Η ανησυχία μπορεί να εκφραστεί τόσο με σιωπή όσο και με μια κραυγή, έγραφε το 1844 ο υπαρξιακός φιλόσοφος Søren Kierkegaard. Αν και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της μελέτης του αναλύοντας την αγωνιώδη φύση του συγκεκριμένου συναισθήματος, δεν πίστευε ότι πρόκειται για μια συναισθηματική κατάσταση που πρέπει όλοι να αποφεύγουμε. Αντιθέτως, πίστευε ότι κανείς δεν μπορεί να ζήσει μια νορμάλ ζωή χωρίς άγχος.
Έκτοτε η ψυχιατρική κατέληξε σε πολύ καλύτερες μεθόδους για την αντιμετώπιση του, αλλά στην πορεία εγκαταλείφθηκε η βασική ιδέα του Kierkegaard, ότι δηλαδή όσο δυσάρεστο μπορεί να είναι άλλο τόσο ευεργετικό μπορεί να αποδειχθεί.
Κακά τα ψέματα, αλλά ειδικά στην εποχή που ζούμε πάρα πολύς κόσμος ζει καθημερινά με άγχος. Μπορεί, όμως, να λειτουργήσει εντέλει θετικά, οδηγώντας σε περισσότερη δημιουργικότητα και παραγωγικότητα;