Υπάρχουν φορές που ένα γεγονός τόσο ελαφρύ, σχεδόν φαιδρό, λειτουργεί σαν παραμορφωτικός καθρέφτης της κοινωνίας μας. Το ερώτημα "φοράει ή όχι περούκα η Kate Middleton;" μπορεί για πολλούς να μοιάζει με αθώα κουβέντα στα σαλόνια και στα κοινωνικά δίκτυα∙ όμως η ένταση με την οποία συζητήθηκε φανερώνει κάτι πιο σκοτεινό: την αμηχανία μας απέναντι στην ασθένεια, τη φθορά και –τελικά– την ίδια την τρωτότητα του σώματος.
Γιατί, ας μην κοροϊδευόμαστε, η περούκα δεν είναι αξεσουάρ για τις απόκριες ούτε αίνιγμα για φωτογράφους. Για ανθρώπους που ζουν με καρκίνο, με αυτοάνοσα, με κληρονομικές ή επίκτητες παθήσεις, είναι κομμάτι του εαυτού τους, δάνειο αυτοπεποίθησης και διεκδίκηση κανονικότητας.
Όταν λοιπόν μετατρέπεται σε αντικείμενο ειρωνίας ή σκανδαλολογίας, δεν θίγεται απλώς μια "πριγκίπισσα" - στιγματίζονται όλοι εκείνοι που ήδη παλεύουν να σταθούν με αξιοπρέπεια και αυτοπεποίθηση κάτω από το ίδιο βλέμμα της κοινωνίας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η δημόσια σφαίρα σπεύδει να ενημερωθεί για τα ιατρικά μυστικά των διάσημων. Η ξαφνική απώλεια βάρους ενός ηθοποιού, μια φωτογραφία με μαντήλι στο κεφάλι μιας τραγουδίστριας, οι εικασίες για ένα χέρι που τρέμει ή μια φωνή που αλλοιώθηκε - όλα γίνονται είδηση, τροφοδοτούν σενάρια, καθησυχάζουν ή τρομάζουν. Κι έτσι, εκεί όπου θα χρειαζόταν σιωπή, κατανόηση, μια ουσιαστική αποδοχή ότι η υγεία δεν ανήκει στη δημόσια περιουσία, εκεί συγκροτείται θέαμα.