Από τον Γρηγόριο Ρομπόπουλο, ενδοκρινολόγο
Η πρόωρη εμμηνόπαυση αφορά όλο και περισσότερες γυναίκες και μπορεί να είναι φυσιολογική ή να έχει προκύψει από κάποια νόσο ή θεραπεία. Συχνά συνδέεται με την πρώιμη ωοθηκική ανεπάρκεια (ΠΩΑ), την εξάντληση δηλαδή της λειτουργίας των ωοθηκών πριν από την ηλικία των 40 ετών.
#1
Η ορμονική θεραπεία, όταν δεν υπάρχουν αντενδείξεις, βελτιώνει τα συμπτώματα, ενώ μπορεί να μειώσει μακροπρόθεσμα τον καρδιαγγειακό κίνδυνο, αλλά και την πρώιμη ελάττωση της οστικής πυκνότητας που παρατηρείται στις γυναίκες με ΠΩΑ.
#2
Η ορμονική θεραπεία υποκαθιστά τα οιστρογόνα, αλλά η δοσολογία είναι σημαντικά χαμηλότερη από αυτήν που παράγει μια γυναίκα σε αναπαραγωγική ηλικία.
#3
Αυτό είναι απαραίτητο για να μειώσει τις ανεπιθύμητες ενέργειες αλλά και τους πιθανούς κινδύνους που συνδέονται με μακροχρόνια λήψη ορμονικών σκευασμάτων.
#4
Η μακροχρόνια λήψη υψηλών δόσεων, συνήθως πάνω από 5 χρόνια, μπορεί να αυξήσει ελαφρά τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του μαστού. Με την πρόοδο της ιατρικής τεχνολογίας, όμως, συνεχώς κυκλοφορούν νέα σκευάσματα που αυξάνουν την ασφάλεια της θεραπείας σε μακροχρόνια βάση.
#5
Σήμερα θεωρούμε ότι, αν χρησιμοποιούμε τις κατάλληλες ουσίες στη μικρότερη δυνατή δόση, πρακτικά ελαχιστοποιούμε τον κίνδυνο σε κλινικό επίπεδο.
#6
Όσον αφορά τη φλεβική θρόμβωση, ο κίνδυνος προκύπτει από τη θεραπεία με χάπια. Μπορούμε να τον παρακάμψουμε χρησιμοποιώντας διαδερμική θεραπεία (αυτοκόλλητα δερματικά επιθέματα ή γέλη). Η διάρκεια της θεραπείας μπορεί να παραταθεί μέχρι και τη φυσιολογική ηλικία εμμηνόπαυσης, δηλαδή τα 50-52 έτη.