Ο πρωταθλητής μαθητής, ο πρωταθλητής του στίβου, του καράτε, του σκάκι, του kick boxing. Η πρώτη μπαλαρίνα αν και μόνο δώδεκα χρόνων. Η πρωταθλήτρια της κολύμβησης, η κάτοχος του proficiency μόλις δεκατριών. Γονείς που καμαρώνουν και δικαίως. Γονείς που τα δίνουν όλα προκειμένου το παιδί τους να ανεβεί στο ψηλότερο βάθρο. Να φτάσει στην κορυφή.
Κάποτε πριν χρόνια, μου είχε πει ο δάσκαλος μου – έτσι αποκαλούσα το αφεντικό μου στη δουλειά- «στην κορυφή έχει πολύ μοναξιά. Δεν υπάρχει συνωστισμός, η κορυφή χωράει μόνο έναν». Ο πρωταθλητισμός είναι μοναχικός. Ο πρωταθλητής, πιέζεται, στερείται, θυσιάζει στιγμές, χρόνια για να φτάσει στην κορυφή.
Ένα παιδί, χάνει τα παιδικά του χρόνια. Δεν τα ζει όπως αλλά παιδιά της ηλικίας του. Κοιμάται νωρίς, νωρίτερα από ότι συνηθίζεται, διατρέφεται by the book, ότι έχουν συστήσει οι διατροφολόγοι, ξυπνάει δυο έως και τρεις ώρες νωρίτερα ώστε να προλάβει να προπονηθεί πριν το σχολείο, δεν συμμετέχει σε πάρτυ διότι πρέπει να ξεκουραστεί αρκετά, ώστε να βγάλει όλο το προπονητικό προγράμμα της εβδομαδας και τα Σαββατοκύριακα συνήθως έχει αγώνες.
Ο πρωταθλητής μαθητής, διαβάζει. Κυνηγάει το άριστα. Τρέχει στα φροντιστήρια, κάνει ιδιαίτερα, έχει ελάχιστες εξωσχολικές δραστηριότητες. Δεν έχει φίλους, διότι δεν έχει ελεύθερο χρόνο να έχει φίλους. Ζει μοναχικά και στα διαλείμματα είναι απομονωμένος. Το άριστα είναι ο μοναδικός του στόχος. Στο σπίτι το μόνο που τον ρωτάνε είναι «διάβασες;»…
Διάβασε τη συνέχεια στο themamagers.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
