Όντας 33 χρονών, έχω κάνει πολλές φιλίες. Άλλες κράτησαν, άλλες όχι κι άλλες δεν νομίζω πως ήταν καν πραγματικές. Από κάθε περίπτωση έμαθα κάτι. Από κάθε φιλία αποκόμισα κάποια καλά. Από άλλες κάποια κακά, ίσα-ίσα για να’χω το νου μου για το μέλλον. Κι από άλλες δεν αποκόμισα τίποτα, γιατί δεν υπήρχε λόγος. Όσο περνάει ο καιρός, όμως, αντιλαμβάνομαι ότι μία είναι η φιλία που έχω κάνει τόσα χρόνια. Που είναι αληθινή και με γεμίζει απόλυτα. Που δεν μπορεί να περάσει μια μέρα χωρίς να μιλήσουμε 120 φορές στο τηλέφωνο. Που στα καλά ή τα κακά είναι το πρώτο άτομο που σκέφτομαι και ΘΕΛΩ να πάρω τηλέφωνο.
Είναι στην ζωή μου. Την αγαπώ και μ’αγαπάει άνευ όρων. Με δέχεται για αυτό που είμαι. Με στηρίζει, με συμβουλεύει, στεναχωριέται με τις λύπες μου, χαίρεται με τις χαρές μου, μερικές φορές παραπάνω κι από μένα. Δεν με κρίνει, δεν με κάνει να νιώθω άβολα, και πάντοτε παίρνει το μέρος μου…
Διάβασε τη συνέχεια στο themamagers.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
