Την ιδέα για αυτό το άρθρο μου την έδωσε η μαμά μου, χωρίς να το ξέρει. Η μαμά μου, ειδικά τα τελευταία χρόνια είναι ένας άνθρωπος που ανησυχεί για όλα. Αν συμβεί κάτι δυσάρεστο αγχώνεται, αν συμβεί κάτι ευχάριστο πάλι ανησυχεί γιατί μπορεί κάτι να αλλάξει, και αν όλα κυλούν ομαλά, ψάχνει να βρει τι δεν πηγαίνει καλά και δεν το έχουμε καταλάβει.
Ευτυχώς, τη συνήθεια της ανησυχίας την υιοθέτησε τελευταία, οπότε δεν θυμάμαι να μεγαλώνω με μία τόσο αγχώδη μητέρα που φέρνει τον πανικό. Ευτυχώς δηλαδή! Όμως αυτό που παρατηρώ είναι ότι η συνήθειά της να ανησυχεί για όλα και να ψάχνει το πρόβλημα, της στερεί ουσιαστικά τις χαρές της ζωής. Χάνει το νόημα της ζωής. Ζει στο παρελθόν και στο μέλλον και σπάνια στο παρόν.
Η ανησυχία δημιουργεί την ψευδαίσθηση της αυτοπροστασίας. Ο εγκέφαλός μας θεωρεί ότι χρειάζεται να χρησιμοποιήσει τις παρελθοντικές εμπειρίες για να προετοιμαστεί για αυτές που έρχονται. Πολύ λογικό ακούγεται αυτό. Ωστόσο, δεν χρειάζεται να ανησυχούμε πριν συμβεί «το κακό». Μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε όταν και αν έρθει στη ζωή μας. Επίσης, είναι διαφορετικό να προνοώ και διαφορετικό να ανησυχώ και να αγχώνομαι. Το άγχος είναι η αντίδραση του συναισθήματος του φόβου. Γιατί να φοβηθώ εάν δεν αντιμετωπίζω απειλή στην πραγματικότητα; να
Διάβασε περισσότερα στο missbloom.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
