Aς δούµε όµως πρώτα τα δυσάρεστα νέα: Ο καρκίνος του ήπατος είναι ένα συχνό νόσηµα (ο τρίτος πιο θανατηφόρος καρκίνος παγκοσµίως), το οποίο, σύµφωνα µε επίσηµα στοιχεία του Παγκόσµιου Οργανισµού Υγείας, προκαλεί 700.000 θανάτους ετησίως. Γι’ αυτό απαιτεί συστηµατική αντιµετώπιση από πολλές ειδικότητες και κυρίως από ακτινολόγους, ογκολόγους και χειρουργούς ήπατος/χοληφόρων.
-
Οι δύο όψεις της νόσου
Ο καρκίνος του ήπατος διακρίνεται σε πρωτοπαθή (ηπάτωµα, χολαγγειοκαρκίνωµα) και σε δευτεροπαθή (ηπατικές µεταστάσεις από το έντερο, το στοµάχι, το νεφρό κ.λπ.), µε συµπτώµατα αµβληχρά και στις δύο περιπτώσεις, ενώ πολλές φορές δηµιουργούνται µεγάλοι όγκοι, οι οποίοι αναγνωρίζονται στο πλαίσιο ενός τσεκάπ. Ωστόσο, σηµαντικός παράγοντας για τη διάγνωση αυτού του νοσήµατος είναι η ύπαρξη υψηλού βαθµού υποψίας για την ανάπτυξή του. Έτσι, οι ασθενείς που ανήκουν σε κατηγορία αυξηµένου κινδύνου για ανάπτυξη πρωτοπαθούς καρκίνου του ήπατος (όπως αυτοί µε χρόνια ηπατίτιδα Β ή ηπατίτιδα C) οφείλουν να έχουν τακτικό υπερηχογραφικό έλεγχο και συχνό προσδιορισµό καρκινικών δεικτών. Και ας µην ξεχνάµε πως όσοι ασθενείς εµφάνισαν στο παρελθόν καρκίνους σε άλλα µέρη του σώµατος είναι σηµαντικό να παρακολουθούνται τακτικότερα.
-
Πώς µπορεί να αντιµετωπιστεί
Σε ασθενείς µε πρωτοπαθή καρκίνο ήπατος η χειρουργική θεραπεία αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της αντιµετώπισης, ενώ ένα µικρό ποσοστό ασθενών µπορεί να ωφεληθεί και από µεταµόσχευση ήπατος. Αυτοί οι ασθενείς µπορούν να πετύχουν υψηλά ποσοστά πενταετούς επιβίωσης της τάξης του 35-50%.
Σε ασθενείς µε ηπατικές µεταστάσεις –κυρίως από το παχύ έντερο– σηµαντικό ρόλο παίζει η προεγχειρητική χηµειοθεραπεία, η οποία βοηθά στη σµίκρυνση των όγκων, επιτρέποντας έτσι την ογκολογικά σωστή εγχείρηση, η οποία µπορεί να φέρει πολύ καλά αποτελέσµατα µε ποσοστό πενταετούς επιβίωσης που κυµαίνεται µεταξύ 40% και 60% και ποσοστό ίασης της τάξης του 25%.
Οι ασθενείς µετά από ηπατεκτοµή αναλαµβάνουν συνήθως σε χρονικό διάστηµα 3-4 εβδοµάδων, ενώ µετά την εγχείρηση µπορούν να συµµετέχουν σε όλες τις προηγούµενες δραστηριότητές τους.
Συµπερασµατικά: Ο καρκίνος του ήπατος είναι ένα συχνό νόσηµα και στην πρωτοπαθή και στη δευτεροπαθή του µορφή. Οι οµάδες υψηλού κινδύνου ωφελούνται από τη συστηµατική παρακολούθηση για έγκαιρη διάγνωση. Η αντιµετώπιση αυτού του σοβαρού προβλήµατος από µια καλά συγκροτηµένη οµάδα, η οποία περιλαµβάνει ογκολόγο, ακτινολόγο και χειρουργό ήπατος/χοληφόρων, µπορεί να έχει πολύ καλά αποτελέσµατα σε ό,τι αφορά την επιβίωση και την ίαση.
-
Συχνές ερωτήσεις για τον καρκίνο του ήπατος
«Έχω χρόνια ηπατίτιδα, πρέπει να προσέχω;»: Όντως οι ασθενείς µε χρόνια ηπατίτιδα Β ή C πρέπει να παρακολουθούνται τακτικά από τον ηπατολόγο τους, γιατί είναι οµάδα αυξηµένου κινδύνου για ανάπτυξη καρκίνου του ήπατος.
«Διαγνώστηκα µε ηπατικές µεταστάσεις από το έντερο. Θα πεθάνω;»: Όχι, µε την κατάλληλη προσέγγιση, προεγχειρητική χηµειοθεραπεία και επέµβαση από εξειδικευµένο χειρουργό ήπατος το ποσοστό ίασης φτάνει και ξεπερνά το 25%.
«Οι ραδιοσυχνότητες (RFA) και τα µικροκύµατα (MWA) είναι τόσο αποτελεσµατικά όσο το χειρουργείο στο συκώτι;»: Όχι, σαφώς η ηπατεκτοµή υπερτερεί σε ό,τι αφορά την επιβίωση και την ίαση των ασθενών.
«Γίνεται λαπαροσκοπική ηπατεκτοµή;»: Ένα µικρό ποσοστό ασθενών µπορεί να είναι τελικά υποψήφιοι για λαπαροσκοπική ηπατεκτοµή. Αυτό όµως αποφασίζεται µε βάση ανατοµικά κριτήρια από το χειρουργό ήπατος.
Ευχαριστούµε τον κ. Γεώργιο Ν. Τζίµα, M.D., FACS, FRCS (Canada), MSc (McGill), Ph.D., F. Clinical Ass. Professor of Surgery University of Vermont, HPB Section, υπεύθυνο Τοµέα Χειρουργικής Ήπατος/Χοληφόρων του νοσοκοµείου «Υγεία» (www.hpb.gr).
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
