Τα λόγια με τα οποία απευθυνόμαστε στα παιδιά μας έχουν τη δυνατότητα να τα γαληνεύουν ή να τα πληγώνουν, να τα απομακρύνουν ή να τα φέρουν πιο κοντά, να ψυχράνουν ή να συγκινήσουν την καρδιά τους τους και να την ανοίξουν, να τους καλλιεργήσουν εξάρτηση ή αυτονομία.
Για παράδειγμα:
Καθώς ψώνιζα σε κάποιο κατάστημα, άκουσα το κλάμα ενός παιδιού. Ακολούθησα τον ήχο και βρήκα ένα κοριτσάκι, τεσσάρων περίπου ετών, που είχε ξαπλώσει στο πάτωμα και έκλαιγε γοερά. Δεν φαινόταν να το συνοδεύει κανείς. Κοίταξα γύρω και μια γυναίκα πίσω από έναν πάγκο απάντησε στο βουβό μου ερώτημα: «Δεν έχω ιδέα πού βρίσκεται η μητέρα της. Εκείνο το αγόρι είναι μάλλον ο αδερφός της».
Το αγόρι, που θα ήταν γύρω στα εννέα, στεκόταν στον διάδρομο δίπλα σε ένα καρότσι με ψώνια. Κάθισα στο πάτωμα δίπλα στο κοριτσάκι και προσπάθησα να μάθω γιατί έκλαιγε…
Δες τη συνέχεια στο themamagers.gr