Τα τελευταία χρόνια οι επαγγελματίες του fitness έχουν ανακαλύψει ξανά την αξία του αργού τρεξίματος. Οι περισσότεροι νομίζουν πως αποτελέσματα έχει μόνο η ταχύτητα ωστόσο αυτό, δεν ισχύει.
Η ιδέα πίσω από το κίνημα του αργού τρεξίματος είναι ότι ο καθένας μπορεί να τρέξει, ανεξάρτητα από την ικανότητά του ή την ταχύτητά του. Ας δούμε όμως πώς λειτουργεί.
Όταν σκεφτόμαστε ελίτ δρομείς όπως ο Eliud Kipchoge ή ο Kelvin Kiptum, μπορεί να υποθέσουμε ότι για να κάνουν παγκόσμια ρεκόρ προπονούνται κυρίως σε ρυθμούς ρεκόρ αλλά παραδόξως, περνούν περίπου το 80% του χρόνου τους προπονούμενοι στη λεγόμενη ζώνη τρεξίματος 2, έναν ρυθμό τρεξίματος που ανεβάζει τους καρδιακούς παλμούς αλλά παραμένει αρκετά αργός.
Δείτε περισσότερα στο esquire.com.gr