Από τον Εμμανουήλ Μπριλάκη, ορθοπαιδικό χειρουργό-αθλητίατρο, διευθυντή Brilakis Orthopaedics, αναπληρωτή διευθυντή Γ' Ορθοπαιδικής Κλινικής Νοσοκομείου "Υγεία", διδάκτορα Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών (brilakisorthopaedics.gr)
Ο αγκώνας του τενίστα είναι μια πάθηση που ονομάζεται έτσι επειδή εμφανίζεται συχνά σε ανθρώπους που ασχολούνται με το συγκεκριμένο άθλημα. Ο ιατρικός όρος της είναι "έξω επικονδυλίτιδα" και προκαλεί έντονο πόνο στην εξωτερική πλευρά του αγκώνα. Εμφανίζεται εξαιτίας τραυματισμού ή καταπόνησης της περιοχής από όπου εκφύονται οι τένοντες των μυών που δρουν για να κάνει έκταση ο καρπός και τα δάχτυλα του χεριού. Η επαναλαμβανόμενη κίνηση του καρπού είναι η πιο συχνή αιτία πόνου στην εξωτερική επιφάνεια του αγκώνα. Η έξω επικονδυλίτιδα επηρεάζει το 1-3% των ενηλίκων ατόμων και αφορά συνήθως το επικρατούν άκρο.
Το 50% των ατόμων που παίζουν τένις θα εμφανίσουν τουλάχιστον μία φορά έξω επικονδυλίτιδα. Οι παράγοντες που προδιαθέτουν σε αυτήν είναι:
• Η κακή τεχνική • Η χρήση βαρύτερης ρακέτας • Ο λανθασμένος τρόπος λαβής της ρακέτας • Η αυξημένη τάση πλέγματος ρακέτας
Τα αίτια
Παρουσιάζεται κυρίως σε ανθρώπους που ασκούν χειρωνακτική εργασία ή έχουν έντονη αθλητική δραστηριότητα. Η έξω επικονδυλίτιδα μπορεί να εμφανιστεί σε όλες τις κατηγορίες και ηλικίες ανθρώπων. Ωστόσο, οι γυναίκες ηλικίας 35-50 χρονών εμφανίζουν συχνότερα την πάθηση.
Τα πιο συχνά συμπτώματα
Τα συμπτώματα εμφανίζονται προοδευτικά, δηλαδή ο πόνος είναι αρχικά ήπιος και παρουσιάζει βαθμιαία επιδείνωση.
Παρακάτω αναφέρονται τα κυριότερα συμπτώματα:
• Αυξανόμενος πόνος στην περιοχή του αγκώνα.
• Ερεθισμός ή/και πόνος γύρω από τον έξω επικόνδυλο.
• Αδυναμία/δυσκολία του καρπού σε απλές δραστηριότητες.
• Δυσάρεστη αίσθηση σε κινήσεις όπως η έκταση του καρπού ή των δαχτύλων με αντίσταση.
Η διάγνωση
Η διάγνωση δεν είναι δύσκολη και πραγματοποιείται μέσω της κλινικής εξέτασης από τον ειδικό ορθοπαιδικό. Η λήψη του ιατρικού ιστορικού, ο έλεγχος με ακτινογραφίες ή/και μαγνητική τομογραφία και ο εργαστηριακός έλεγχος με αιματολογικές εξετάσεις είναι ορισμένες φορές απαραίτητα για τον αποκλεισμό άλλων καταστάσεων με παρόμοια συμπτώματα. Σε ορισμένες περιπτώσεις κρίνεται αναγκαία η εξέταση του αυχένα και του ώμου, αφού είναι πιθανό η αιτία του πόνου να είναι αντανάκλαση από άλλη ανατομική περιοχή.
Οι θεραπευτικές επιλογές
Για την αντιμετώπιση της πάθησης συνιστάται η αλλαγή της δραστηριότητας που προκαλεί τραυματισμό. Αυτό συνήθως είναι αρκετό για να επιτρέψει στον οργανισμό να αυτοπεριορίσει τη φλεγμονή. Στα αρχικά στάδια η αποφόρτιση της περιοχής συνδυαστικά με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, παγοθεραπεία ή φυσικοθεραπεία είναι βοηθητικά μέσα που χρησιμοποιούνται. Οι παθητικές διατάσεις είναι ασκήσεις που βοηθούν πολύ στην αποθεραπεία, αλλά πρέπει να γίνονται τακτικά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σε πιο προχωρημένα στάδια γίνεται έγχυση κορτικοστεροειδών ή αυτόλογων επουλωτικών παραγόντων (PRP). Σε περιπτώσεις που τα συμπτώματα δεν υποχωρούν σε διάστημα μεγαλύτερο των 6 μηνών έχει θέση η χειρουργική θεραπεία. Σε αυτές τις περιπτώσεις η οριστική λύση δίδεται μέσω της νεαροποίησης των επίμαχων ιστών. Οι περιπτώσεις που αυτό χρειάζεται είναι λίγες, μιας και η συντηρητική αντιμετώπιση είναι αποτελεσματική στο 95% των περιπτώσεων