Πώς είναι να ζεις με το στίγμα ότι οι δερματικές σου βλάβες δεν μπορούν να κρυφτούν;

Η Τίνα Κουκοπούλου διηγείται την ιστορία της για την ψωρίαση ή αλλιώς μάς αποκαλύπτει πώς είναι να έχεις τόσο εμφανείς δερματικές βλάβες που δημιουργούν εμπόδια στη ζωή σου.

Αυτή είναι η ιστορία της Τίνας Κουκοπούλου που σε πρώτο πρόσωπο μας αφηγείται την ζωή της με την ψωριασική νόσο. 

"Ονομάζομαι Τίνα Κουκοπούλου, είμαι τοπογράφος μηχανικός, διδάκτορας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και ζω και εργάζομαι στη Θεσσαλονίκη. Η ζωή με μια χρόνια πάθηση είναι γεμάτη προκλήσεις, με τις οποίες έρχεσαι αντιμέτωπος σε όλη τη διάρκεια της ζωής σου. Έχοντας ψωρίαση από τα 16 και ψωριασική αρθρίτιδα τα τελευταία 3 χρόνια, το γνωρίζω καλά.

Η ψωρίαση είναι μια ασθένεια με εμφανείς δερματικές βλάβες που δεν κρύβονται. Συνεπώς, δεν είναι τυχαίο ότι 3 στους 4 συνασθενείς μου με ψωρίαση έρχονται αντιμέτωποι με το στίγμα. Φυσικά εγώ δεν αποτελώ εξαίρεση, και έχω εισπράξει στιγματοποίηση.

Ζώντας με Ψωρίαση και Ψωριασική Αρθρίτιδα, χρειάστηκε να δοκιμάσω αρκετά θεραπευτικά σχήματα μέχρι να οδηγηθώ στο βέλτιστο για εμένα, προσπαθώντας να ακολουθώ τις οδηγίες των γιατρών μου, δηλαδή του δερματολόγου και του ρευματολόγου μου. Για το λόγο αυτό, αντιλαμβάνομαι απόλυτα τη σημασία της ύπαρξης πολλών θεραπευτικών επιλογών για τη νόσο μου. 

Η πρόδηλη ανάγκη για την αποστιγματοποίηση της νόσου και για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων των ασθενών, μας οδήγησε στη δημιουργία του  Συλλόγου Επιδέρμια. Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Ασθενών με Ψωρίαση και Ψωριασική Aρθρίτιδα Επιδέρμια (www.epidermia.gr), δημιουργήθηκε για να μην είναι κανένας ασθενής μόνος και για να μπορούμε όλοι μαζί ενωμένοι, να κάνουμε την φωνή μας πιο δυνατή. Μέσα από το σύλλογο ενημερώθηκα έγκυρα για την ψωριασική νόσο, αντιλήφθηκα τη σημασία της συμμόρφωσης στη θεραπεία και ενδυναμώθηκα ως ασθενής. Με τον τρόπο αυτό θεωρώ πως μπορώ να διαχειριστώ καλύτερα την ασθένεια μου, να έχω καλύτερη επικοινωνία με το θεράποντα ιατρό μου και να βελτιώσω την ποιότητα ζωής μου. 

Ειδικότερα στα χρόνια της πανδημίας που διανύουμε, η ζωή με ένα χρόνιο νόσημα που χαρακτηρίζεται από εξάρσεις και υφέσεις, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ανήκουμε στις ευπαθείς ομάδες μας ανάγκασε όλους εμάς τους ψωριασικούς ασθενείς να προσαρμοστούμε σε μία νέα πραγματικότητα, και να εστιάσουμε στην προστασία μας. Για άλλη μία φορά αναδεικνύεται το γεγονός ότι η υγεία αποτελεί πρωταρχικό αγαθό".