1.Έχω ΠΑΝΤΑ τα μαλλιά μου πιασμένα σε μια γλειμμένη αλογοουρά.
Το πρωί Ντέμπορα, το απόγευμα ρακούν.
2.Μέσα στο σπίτι, η άνεση κερδίζει οποιοδήποτε στιλιστικό στοίχημα.
Δυστυχώς μερικές φορές το κερδίζει και στις κούνιες, στο σούπερ μάρκετ, στα μαγαζιά.
3.Όταν μπαίνω στο σπίτι ρωτάω τη ρητορική ερώτηση «μπορώ να πάρω μια ανάσα;».
Και αμέσως μετά αναγκάζω κάποιο παιδί και/ή τον σύζυγο να πιάσει την πλάτη μου για να δει πόσο ιδρωμένη είμαι, ακριβώς όπως κάνει πάντα και εκείνη (προαιρετικά η κίνηση συνοδεύεται από τη φράση «παπί έγινα»).
4.Ακόμη κι αν πεταχτώ στο μίνι μάρκετ να πάρω κρεμμύδια, θα γυρίσω κουβαλώντας μια «εκπληξούλα».
Βγαλμένο κατευθείαν από το Εγχειρίδιο «Πώς να Μεγαλώσετε το Παιδί σας Δημιουργώντας του Περιττές Καταναλωτικές Ανάγκες».
5.Στο ντελίβερι της γειτονιάς ξέρουν ακριβώς τι θα παραγγείλω κάθε φορά.
Και η παραγγελία έχει σίγουρα κάποιο βαθμό παραξενιάς, όπως «τα μπιφτέκια με με γαρνιτούρα λαχανικά όχι πατάτες, και τα λαχανικά χωρίς μπαλσάμικο και μια πιτούλα κομμένη αντί για ψωμί και σε άλλο σακουλάκι, παρακαλώ»
6.Ρωτάω συνέχεια «θες να σου φτιάξω κάτι να φας;».
Λες και το παιδί δεν άνοιξε μόλις το ψυγείο και αυτοεξυπηρετήθηκε με καροτάκι/ φρουτάκι/ γιαουρτάκι/ τυράκι.
Διάβασε περισσότερα στο missbloom.gr