Wish List 2025: Η αυτοφροντίδα σε προτεραιότητα

Η αυτοφροντίδα μας δε χρειάζεται να χωρέσει στη ζωή μας. Πρέπει, ουσιαστικά, να είναι η ζωή μας.

Από την Ελένη Σολταρίδου, ψυχολόγο, υποψήφια διδάκτορα Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (soltaridou.gr). 

Κάθε χρόνο, όταν έρχονται οι μέρες των γιορτών, συνήθως κάνουμε απολογισμούς, σκεφτόμαστε τι πετύχαμε και κάνουμε την αυτοκριτική μας. Μας ρωτάνε τι θα αλλάζαμε, τι θα διορθώναμε, πώς μας φανταζόμαστε. Μας ζητάνε να βάλουμε στόχους και να εκμυστηρευτούμε επιθυμίες για το νέο έτος.

Και εμείς συζητάμε για δουλειές, για σχέσεις, για νέες θέσεις και νέα καθήκοντα, για ταξίδια, για μετακομίσεις, για πτυχία, για επισημοποιήσεις σχέσεων, για απόκτηση παιδιών. Ανάλογα με το τι κουβαλάει ο καθένας μας, ανάλογα με τις μύχιες επιθυμίες του, τα βιώματα και τα τραύματα που έχει από τις σχέσεις, τις επιλογές, την οικογένειά του. Συχνά, όμως, ξεχνάμε εμάς τους ίδιους.

Αυτοφροντίδα σύμφωνα με το ζώδιό σου: Τι να κάνεις για να νιώσεις καλύτερα

Συχνά ξεχνάμε ότι, όταν μιλάμε για το άγχος μας και τη σωματοποίηση που βιώνουμε λόγω των ρυθμών της ζωής μας, αμελούμε να βάλουμε σε προτεραιότητα την αυτοφροντίδα μας. Αμελούμε να διαχειριστούμε τις αιτίες που προκαλούν το άγχος, ίσως γιατί, αν έρθουμε αντιμέτωπες με αυτές τις αιτίες, θα χρειαστεί να πάρουμε πιο δυναμικές αποφάσεις από την επιλογή μιας νέας θέσης εργασίας.

Σχεδιάζοντας, λοιπόν, το 2025, θα σκεφτόμουν ότι ένας υπέροχος στόχος είναι η φροντίδα του σώματος και του μυαλού μας συνειδητά. Χωρίς να προσπαθήσουμε να πείσουμε τους άλλους για ποιον λόγο το κάνουμε. Χωρίς να προσπαθήσουμε να πείσουμε ακόμα κι εμάς τις ίδιες για να βρούμε λίγο χρόνο και να χωρέσουμε τη φροντίδα μας στην καθημερινότητα και στους ρυθμούς της ζωής μας.

Η αυτοφροντίδα μας δε χρειάζεται να χωρέσει στη ζωή μας. Πρέπει, ουσιαστικά, να είναι η ζωή μας. Σχεδιάζοντας το 2025, θα σκεφτόμουν ότι ο στόχος μας θα πρέπει να είναι να ακούμε το σώμα μας και τις εσωτερικές μας ανάγκες, χωρίς να έρθουμε αντιμέτωποι με τη σωματοποίησή μας και ψυχοσωματικά συμπτώματα. Χωρίς να έρθουμε αντιμέτωπες με τις συνέπειες των επιλογών μας μέχρι τώρα.

Η σωματοποίηση του άγχους 

Και αν αναρωτιέσαι "Μα πώς θα γίνει αυτό;", θα ήταν καλό να εστιάσεις σε άτομα και καταστάσεις που ενεργοποιούν τη σωματοποίησή σου. Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι το άγχος μας...

• ...μπορεί να προκαλείται επειδή δυσκολευόμαστε να πούμε "όχι";

• ...μπορεί να πυροδοτείται γιατί βάζουμε σε προτεραιότητα τους άλλους και όχι εμάς;

• ...μπορεί να γεννιέται από την εικόνα που θεωρούμε ότι θα έχουν οι άλλοι αν αντιδράσουμε σε αυτό που μας ζητούν;

• ...μπορεί να επιδεινώνεται από συμπεριφορές των άλλων που μας φέρνουν σε δύσκολη θέση, μας προκαλούν θυμό, μας κάνουν να αμφισβητούμε τις επιλογές μας μπλοκάροντας την έκφραση των συναισθημάτων και των σκέψεών μας;

Τι μπορεί να σου μάθει ο πόνος

Το 2025 θα ήθελα...

• ...να με φροντίζω συνειδητά, χωρίς τύψεις και ενοχές.

• ...να επιλέγω ανθρώπους στη ζωή μου που με εξελίσσουν και περνάω όμορφα μαζί τους.

• ...να ακούω το σώμα μου και τα συμπτώματά μου χωρίς να αγγίξω τα όρια των αντοχών και των ανοχών μου. Θα ήθελα, ουσιαστικά, να προλάβω τη σωματοποίησή μου, μια κρίση πανικού, μια κρίση άγχους.

• ...να επικοινωνώ τις ανάγκες και τα θέλω μου χωρίς να φοβάμαι ότι θα με χαρακτηρίσουν εγωίστρια.

Γιατί ίσως απλά θα πρέπει να σκεφτώ ότι ποτέ οι άλλοι δεν έχουν ακούσει τις ουσιαστικές μου ανάγκες και επιθυμίες. Και αν το άγχος μου μου δημιουργεί περαιτέρω σκέψεις και συναισθήματα ότι με αυτή τη συμπεριφορά μου θα χάσω ανθρώπους από τη ζωή μου, ας υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι, αν κάποιος παραμένει στη ζωή μου γιατί εγώ ανέχομαι τις συμπεριφορές του, δεν αξίζει αυτή τη θέση που εγώ του έχω δώσει. Γιατί, αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί και δίκαιοι μ’ εμάς τους ίδιους, ο χρόνος όλων των ανθρώπων είναι πολύτιμος και πρέπει να τον αφιερώνουμε εκεί που αξίζει.

Πώς να σταματήσεις να είσαι ο χειρότερος εχθρός του εαυτού σου;