Ευχαριστούμε τη Γεωργία Χριστίνα Κανελλοπούλου, Ψυχολόγο- Οικογενειακή Σύμβουλο, www.thepsytrap.gr
Survivor: μία λέξη, με την οποία ανοίγουν και κλείνουν οι περισσότερες συζητήσεις στις παρέες τον τελευταίο καιρό. Δεν είναι τυχαίο πως πολλοί χαρακτηρίζουν το συγκεκριμένο ριάλιτι ως μία μικρογραφία του έξω κόσμου.
Yupiii Survivor Update
Μεγάλος τσακωμός στους «Διάσημους»: Όλοι εναντίον της Ειρήνης Παπαδοπούλου!
Η νέα ομάδα του Σπαλιάρα, ο αγώνας ασυλίας & ο μεγάλος τσακωμός στους «Μαχητές»
Αξίζει να αναρωτηθούμε πόσο και με ποιο τρόπο εμείς, από τον καναπέ του σαλονιού μας, συμβάλλουμε στο να διαιωνίζουμε στερεοτυπικά φαινόμενα και ρατσιστικές πεποιθήσεις που επικρατούν ανά τα χρόνια:
Μία από αυτές τις πεποιθήσεις είναι και η εικόνα του τέλειου σώματος που έχει ως επακόλουθο την ρατσιστική επίθεση σε όσους διαφέρει το σώμα τους από το σύνολο, από τη μάζα, από αυτό που θεωρείται «φυσιολογικό».
Συγκεκριμένα, στην περίπτωση της Λάουρας Νάργες, η πεποίθηση των ιδανικών και αψεγάδιαστων σωμάτων καλά κρατεί. Στο όνομα της Λάουρα Νάργες και του σώματος της, το οποίο δεν εμπίπτει σε διαστάσεις μοντέλου, σύμφωνα με τα κοινωνικά πρότυπα, ακούμε και διαβάζουμε καθημερινώς διάφορα υβριστικά σχόλια στα social media που φτάνουν να θεωρούνται πλέον ως μία μορφή bullying, ως ένα είδος συναισθηματικής βίας.
Είναι πράγματι παράξενο να βλέπεις ότι ένα σώμα μπορεί να αποδώσει χαρακτηριστικά προσωπικότητας και ευφυΐας σε ένα άτομο, καθώς και κίνητρο για το αν θα συμπαθήσουμε, θα αποδεχτούμε ή θα απορρίψουμε κάποιον.
Η Λάουρα τυχαίνει να έχει το λιγότερο γυμνασμένο σώμα από την υπόλοιπη ομάδα της μέσα στο τηλεοπτικό παιχνίδι, κάτι που αυτομάτως την κατέστησε θύμα χλευασμού και διαφορετικότητας από τους τηλεθεατές.
Είναι εντυπωσιακό το πως ένα σώμα που έξω θα θεωρούνταν φυσιολογικό, σε μία ομάδα ατόμων έχει χαρακτηριστεί ακόμη και ως παχύσαρκο, επειδή είναι διαφορετικό. Αντιλαμβανόμαστε, πως πλέον το διαφορετικό διαμορφώνεται και ορίζεται ανάλογα με το περιβάλλον που το συναντάμε.
Το σίγουρο είναι πως ακόμα και αυτοί που δεν προέβησαν σε αρνητικά σχόλια, γίνανε παθητικοί αποδέκτες μίας επίθεσης χωρίς να αντιδράσουν. Παθητικοί αποδέκτες υπάρχουν και στην έξω ζωή όταν συμβαίνουν παρόμοια περιστατικά και θεωρούνται μηδαμινής σημασίας.
Η συνέχεια που αξίζει να διαβάσεις στη σελίδα 2.
Η εικόνα του τέλειου σώματος
Η αλήθεια είναι πως μεγαλώνουμε σε μία κουλτούρα που επιβραβεύει τα καλοσχηματισμένα, γυμνασμένα, αδύνατα και αψεγάδιαστα σώματα. Τα ΜΜΕ τείνουν να αναπαράγουν συνεχώς πρότυπα ομορφιάς και σώματος που να αγγίζουν το τέλειο. Το σύνηθες, όμως, είναι πως αυτό το τέλειο αποκλίνει τρομακτικά από το φυσιολογικό και από το μέσο όρο των σωμάτων που έχουν οι περισσότερες γυναίκες.
Ιδανικό σώμα= Επιτυχία
Καταλήγουμε, μάλιστα να πιστεύουμε πως το ιδανικό σώμα αποδεικνύει το πόσο επιτυχημένοι είμαστε και σε άλλους τομείς της ζωή μας, ακόμα και το πόσο δείκτη νοημοσύνης μπορεί να έχουμε.
Για παράδειγμα, στην περίπτωση της Λάουρας, τα σχόλια πλέον δεν αναφέρονται μόνο στο σώμα της, αλλά και σε εσωτερικά χαρακτηριστικά όπως έξυπνή ή όχι. Το να νιώθεις ότι αξίζεις μοναχά όταν στα μάτια των άλλων αξίζει το σώμα σου και συμμορφώνεται στα κοινωνικά πρότυπα, είναι πράγματι οδυνηρό.
Ποια είναι όμως τα αίτια που μπορεί να οδηγήσουν κάποιον στο να απολαμβάνει την κατακραυγή ενός σώματος, να διασκεδάζει με τα χλευαστικά σχόλια που εκφράζει ή ακούει από άλλους, να ξεχωρίζει ένα σώμα και παράλληλα μία προσωπικότητα που υπό άλλες συνθήκες θα θεωρούσε «φυσιολογικά»;
Ποια είναι τα αίτια που η αρνητική κριτική συνεχίζεται;
1. Με το να προβαίνουμε σε σύγκριση καθώς και σε καυστικά σχόλια, με τα οποία θα «γελάσει όλη η παρέα», ουσιαστικά προσπαθούμε να κρύψουμε κάποιες δικές μας ανεπάρκειες και ανασφάλειες. Η αρνητική κριτική που φτάνει σε σημείο ψυχολογικής βίας, είναι πολλές φορές μία άμυνα για να καλύψουμε τη δική μας χαμηλή αυτοεκτίμηση, την εικόνα που οι ίδιοι έχουμε τόσο για το σώμα μας όσο και το σύνολο του εαυτού μας.
2. Πίσω από την αρνητική κριτική κρύβουμε τις φοβίες μας, τους βαθύτερους φόβους που μας γεννάει το διαφορετικό. Ακόμα, φοβόμαστε πως αν δεν ταυτιστούμε με το σύνολο θα περάσουμε και εμείς κάποια στιγμή από την αντίστοιχη διαδικασία ρατσιστικής επίθεσης. «Όσο πιο πολύ μου μοιάζεις, τόσο λιγότερο σε φοβάμαι».
3. Ο κοινωνικός σχολιασμός πολύ συχνά γίνεται για να «διασκεδάσει», για να καλύψει στιγμές όπου δεν θέλουμε να ασχοληθούμε με πραγματικά προβλήματα της προσωπικής μας ζωής. Κοροϊδεύουμε κάποιον για τα κιλά του για να καθησυχάσουμε τον εαυτό μας ότι εμείς δεν θα πρέπει να ασχοληθούμε με αυτό το κομμάτι γιατί είμαστε καλύτεροι.
4. Μέσω της ρατσιστικής επίθεσης προς ένα άγνωστο για εμάς πρόσωπο, αποφορτιζόμαστε συναισθηματικά από επιθέσεις και αρνητικά σχόλια που μπορεί να δεχτήκαμε και εμείς στο παρελθόν και δεν έχουμε επεξεργαστεί. Ταυτιζόμαστε ουσιαστικά με το πρόσωπο χλευασμού, το «τιμωρούμε» μέσω αρνητικών σχολίων, σαν να θέλουμε στην πραγματικότητα να τιμωρήσουμε τον εαυτό μας που δεν είναι «τέλειος». Ακόμη, προστατευόμαστε από το να μη δεχτούμε στο μέλλον τέτοιου είδους επιθέσεις.
Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα πιάσουμε τον εαυτό μας να γελάει ή να σχολιάζει αρνητικά την Λάουρα και όχι μόνο, ας αναλογιστούμε: «Τι φοβάμαι περισσότερο αυτή τη στιγμή; Πού με εξυπηρετεί αυτό που κάνω;»
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
