Από τη Στέλλα Λορέντζου, Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής Απόφοιτη ΤΕΦΑΑ, pilates instructor, fitness trainer (@stella_lorentzou).
Πάντα θαύμαζα τους ανθρώπους που τολμούν, και πάντα προσπαθούσα να τους μοιάσω. Πάντα προσπαθούσα να βάζω υψηλούς στόχους και να ξεπερνώ τον εαυτό μου επιτυγχάνοντάς τους. Το τίμημα δεν ήταν πάντα ευκαταφρόνητο, αλλά αυτό δεν αναχαίτιζε τις φιλοδοξίες μου. Από νεαρή φοιτήτρια στα ΤΕΦΑΑ, άκουγα για το πόσο συγκλονιστική είναι η εμπειρία του Aυθεντικού Mαραθωνίου και σκεφτόμουν ότι κάποια στιγμή θα έρθει και η δική μου ώρα. Και ήρθε!
Αποφάσισα μέσα στο κατακαλόκαιρο των διακοπών μου να ξεκινήσω προετοιμασία. Δεύτερη σκέψη για προπονητή δεν είχα: Νίκος Σιδερίδης. Φτιάξαμε το προπονητικό πλάνο μαζί, ο χρόνος επαρκούσε οριακά και επί 2.5 μήνες δεν χάθηκε ούτε μια προπόνηση.
Εκείνη η Κυριακή στον Μαραθώνα ήταν μια γιορτή!
Φθάνοντας στο στάδιο αντίκρισα μια θάλασσα χρωμάτων, εθνικοτήτων και διαλέκτων: χιλιάδες άνθρωποι πατούσαν το ίδιο χώμα που πάτησε ο Φειδιππίδης.
Περιμένω με αγωνία την αντίστροφη μέτρηση και σκέφτομαι τον όγκο των χιλιομέτρων που έχω μπροστά μου. Βάζω μουσική και αρχίζω να καταπίνω χιλιόμετρα. Στη διαδρομή υπαίθρια πανηγύρια, εμψυχωτικές μουσικές, χειροκροτήματα και χαμογέλα. Παιδιά που απλώνουν τα χέρια τους για να κάνουν high five με τους μαραθωνοδρόμους και μου θυμίζουν τους γιούς μου. Τα παιδιά μου με περιμένουν μαζί με τους πιο δικούς μου ανθρώπους στο Καλλιμάρμαρο.
Πάνε τα 10χμ, πάνε τα 15χμ, πάνε και τα 21χμ....άλλα τόσα έμειναν....Θα ‘χω κουράγιο ή θα μου κοπούν τα πόδια; Σκεφτόμουν τον τρόπο με τον οποίο έψαχνα σχεδόν εμμονικά να χωρέσω μια ώρα προπόνησης τα πρωινά. Δούλεψε! Πήγε καλά και με έφτασε ως εδώ. Νιώθω γεμάτη ενέργεια και τρέχω. Είμαι στο 31χμ πλέον, στον Σταυρό Αγ. Παρασκευής. Αυτό που κάποιος μαραθωνοδρόμος
του κόλλησε το παρατσούκλι "Το Τείχος".
Εύκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί θεωρείται ο εφιάλτης κάθε δρομέα.Κάποιοι περπατούν, κάποιοι κάνουν διατάσεις στο κράσπεδο της νησίδας για να ανακουφιστούν από τις κράμπες.
"Προχώρα, είσαι καλά!.Τα πόδια σου βαστάνε. Το 'χεις!" Και ξεκινάει η κατηφόρα. "10 χιλιομετράκια έμειναν", σκέφτομαι και ανοίγω ρυθμό. Οι φωνές του κόσμου, η σκέψη των παιδιών μου στις κερκίδες του Καλλιμάρμαρου, τα χειροκροτήματα, δημιουργούν στο μυαλό μου μία έκρηξη ενέργειας. Όσο πλησιάζω ο κόσμος πληθαίνει, υπάρχει ρυθμός, υπάρχει χαρά.
"Χαλάλι όλα", σκέφτομαι. Αυτές οι στιγμές άξιζαν όλους τους κόπους. Στρίβοντας στην Ηρώδου Αττικού και κοιτώντας την ευθεία προς το Καλλιμάρμαρο, βουρκώνω. Πόσο δυνατή νιώθω, πόσο γεμάτη. Ένα όνειρο, άλλος ένας στόχος πραγματοποιήθηκε και τέλειωσε με επιτυχία. Μπαίνω στο στάδιο και νιώθω ότι φοράω τα καλύτερα ρούχα μου, για τους δικούς μου ανθρώπους που είναι εκεί. Και ενώ δεν τους έβλεπα, ήξερα ότι τα μάτια όλων όσοι αγαπώ ήταν πάνω μου, χαίρονταν με τη χαρά μου, και ήταν περήφανοι για μένα.
Ο Aυθεντικός Mαραθώνιος είναι ένα παιχνίδι μυαλού. Χρειάζεται αυτοπειθαρχία, στoχοπροσήλωση, υπομονή, επιμονή και πείσμα. Χρειάζεται σωματική αντοχή. Αλλά από ένα σημείο και μετά δεν τρέχεις μόνο με τα πόδια αλλά και με το πνεύμα. Όταν τα πόδια κουραστούν, το πνεύμα είναι αυτό που θα κάνει τον δρόμο κατηφορικό. Ο Μαραθώνιος δρόμος είναι ένα σχολείο που διδάσκει τον μαραθωνοδρόμο να δέχεται τον πόνο με αξιοπρέπεια και χαμόγελο. Ραντεβού του χρόνου!