"Σήμερα θα φάμε γιουβέτσι”, λέω με χαρά στον 7χρονο γιο μου- ένα φαγητό που πάντα του άρεσε- για να πάρω την θυμωμένη απάντηση "δεν θέλω γιουβέτσι, θέλω μακαρόνια”. Όσο κι αν του εξηγήσω ότι "αυτό είναι το φαί για σήμερα” και "μα εσένα σου αρέσει το γιουβέτσι”, εκείνος αναστατώνεται ακόμα περισσότερο. "Δεν μου αρέσει, δεν μπορείς να με αναγκάσεις, δεν θα το φάω”. Και η κατάσταση χειροτερεύει. Από αναστατωμένος έχει γίνει πολύ θυμωμένος, φωνάζει και κλαίει. "Είσαι κακιά μαμά”.
Εκείνη η στιγμή είναι δύσκολη. Αναρωτιέσαι "πότε μπήκε το παιδάκι μου στην εφηβεία και δεν το κατάλαβα;” και "αν κάνει έτσι τώρα, πώς θα κάνει στα 12;” και ταυτόχρονα εκνευρίζεσαι κι εσύ. Λες "πρέπει να θέσω όρια, η κατάσταση έχει ξεφύγει”. Είσαι κουρασμένη και εκνευρισμένη. Αν φωνάξεις "τελείωσε, αυτό είναι το φαγητό, αν δεν θέλεις θα μείνεις νηστικός”, δεν θα καταφέρεις τίποτα, κι όμως το λες.
Όλοι το κάνουμε αυτό, όχι κάθε μέρα. Αλλά το κάνουμε. Ποια είναι η λύση; Οι ειδικοί λένε ότι όταν φωνάζουμε σε ένα παιδί την ώρα που είναι θυμωμένο, το απομακρύνουμε. Όταν πάμε να θέσουμε όρια την ώρα που βιώνει ένα έντονο συναίσθημα, τότε δεν θα βγάλουμε άκρη. Όταν το παιδί είναι αναστατωμένο, χρειάζεται ενσυναίσθηση, ασφάλεια και αγάπη. Όχι φωνές, ούτε τιμωρία.
Δείτε περισσότερα στο themamagers.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
