ήμερα λοιπόν γιορτάζουμε την ένωση, τη χαρά, την απόλαυση, το δικαίωμα να υπερβούμε τα καθημερινά και να βρούμε ίσως κι ολόκληρο τον κόσμο μέσα σε μια αγκαλιά.
Ο έρωτας έχει συνδεθεί με το πάθος, με την παραφορά και τον παραλογισμό. Με τις ακρότητες. Με τις θεατρικές χειρονομίες, τις μεγαλόστομες υποσχέσεις. Τις εκρήξεις, τη ζήλεια. Είναι όμως έτσι; Είναι μόνο έτσι;
Εμείς τον φανταστήκαμε φέτος να φοράει κοστούμι διαφορετικό. Να είναι ήσυχος, να είναι παρών, να ενσαρκώνεται σ’ έναν σύντροφο που να μας αγαπάει, να μας εκτιμάει, να μας υποστηρίζει, να μας συμπαραστέκεται λέγοντας όμως πάντα την ειλικρινή του γνώμη. Έναν σύντροφο που να καταλαβαίνει πως είμαστε ένα ξεχωριστό σύμπαν με τους δικούς του μικρο-κανόνες, τις δικές του ιδιαιτερότητες, τα δικά του όνειρα και τις δικές του διακυμάνσεις. Όπως κι εκείνος.
Δες τη συνέχεια στο womantoc.gr