istock
Πριν λίγες μέρες είχαμε φωνάξει μια μαμά με το παιδί της για να παίξουμε όλοι μαζί στο σπίτι. Πριν έρθουν, συγυρίζαμε το σπίτι με τη μικρή μου και κάποια στιγμή έριξε κάτω ένα ποτήρι με νερό. Της φώναξα… ναι, ήμουν αγχωμένη να προλάβω τις δουλειές, αλλά δεν υπάρχει δικαιολογία. Το μάζεψα αμέσως και της είπα με έντονο ύφος "πρόσεχε βρε παιδάκι μου, αμάν".
Όταν ήρθαν οι επισκέπτες, κάτσαμε με τη μαμά στο σαλόνι και τα παιδιά στριφογύριζαν γύρω μας. Το άλλο παιδάκι έριξε το ποτηράκι του κάτω. Η μαμά του πήγε να το μαλώσει. "Μην στεναχωριέσαι, γίνονται ατυχήματα, θα το μαζέψω εγώ", είπα. Η κόρη μου σάστισε. Ήταν έτοιμη να δακρύσει… κι εκεί το κατάλαβα. Λόγω ευγένειας, μίλησα στο άλλο παιδάκι με περισσότερη κατανόηση από ό,τι στο ίδιο μου το παιδί. Γιατί δεν μπορούσα να είχα κάνει το ίδιο λίγες ώρες νωρίτερα και με την κόρη μου;
Σε μια πρόσφατη ανάρτησή της η παιδίατρος Σουζάνα Κέμπερ έγραψε σχετικά με το ίδιο θέμα: "Ναι, φυσικά και δεν είναι επισκέπτης το παιδί μας. ΑΛΛΑ: δεν είναι παλαβό να φερόμαστε με ευγένεια και σεβασμό στους επισκέπτες, και να πετάμε αυτές τις αρετές από το παράθυρο όταν μιλάμε με τα παιδιά μας;".
Διάβασε περισσότερα στο themamagers.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
