Από τις πρώτες κιόλας κουβέντες με έναν γονιό αντιλαμβάνεται κανείς πως αυτό που ταλαιπωρεί την ελληνική οικογένεια είναι η έλλειψη ορίων.
Φαίνεται σαν μην είναι καθόλου σαφές πότε και ποιος χρειάζεται να κάνει κάτι, πόσο μπορεί να διαρκέσει, πότε θα επαναληφθεί και άλλες ποσοτικές και ποιοτικές αποφάσεις. Έτσι πολύ νωρίς οι γονείς αναλαμβάνουν όλες τις υποχρεώσεις και καταλήγουν είτε να εκλιπαρούν, είτε να απαιτούν την συνεργασία των παιδιών, τις περισσότερες φορές χωρίς αποτέλεσμα.
Αμέτρητοι καυγάδες θα είχαν αποφευχθεί αν ο καθένας ήξερε τις υποχρεώσεις του και είχε αναλάβει την ευθύνη να τις ολοκληρώσει έγκαιρα και με τον καλύτερο τρόπο που μπορεί.
Η λέξη «όριο – όρια» μοιάζει απειλητική στα αυτιά του μέσου Έλληνα και τούτο γιατί ποτέ δεν την έμαθε στην ισορροπία της μέσα από τον τρόπο που μεγάλωνε τουλάχιστον τα μεταπολεμικά χρόνια. Η αλήθεια είναι πως στη γενικότερη διαπαιδαγώγηση του είχε να αντιμετωπίσει ή τον αυταρχισμό ή τον επιτρεπτισμό και την υπερπροστασία. Κανένα από τα προηγούμενα μοντέλα δεν μπορούν να εμπνεύσουν τα όρια. Το ένα τα επιβάλει με φόβο και θυμό και το άλλο σύγχυση και αποποίηση ευθυνών. Δεν πρέπει να μας διαφύγει επίσης και ένας άλλος τρόπος διαπαιδαγώγησης ευρέως διαδεδομένο ακόμη και σήμερα, που είναι το μοντέλο της χειραγώγησης. Είναι εκείνος ο κρυφά και φανερά χειριστικός τρόπος που λέει «κάνε αυτό για να έχεις εκείνο» ή ακόμη χειρότερα «μην κάνεις αυτό γιατί θα πάθω ή θα πάθεις εκείνο»…
Διάβασε τη συνέχεια στο themamagers.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
