Βουβωνοκήλη και κήλη του αθλητή

Η κήλη είναι μια συχνή και καλοήθης πάθηση, η οποία αφορά όλες τις ηλικίες τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες.

Πρόκειται για το πέρασμα ενός οργάνου της κοιλιάς-κυρίως του λεπτού εντέρου, μέσα από μια οπή του κοιλιακού τοιχώματος, φυσική ή επίκτητη.

Οι πλέον συνήθεις τύποι των κηλών είναι :

Η βουβωνοκήλη, όταν εμφανίζεται από δεξιά ή αριστερά από την ηβική σύμφυση

Η ομφαλοκήλη, όταν εμφανίζεται στον ομφαλό

Η μετεγχειρητική κοιλιοκήλη, όταν εμφανίζεται κατά μήκος μιας χειρουργικής τομής.

Αντίθετα η κήλη των αθλητών ή αλλιώς σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών, εμφανίζεται σε αθλητές ή ανθρώπους που ασκούνται έντονα και στην πραγματικότητα δεν είναι κήλη, όπως οι προηγούμενες, αλλά μια τραυματική ρήξη στους κοιλιακούς μύες.

Το κυριότερο σύμπτωμα μιας βουβωνοκήλης είναι η εμφάνιση μιας διόγκωσης (ενός φουσκώματος) δεξιά ή αριστερά από την ηβική σύμφυση, αίσθημα βάρους, πόνος στην ορθοστασία ή στην έντονη άσκηση και σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, ο εγκλωβισμός του εντέρου (περίσφιξη), ο οποίος απαιτεί και άμεση χειρουργική αποκατάσταση.

Η κήλη των αθλητών, αντίθετα, χαρακτηρίζεται από έντονο πόνο την βουβωνική χώρα, ο οποίος επιδεινώνεται κατά τη διάρκεια της σωματικής άσκησης, το φτέρνισμα και το βήχα.

Η διάγνωση της βουβωνοκήλης είναι κλινική, αρκεί δηλαδή κάποιος να επισκεφθεί το γιατρό, ο οποίος με την κλινική εξέταση θα επιβεβαιώσει την ύπαρξη της κήλης.

Αντίθετα η κήλη των αθλητών εκτός από την κλινική εξέταση απαιτεί και πιο εξειδικευμένες εξετάσεις όπως: το υπερηχοτομογράφημα και η μαγνητική τομογραφία.

Πολλές φορές η κήλη του αθλητή μένει χωρίς διάγνωση και ο ασθενής αντιμετωπίζεται συμπτωματικά, με παυσίπονα και φυσικοθεραπείες, τα οποία όμως δεν αρκούν για να δοθεί λύση στο πρόβλημα.

Η πρόοδος που έχει συντελεστεί τα τελευταία χρόνια στη θεραπεία της βουβωνοκήλης και της κήλης του αθλητή είναι:

Το «πλέγμα», το οποίο είναι ένα βιοσυμβατό υλικό, συνθετικό συνήθως, του οποίου η δομή επιτρέπει την γρήγορη ανάπτυξη κυττάρων επούλωσης, τα οποία σε ένα μήνα περίπου θα το ενσωματώσουν στον οργανισμό

Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης και της κήλης του αθλητή, η οποία γίνεται με τρεις μικρές τομές των 5mm η κάθε μία, κάνοντας την επέμβαση σχεδόν ανώδυνη και την αποκατάσταση εξαιρετικά γρήγορη.

Με πολύ λεπτούς χειρισμούς ο σάκος της κήλης αφαιρείται και η οπή του κοιλιακού τοιχώματος καλύπτεται από το «πλέγμα», καθιστώντας έτσι τους ιστούς εξαιρετικά ισχυρούς.

Πρέπει να διευκρινισθεί ότι, η λεγόμενη ρομποτική χειρουργική είναι πάντα μια λαπαροσκοπική προσέγγιση, αλλά αντί τα λαπαροσκοπικά εργαλεία να τα κινεί το χέρι του χειρουργού, τα κινεί το ρομπότ. Το χειρουργικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο, χωρίς πλεονέκτημα της ρομποτικής χειρουργικής και βεβαίως με εξαιρετικά μεγαλύτερο κόστος υλικών.

Η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της κήλης γίνεται πάντα με γενική αναισθησία – διαρκεί 45 λεπτά περίπου - και το «πλέγμα» τοποθετείται μέσα στο κοιλιακό τοίχωμα ενισχύοντάς το. Η κινητοποίηση είναι άμεση και η νοσηλεία είναι συνήθως 24ωρη.

Η «ανοιχτή μέθοδος», δηλαδή η χειρουργική επέμβαση με τομή, παραμένει πάντα χρήσιμη σε περιπτώσεις παραμελημένων κηλών με συμφύσεις, σε περίπτωση προηγηθείσας ανοιχτής επέμβασης για προστάτη ή για ασθενείς που έχουν αντένδειξη στην γενική αναισθησία. Είναι ελαφρά πιο ενοχλητική μετεγχειρητικά με την ίδια διάρκεια νοσηλείας αλλά με βραδύτερη αποκατάσταση.