Μια μέρα, ταραγμένη, ξεσπώ, ταρακουνάω την κόρη μου και της φωνάζω. Εκείνη κλαίει, μετά θυμώνει: «Δεν έχεις το δικαίωμα μαμά!» Σταμάτησα αμέσως. Είχε δίκιο, δεν είχα το δικαίωμα να την ταρακουνάω έτσι, να την τρομάζω. ‘Ημουν βέβαια εκνευρισμένη, αλλά αυτό δεν ήταν λόγος να την πληγώσω. (Γιατί είναι μεγάλο ψυχικό τραύμα να νιώθεις φόβο μπροστά στη μητέρα σου.)
Άκουσα την κόρη μου. Ο θυμός μου διαλύθηκε, ζήτησα συγγνώμη και πήρα τη Μαργκό στην αγκαλιά μου για να την καθησυχάσω.
Κανείς δεν είναι τέλειος και έχουμε τόσο συνηθίσει να προβάλουμε στον άλλο τις προσωπικές μας δυσκολίες που είναι ψευδαίσθηση να φανταζόμαστε ότι αυτό δεν Θα μας ξανασυμβεί. ‘Ομως είναι βασικό το παιδί να έχει την άδεια να νιώσει και να πει ότι αυτό είναι άδικο. Ο δίκαιος θυμός του μας προσγειώνει στην πραγματικότητα, μπορούμε να συνειδητοποιήσούμε τι συμβαίνει μέσα μας και να ζητήσουμε συγνώμη. Δεν είναι κακό αυτό.
Αντίθετα, αν το παιδί δεν μπορεί ή δεν τολμά να απαντήσει όταν ένας ενήλικας (ή ένα άλλο παιδί) το μειώνει, το πληγώνει, το ταπεινώνει, το γελοιοποιεί, αν δεν θυμώνει, παραμένει μειωμένο, ταπεινωμένο ή γελοιοποιημένο και μπορεί να κουβαλά αυτό το τραύμα για καιρό. Αν ο σεβασμός τον παιδιού δεσπόζει στη σχέση, οι προσβολές που λέγονται σε μια στιγμή αγανάκτησης δεν Θα το τραυματίσουν αυτομάτως. Αλλά μια μόνο αδέξια λέξη που λέγεται σε μια ευαίσθητη περίοδο, μπορεί να μείνει χαραγμένη για χρόνια. Καλύτερα να μην το ρισκάρετε λοιπόν! Εξάλλου, το να έχει κανείς επαφή με τα συναισθήματά του αντί να τα ρίχνει στο παιδί, επιτρέπει στον γονιό να παραμείνει συγκεντρωμένος στο άτομό του, να έχει συνείδηση τον εαυτού του. Παραδόξως, όταν αποδίδει κανείς τα λάθη στο παιδί, γρήγορα εξαντλείται…
Δες τη συνέχεια στο themamagers.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
