Δεν θα γίνω υπερβολική και δεν θα πω ότι «μοιάζει σαν χθες» γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν είναι σαν χθες. Από τη μία νιώθω πράγματι σαν να έχει περάσει πολύς καιρός και από την άλλη δεν έχω καταλάβει πως είμαι τόσα πολλά χρόνια μητέρα και ότι έχω ήδη διανύσει αυτή την ειδυλλιακή εποχή που ονομάζεται «παιδικά χρόνια».
Τον τελευταίο καιρό πιάνω τον εαυτο μου να αναζητώ στο μικρό μου αγόρι, το μωρό που ήταν κάποτε. Που πήγε αυτό το μικρό παιδάκι; Τα ζουμερά του μάγουλα εξαφανίστηκαν, τα αμυγδαλωτά του μάτια είναι πιο στρογγυλά και ακόμα και τα μακριά του μαλλιά είναι κομένα κοντά. Το μικρό μου αγόρι μεταμορφώνεται σε κάτι διαφορετικό και πραγματικά δεν έχω ιδέα πως θα αντιμετωπίσω τις αλλαγές που θα συμβαίνουν μπροστά μου τα επόμενα χρόνια.
Το να είσαι γονιός κρύβει μέσα του το απρόβλεπτο. Όχι μόνο επειδή είναι μια δύσκολη «δουλειά» αλλά γιατί ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για κάτι, καθώς τίποτα δεν είναι σταθερό. Οι μήνες κυλούν τόσο γρήγορα, που νομίζεις ότι έχεις «καταπιεί’ χρόνια μέσα σε μια εβδομάδα, ενώ από την άλλη υπάρχουν μέρες που νομίζει ότι έχουν διαρκέσει μια ζωή. Και εκεί που δεν το καταλαβαίνεις φτάνεις στη μέρα που το παιδί σου γίνεται 10 ετών.
Σήμερα λοιπόν αναρωτιέμαι: Είναι αυτή η τελευταία καλύτερη ηλικιακή φάση του παιδιού μου ή μήπως είναι η αρχή του τέλους της παιδικής ηλικίας;
Και η απάντησή μου είναι «ναι», τα 10 χρόνια είναι το τελευταίο σκαλοπάτι πριν ανοίξεις την πόρτα στην εφηβεία…
Δες τη συνέχεια στο themamagers.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
