Η Μαρία Καπαρέλου, MD, MSc, PhD, παθολόγος ογκολόγος, Ακαδημαϊκός υπότροφος, Ογκολογική - Αιματολογική Μονάδα Θεραπευτικής Κλινικής Γ.Ν.Α. "Aλεξάνδρα", μας μιλά για ένα νόσημα που παρουσιάζεται πλέον σε όλο και νεαρότερες ηλικίες.
Ο καρκίνος του παχέος εντέρου αποτελεί τον τρίτο σε συχνότητα καρκίνο που προσβάλλει εξίσου και τα δύο φύλα και είναι η δεύτερη αιτία θανάτου από κακοήθη νόσο παγκοσμίως.
Τα αίτια ανάπτυξής του παραμένουν άγνωστα. Περιβαλλοντικοί καθώς και γενετικοί παράγοντες αυξάνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου. Η αλλαγή στην καθημερινότητα έτσι ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος ανάπτυξής του περιλαμβάνει σωστή και ισορροπημένη διατροφή, περιορισμό της ποσότητας αλκοόλ, διακοπή του καπνίσματος, διατήρηση υγιούς βάρους και ενασχόληση με άσκηση στην καθημερινότητα.
Καρκίνος του εντέρου και πολύποδες
Στον καρκίνο του παχέος εντέρου η καρκινογένεση συνήθως συμβαίνει σε έδαφος πολύποδα που αποτελεί καλοήθη όγκο, που σχηματίζεται στην εσωτερική επιφάνεια του παχέος εντέρου και εξελίσσεται με την πάροδο του χρόνου. Οι πολύποδες μπορεί να είναι μικροί και να προκαλούν λίγα ή και καθόλου συμπτώματα.
Στα άτομα με μέσο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του παχέος εντέρου συνιστάται διενέργεια κολονοσκόπησης κάθε 5 χρόνια, με ηλικία έναρξης τα 45 έτη, ενώ διαφοροποιείται για ασθενείς αυξημένου κινδύνου με θετικό κληρονομικό ιστορικό ή προσωπικό ιστορικό με πολύποδες ή καρκίνο ή φλεγμονώδη νόσο του εντέρου, όπου ο προληπτικός έλεγχος μπορεί να χρειαστεί να ξεκινήσει μία δεκαετία νωρίτερα. Η διενέργεια κολονοσκόπησης στο πλαίσιο προληπτικού ελέγχου δίνει τη δυνατότητα πρώιμης διάγνωσης ή και πρόληψης της νόσου με συνοδό μείωση της θνητότητας.
Οι εξελίξεις στη θεραπεία για τον καρκίνο του παχέος εντέρου
Εάν αναπτυχθεί καρκίνος του παχέος εντέρου, υπάρχουν πολλές θεραπείες για τον έλεγχο της νόσου. Αυτές περιλαμβάνουν τη χειρουργική επέμβαση, την ακτινοθεραπεία και φαρμακευτικές θεραπείες, όπως χημειοθεραπεία, στοχευμένη θεραπεία και ανοσοθεραπεία. Τα τελευταία χρόνια η θεραπεία, ειδικά όσον αφορά τη μεταστατική νόσο, έχει εξελιχθεί, καθώς η αναγνώριση μοριακών υποτύπων έχει προσφέρει νέες θεραπευτικές επιλογές και έχει αυξήσει το προσδόκιμο επιβίωσης.
Σημαντικό: Για να επιτευχθεί μείωση της συχνότητας του κακοήθους νεοπλάσματος του παχέος εντέρου, συνιστάται η ύπαρξη προγράμματος προληπτικού πληθυσμιακού ελέγχου για την έγκαιρη ανεύρεση των πολυπόδων και την αφαίρεσή τους έτσι ώστε να μην εξελιχθούν σε κακοήθεια.