iStock
Η Μαρία Βαλσαμή, survivor - εκπαιδευμένη εθελόντρια του Πανελλήνιου Συλλόγου Γυναικών με Καρκίνο Μαστού "Άλμα Ζωής", μοιράζεται μαζί μας την προσωπική της ιστορία και εξηγεί πώς ο καρκίνος τη βοήθησε να απολαμβάνει και να χαίρεται με τα λίγα και τα απλά.
2018...
Είχα κερδίσει και το φλουρί στη βασιλόπιτα της νέας χρονιάς και έτσι είχα ακλόνητες αποδείξεις στα χέρια μου, ή μάλλον στη θήκη των ψιλών στο πορτοφόλι μου, ότι αυτή θα είναι η τυχερή μου χρονιά. Ή μήπως όχι;
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ… Λίγο πριν φύγω για τις καλοκαιρινές μου διακοπές, ένα βράδυ, μόλις έχουν κοιμηθεί τα δύο παιδιά μου, 13 και 9 ετών τότε, μπαίνω ανυποψίαστη να απολαύσω ένα δροσιστικό ντους. Θυμάμαι να πιάνω κάτι σκληρό στο στήθος μου, αρκετά ψηλά, κοντά στη μασχάλη και ακαριαία να μου κόβονται τα πόδια! Βγαίνω σχεδόν αμέσως, μπορεί και με τις σαπουνάδες, δε θυμάμαι, και αρχίζω να ψάχνω τα συρτάρια για να βρω πότε είχα κάνει τελευταία φορά μαστογραφία.
Ναι, ναι! Αν και 40 ετών, είχα κάνει μέχρι τότε δύο μαστογραφίες. Συγκεκριμένα, την πρώτη στα 36 και τη δεύτερη στα 38, τον Μάιο του 2017. Ουφ, πήρα ανάσα! Άντε, καλέ, τι μπορεί να έχει συμβεί μέσα σε 1,5 χρόνο; Άλλωστε, με τα λίγα που γνώριζα, θεωρούσα τον εαυτό μου προστατευμένο, γιατί και σε αρκετά μικρή ηλικία είχα τεκνοποιήσει (27 ετών), είχα θηλάσει και τα δύο παιδιά μου και δεν υπήρχε ιστορικό κακοήθειας στην οικογένεια.
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ... Ο μήνας των γενεθλίων μου. Δεν πάει άλλο, σκέφτομαι, όσο και να προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι αυτό που πιάνω μάλλον για κύστη πρόκειται, όσο και να πιέζω το στέρνο μου για να "πονέσει" και έτσι να επιβεβαιώσω τη φήμη πως οτιδήποτε πονάει δεν είναι κακό, πρέπει οπωσδήποτε να κάνω εξετάσεις. Υπέρηχος και μαστογραφία! "Σας παρακαλώ πολύ, μην το αφήσετε… άμεσα πρέπει να σας δει γιατρός".
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ... Δύο γιατρούς επισκέφθηκα, οι οποίοι πάνω κάτω μου είπαν τα ίδια πράγματα. "Δεν ξέρουμε τι είναι ακριβώς, πρέπει οπωσδήποτε να προχωρήσουμε σε χειρουργείο, η ταχεία βιοψία θα μας δώσει τις πρώτες πληροφορίες". Άραγε αυτά συμβαίνουν σ’ εμένα ή παρακολουθώ τη ζωή μιας άλλης; Ένα σωρό εξετάσεις μου έδωσαν να κάνω. "Είναι το πρωτόκολλο", μου είπαν, "να δούμε αν είστε καθαρή". Βγαίνουν καλές, ευτυχώς, και έτσι αρχίζει να τροφοδοτείται μέσα μου η ελπίδα ότι ίσως όλα τελειώσουν με αυτό το χειρουργείο. Λες;
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ... 1η του μηνός, ημέρα Πέμπτη. Έχουν έρθει οι φίλες μου να με πάρουν πρωί πρωί να πάμε στο νοσοκομείο. Γίνεται η ογκεκτομή και ΞΥΠΝΑΩ! Πονάω λίγο, αλλά άλλο είναι αυτό που με καίει. "Είσαι πολύ τυχερή", μου λέει ο γιατρός μου, "οι λεμφαδένες σου είναι καθαροί". Μάλιστα.
Δεν την αξιολόγησα σωστά τη φράση του αυτή. Πολύ αργότερα αναλογίστηκα πόσο τυχερή ήμουν τελικά! Στο άκουσμα της λέξης "καρκίνος" νιώθεις έντονο σοκ. Σαν όλα γύρω σου να συνεχίζουν τη φυσιολογική τους ροή κι εσύ να παραμένεις ακίνητη, ανήμπορη, αδύναμη να αναμετρηθείς με κάτι που είναι έξω από τον έλεγχό σου, έξω από την ασφάλεια του μικρόκοσμού σου!
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2019... Δευτέρα 7 Ιανουαρίου. Τοποθέτηση port (μόνιμος φλεβικός καθετήρας) προκειμένου να μην ταλαιπωρηθούν οι φλέβες μου και αμέσως μετά η πρώτη χημειοθεραπεία. Ακολούθησαν άλλες οκτώ εβδομαδιαίες και τέσσερις δεκαπενθήμερες. Οι τελευταίες ήταν δύσκολες, με ταρακούνησαν αρκετά, όμως η προσδοκία για ζωή μού έδινε τη δύναμη να συνεχίσω. Και, ναι, ήμουν εγώ η ίδια που τα κατάφερα, η ίδια που, όταν παλαιότερα άκουγα για αντίστοιχες περιπτώσεις, απορούσα πώς βρίσκουν το θάρρος και το κουράγιο να προχωρήσουν. Τώρα, αν με ρωτάς, θα σου πω ότι είναι μονόδρομος. Η ζωή είναι γλυκιά. Θα παλέψεις!
ΙΟΥΛΙΟΣ 2019… Τέλος και οι ακτινοβολίες! Συνεχίζω με ορμονοθεραπεία και μία ένεση κάθε 3 μήνες για αναστολή της περιόδου – σε ορμονοεξαρτώμενο καρκίνο δεν αφήνουμε τις ορμόνες να κάνουν πάρτι. Έχει βέβαια και η χημική εμμηνόπαυση τις δυσκολίες της: οστεοπενία, ταχυκαρδίες, αίσθημα κόπωσης….Όμως, είμαι ΚΑΛΑ και αυτό έχει σημασία για μένα.
ΣΗΜΕΡΑ… Συνεχίζω να είμαι καλά, πάντα συνεπής στον τακτικό μου έλεγχο και ακολουθώ πιστά τις οδηγίες του γιατρού μου. Ο καρκίνος με βοήθησε να ξεχωρίζω τα σημαντικά από τα ασήμαντα, να απολαμβάνω και να χαίρομαι με τα λίγα και τα απλά και αν κι εγώ καμιά φορά ως άνθρωπος παρασύρομαι στη δίνη των προβλημάτων και των αντιξοοτήτων, η εμπειρία μου αυτή με επαναφέρει γρήγορα στη θετική σκέψη και την αισιοδοξία.
Είμαι μέλος του Πανελλήνιου Συλλόγου Γυναικών με Καρκίνο Μαστού "Άλμα Ζωής" και εκπαιδευμένη εθελόντρια, ένα όνειρο και ένας στόχος που είχα θέσει όσο έκανα τις θεραπείες μου ότι, αν τα καταφέρω, θέλω όλο αυτό που πέρασα να το μετουσιώσω σε προσφορά και αγάπη. Ο αγώνας που έδωσα για τη ζωή μου να έχει έναν σκοπό, να αφυπνίσω τις γυναίκες για τη σημασία της πρόληψης και να βοηθήσω εκείνες που τώρα περνούν όσα πέρασα κι εγώ!
ΑΠΟ ΤΟ SHAPE ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
