γιος μου παρακολουθούσε τη σειρά, έβρισκα λίγο χρόνο για μένα. Αυτά τα λεπτά ήταν οξυγόνο σε μια περίοδο, που ένιωθα να πνίγομαι…
Διάβασε τη συνέχεια στο themamagers.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
