Γενικά αποφεύγω να μιλάω για τα προσωπικά μου, εάν δεν υπάρχει λόγος. Σκεφτόμουν όμως πως θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου κάποιες σκέψεις, οι οποίες ίσως σε εμπνεύσουν, σε προβληματίσουν θετικά ή ακόμη και ίσως, με κάποιο τρόπο (γιατί όχι), σε βοηθήσουν. Πριν δύο χρόνια, βίωσα κι εγώ αυτό που συχνά αντίκριζα στο γραφείο ή άκουγα από τους γύρω μου, την κρίση στο γάμο μου.
Η κρίση δεν έρχεται όταν παύει η αγάπη, δεν έρχεται απαραίτητα όταν υπάρχουν εξωτερικές δυσκολίες, δεν έρχεται όταν έρχεται το παιδί, αλλά ούτε και επειδή περνούν τα χρόνια. Κανείς από τους παραπάνω παράγοντες δεν οδηγούν απαραίτητα στην κρίση. Η κρίση έρχεται όταν το συμβόλαιο του γάμου ή της σχέσης σου χρειάζεται επαναπροσδιορισμό.
Τι εννοώ όταν λέω συμβόλαιο;
Εννοώ τους κανόνες που έχει θέσει το κάθε ζευγάρι στη σχέση του, τους όρους τους οποίους τηρεί, είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα.
Κάποια στιγμή λοιπόν φτάνει η στιγμή που αυτοί οι όροι χρειάζονται επαναπροσδιορισμό. Κάτι χρειάζεται να αλλάξει, κάτι δεν μας ικανοποιεί πλέον, κάτι χρειάζεται να προστεθεί η κάτι χρειάζεται να αφαιρεθεί από τους όρους που είχαμε αρχικά θέσει. Υπάρχουν σίγουρα παράγοντες που επηρεάζουν τις ισορροπίες, όπως κάποια αλλαγή στην εργασία, στις συνθήκες ζωής, κάποια απώλεια ή ακόμη και ο ερχομός ενός παιδιού. Ωστόσο, πολλά ζευγάρια, υποτιμούν τη σημασία του συμβολαίου, όπως και της επικοινωνίας.
Πριν δυο χρόνια περίπου λοιπόν, βρεθήκαμε κι εμείς στη θέση να αναρωτηθούμε…