istock
Το παιδί πέφτει χτυπάει αλλά δεν πονάει. Το βλέπεις από το παγκάκι της παιδικής χαράς και καταλαβαίνεις ότι όλα είναι υπό έλεγχο. Αποφασίζεις να μην επέμβεις για να δεις πώς θα το χειριστεί μόνο του.
Εκείνο σηκώνεται, κοιτάζει το ποδαράκι του και ψάχνει να σε βρει με το βλέμμα του. Έρχεται προς το μέρος σου με ψυχραιμία κι όταν σε κοιτάζει αρχίζει να κλαίει. "Πονάω πολύ, μαμά”.
Όταν βλέπει ότι δεν αγχώνεσαι (γιατί αν πονούσε πολύ θα το είχες ήδη καταλάβει) αρχίζει η υπερβολή και το ψέμα. Έπεσα από την κούνια (όχι) και γύρισα το πόδι μου, έβαλα αίματα και δεν μπορώ να το πατήσω! Γιατί ξαφνικά αντιδρά έτσι;
Η εξήγηση είναι πολύ απλή και αναμενόμενη. Ναι, θέλει να κερδίσει την προσοχή σου. Αλλά γιατί; Γιατί θέλει τόση προσοχή για μια απλή γρατζουνιά; Γιατί αυτό που δεν πήρε από σένα δεν είναι τόσο πολύ η προσοχή αλλά η επιβεβαίωση των συναισθημάτων του.
Η συνέχεια στο themamagers.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
