Από τη Μάρη Γαργαλιάνου, διαπιστευμένη business & life coach, communication expert, δημιουργό του magicme.gr
Βαρετή, ασφυκτική, αγχώδης. Η ρουτίνα στα χρόνια έχει αποκτήσει κακή φήμη. Τη φανταζόμαστε σαν έναν ατέλειωτο κύκλο υποχρεώσεων που σταδιακά μας εξαντλεί και μας ρουφά την ενέργεια, όμως… μήπως τελικά την έχουμε παρεξηγήσει; Συμφωνούμε: η ραστώνη του καλοκαιριού μάς έκανε καλό. Μας ξεκούρασε, μας απογείωσε, μας βοήθησε να επανασυνδεθούμε με τον εαυτό και τους ανθρώπους μας. Εννοείται ότι ποτέ δεν είναι αρκετή και πως πάντα θα θέλουμε κι άλλο, όμως… δεν μπορούμε να μείνουμε κολλημένες εκεί. Όχι γιατί "πρέπει" να γυρίσουμε σε μια καθημερινότητα υποχρεώσεων, εργασίας και συγκρούσεων (εσωτερικών και μη), αλλά γιατί η συνέχιση της ζωής μας περιλαμβάνει αλλαγές, προκλήσεις και κίνηση. Κι όταν γίνεται συνειδητά, αυτή η κίνηση δεν είναι καθόλου βάναυση. Είναι φροντίδα.
Γιατί πάντα περιμένουμε τον Σεπτέμβριο για να αλλάξουμε ζωή – και τι πάει λάθος
Η ΚΑΚΉ ΦΉΜΗ ΤΗΣ ΡΟΥΤΊΝΑΣ
Αλήθεια, ποιος κατάφερε να μας πείσει ότι η ρουτίνα είναι το αντίθετο της ελευθερίας; Ότι είναι μια φυλακή γεμάτη "πρέπει", λίστες, deadlines και χαμένες ανάσες; Μήπως εμείς; Μήπως την ταυτίσαμε με την υπερκόπωση, το άγχος και την απώλεια του εαυτού μας, επειδή δε μάθαμε ποτέ να τη χτίζουμε για εμάς, αλλά γύρω από εμάς; Κάτι μου λέει ότι ξέρω την απάντησή σου. Έχω βρεθεί κι εγώ εκεί. Κατ’ επανάληψη και εξακολουθητικά.
Το αποτέλεσμα; Διαιώνιση ενός φαύλου κύκλου χωρίς τέλος (και με πολλές ενοχές) έως που αποφάσισα απλά να "τη δω αλλιώς". "Η ρουτίνα μου από εδώ και στο εξής θα με εξυπηρετεί. Θα με στηρίζει. Θα δουλεύει για μένα, όχι εναντίον μου. Πολλοί μπορεί να μην την καταλάβουν και άλλοι να την κρίνουν. Είναι δική μου, μου κάνει καλό, αυτό έχει σημασία".
Όχι, δεν ξύπνησα απλά μια μέρα και σκέφτηκα να μου μιλήσω και συμπεριφερθώ γλυκά. Η παρατήρησή μου στο τι με κάνει να νιώθω πραγματικά καλά με οδήγησε με τρόπο φυσικό στο εξής συμπέρασμα: δε μου αρκεί απλώς να τα καταφέρνω, αλλά να τα καταφέρνω χωρίς να εξαντλούμαι και ιδανικά να το απολαμβάνω κιόλας. Άρα;
ΡΟΥΤΊΝΕΣ ΑΓΆΠΗΣ
Μπορεί για εσένα να είναι η πρωινή yoga, το τρεχούμενο νερό στο σώμα σου μετά από μια κουραστική ημέρα ή το beauté με τις κολλητές σου κάθε Παρασκευή βράδυ πριν δείτε αγαπημένες σειρές. Για τη Χριστίνα είναι άλλα πράγματα, για την Αλεξάνδρα άλλα, για μένα άλλα, όμως υπάρχουν για όλες και δεν είναι απλά "μικρές απολαύσεις" ούτε πρέπει να αντιμετωπίζονται έτσι.
Είναι ιερά τελετουργικά που μας κρατούν σταθερές όταν όλα τριγύρω μοιάζουν ρευστά. Είναι η αγκαλιά του δικού μας ρυθμού μέσα στον θόρυβο του κόσμου. Είναι η στιγμή που λες "Εδώ αναπνέω καλύτερα" και, τελικά, σε επιλέγεις. Συνειδητά, σοφά, έξυπνα. "Τι με κάνει να νιώθω πραγματικά καλά;", "Μέσα σε ποιες στιγμές νιώθω ο πιο απελευθερωμένος εαυτός μου;", "Τι με χαλαρώνει;", "Πώς διασκεδάζω;". Όχι, η "ρουτίνα" δεν είναι ένα καλούπι που θυμίζει κάτι από στρατιωτική θητεία γιατί απλά έτσι μας έμαθαν, αλλά η απαραίτητη ανάσα που μεγιστοποιεί την ανθεκτικότητα, τη χαρά και την ελπίδα μας. Απάντησε στα παραπάνω ερωτήματα και δημιούργησε τις δικές σου ρουτίνες αγάπης. Με ευχαριστείς μετά!
#SOFTSTART ΣΤΗΝ ΠΡΆΞΗ
"Ναι, αλλά η καθημερινότητα πάντα βρίσκει τρόπο να σε πλακώνει" και "Ωραία όλα αυτά, όμως πόσο εύκολο είναι πρακτικά να τα εντάξεις στη ζωή σου;". Κανονικοποιήσαμε την τοξικότητα και οτιδήποτε στην κατεύθυνση φροντίδας του εαυτού μάς φαίνεται "περίεργο". Βρίσκουμε εξαιρετικά λογικά και "συνήθη" το burnout, τα ψυχοσωματικά και το βάρος στο στήθος και λέμε "Θα περάσει κι αυτό", που το "αυτό" δεν είναι μόνο καμπανάκι "Πάρ’ το αλλιώς", είναι ολόκληρη συμφωνική.
Και το "αυτό" μπορεί να μας στερήσει ακόμα και την ίδια τη ζωή, τη ζωή μας. Soft start θα πει συνέπεια, θα πει αγάπη, θα πει νέα αρχή όπως σου αξίζει. Για εσένα που έμαθες πια ότι η φροντίδα του εαυτού δεν είναι πολυτέλεια, αλλά ανάγκη και καθήκον. Και πως η πιο ριζική επανάσταση, ειδικά σε έναν κόσμο που σε θέλει εξαντλημένη, είναι να πεις: "Θα με προσέχω. Θα είμαι καλή μ’ εμένα". Έτσι γεννιούνται οι ρουτίνες αγάπης. Και μέσα τους χτυπά η καρδιά σου, γεμάτη ζωή.
ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ SHAPE ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2025
Μόνη αλλά όχι μοναχική: Πότε το να είσαι με τον εαυτό σου είναι αυτοφροντίδα;