Οι αναφορές από τα έργα τέχνης μας δείχνουν ότι ελκυστική θεωρούταν η γυναίκα με «γεμάτο» σώμα, μεγάλα στήθη και στρογγυλούς γοφούς. Το πιο παχουλό και πληθωρικό σώμα ήταν ένδειξη ευγενούς και αριστοκρατικής καταγωγής αλλά και οικονομικής ευμάρειας.
Ελκυστικές ήταν οι γυναίκες που είχαν μια πιο masculine και αγορίστικη όψη: λεπτά σώματα, λεπτά χαρακτηριστικά, κοντά μαλλιά, και απουσία καμπύλων ήταν η επιτομή της ομορφιάς.
Οι καμπύλες αποθεώνονται με το φαινόμενο Mέριλιν Μονρόε να λαμβάνει διαστάσεις φρενίτιδας: λεπτή μέση, πλούσιο μπούστο, και αδύνατα πόδια ήταν το διαβατήριο της ομορφιάς!
Το φαινόμενο twiggy: με βάρος που δεν υπερβαίνει τα 45 κιλά και ΔΜΣ (δείκτη μάζα σώματος=15). Και τις γυναίκες να αρνούνται το καθετί που παραπέμπει στις γυναικείες καμπύλες.
Έρχεται στο προσκήνιο το αδύνατο αλλά γυμνασμένο σώμα όπου ο ΔΜΣ ανεβαίνει στο 19. Τα κορίτσια του top modelling όπως η Evangelista, η Crawford, η Schiffer και η Cambell, που αποθεώνονται από τα μίντια, ενσαρκώνουν τον ορισμό του ιδανικού σώματος.
Επιστρέφει το φαινόμενο twiggy με τις γυναίκες να πασχίζουν να χωρέσουν σε 0 sizes ρούχα, με το καχεκτικό σώμα που παραπέμπει σε αυτό των χρηστών ηρωίνης (heroin type) να θεωρείται η επιτομή της κομψότητας...
Γίνεται φιλότιμη προσπάθεια από τη βιομηχανία της μόδας, αλλά και από τα μίντια, να ξεπεραστούν και να στιγματιστούν τα ανορεξικά πρότυπα.