Σεπτέμβριος 2024. Ο 20 ετών Χριστόφορος Θεοφάνους βάζει ένα στοίχημα με τον εαυτό του και το κερδίζει: διανύει κολυμπώντας 42,2 χλμ. στη θάλασσα της Πύλου, από τις 07:19 το πρωί μέχρι τις 10:29 το βράδυ. Η πολύωρη παραμονή στη θάλασσα και η αλατότητα του νερού του προκαλούν πληγές στο στόμα και στον λαιμό, με αποτέλεσμα από κάποιο σημείο και μετά να μην μπορεί να πιει ούτε νερό.
Εκτός από τους μυϊκούς πόνους, που έχουν γίνει αφόρητοι, υπάρχει πάντα και ο κίνδυνος της υποθερμίας, λόγω της πολύωρης παραμονής στη θάλασσα. "Όταν τερμάτισε ο Χριστόφορος, δε χαιρόμουν που έκανε κάτι τόσο σπουδαίο, χαιρόμουν που ήταν καλά" εξομολογείται η μητέρα του, Φαίη Γραμμένου. "Μέχρι και τώρα δεν έχω συνειδητοποιήσει τι έχει κάνει. Το πρώτο πράγμα που του είπα ήταν "Είσαι καλά;” και μετά "Τι είναι αυτό που έκανες;”, αλλά μέχρι εκεί. Δε χρειαζόταν, όμως, τη δική μου επιβεβαίωση, γιατί έβλεπε ανθρώπους που έκλαιγαν χωρίς καν να τον γνωρίζουν".
Για τα μωράκια που αγωνίζονται
Στη συγκεκριμένη μάχη είχε δίπλα του το δικό του support team: τους γονείς του, τον προπονητή του, αθλητή υπεραποστάσεων και κάτοχο ρεκόρ Guiness Σπύρο Χρυσικόπουλο, ο οποίος βρισκόταν πάνω στο συνοδευτικό σκάφος κατά τη διάρκεια του εγχειρήματος, την ομάδα του, τον Ηλυσιακό, και τον προπονητή του Δημήτρη Αθυμαρίτη, αλλά και τον κόσμο που τον ενθάρρυνε. Η πραγματική δύναμη του Χριστόφορου απελευθερώθηκε από τη σκέψη ότι την ίδια στιγμή, σε κάποιο μαιευτήριο, ένα πρόωρο μωράκι προσπαθεί να κρατηθεί στη ζωή. Γι’ αυτό το μωράκι κρατήθηκε στον αγώνα του. Και είναι συγκινητικό να αναλογιστεί κανείς ότι στην Πύλο παρευρέθηκε και η νεογνολόγος Μάιρα Μυλωνόπουλου, που διασωλήνωσε τον Χριστόφορο όταν ήταν ακόμη βρέφος.
"Σε ευχαριστώ, γιατί μου έδωσες δύναμη να συνεχίσω"
Ο άθλος του Χριστόφορου ολοκληρώθηκε πραγματικά όταν άρχισαν να επικοινωνούν μαζί του πρόωρα παιδιά που είναι πλέον έφηβοι ή ενήλικες και του διηγούνταν τη δική τους ιστορία λέγοντας "Σε ευχαριστώ, γιατί μου έδωσες δύναμη να συνεχίσω". Άρχισαν να του στέλνουν μηνύματα μητέρες πρόωρων που είχαν τα παιδιά τους ακόμη μέσα στην εντατική και του έλεγαν και αυτές "Σε ευχαριστώ" και του έστελναν φωτογραφίες από τα μωρά τους μέσα στη θερμοκοιτίδα. "Νόμιζα ότι θα συγκινηθώ στον τερματισμό του διάπλου του παιδιού μου, αλλά, τελικά, το μεγαλύτερο κλάμα το έχω κάνει με αυτά τα μηνύματα" εξομολογείται η Φαίη Γραμμένου.
20 χρόνια πριν
Χωρίς να το περιμένει και χωρίς να γνωρίζει τίποτα για την προωρότητα, η Φαίη Γραμμένου αναγκάστηκε να γεννήσει στις 28 εβδομάδες της κύησης και ο Χριστόφορος μπήκε στη θερμοκοιτίδα με κίνδυνο της ζωής και της υγείας του. "Μας είπαν ότι οι πιθανότητες να επιβιώσει ήταν απειροελάχιστες. Φοβόμουν για το τι θα αντικρίσω στη θερμοκοιτίδα και όντως η εικόνα δεν ήταν καθόλου καλή. Ένιωσα ότι δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για να τον βοηθήσω. Έφυγα από το μαιευτήριο με άδεια αγκαλιά. Πήγα το σώμα μου στο σπίτι, γιατί την καρδιά μου την είχα αφήσει στο μαιευτήριο. Ξέρετε, οι γονείς των πρόωρων βιώνουν ένα πολύ βαθύ τραύμα, που το κουβαλούν σε όλη τους τη ζωή. Τα πρόωρα μωρά δεν έχουν αναπτύξει ακόμη ούτε τους πνεύμονες ούτε τον εγκέφαλο. Συνήθως έχουν διαταραχές στην όραση, την ακοή, αλλά και γενικότερα νευρολογικά προβλήματα. Θέλουν ιδιαίτερη προσοχή, κινδυνεύουν από λοιμώξεις συνεχώς. Ο Χριστόφορος μέσα στη θερμοκοιτίδα δύο τρεις φορές έφυγε και ξαναήρθε στη ζωή και μάλιστα η μία ήταν μπροστά στα μάτια μας. Το ότι βγήκε χωρίς κανένα πρόβλημα υγείας είναι ένα θαύμα".
Ανατρέποντας τις προβλέψεις
Ο αθλητισμός υπήρχε κατά κάποιον τρόπο μέσα στη ζωή του Χριστόφορου από την πρώτη μέρα που η μητέρα του τον πήρε σπίτι, "γιατί έπρεπε να του κάνω ειδικές ασκήσεις ώστε να χαλαρώσει το σώμα του, που ήταν σφιγμένο από το στρες της θερμοκοιτίδας" εξηγεί η ίδια και συνεχίζει: "Και αργότερα ο αθλητισμός ήταν τρόπος ζωής για όλη την οικογένεια, οπότε ήταν αδύνατον να μην επηρεαστεί. Ξεκίνησε την κολύμβηση στα 5 του, όταν πήγε στη μικρή πισίνα και από τότε "κόλλησε” και δεν ξαναβγήκε ποτέ. Μάλιστα, του δόθηκε η ευκαιρία να δοκιμάσει και άλλα αθλήματα, όπως του στίβου, αλλά η κολύμβηση ήταν πάντα η πρώτη του επιλογή. Στράφηκε προς τη θάλασσα, που συνδύαζε τις δύο του μεγάλες αγάπες, την επαφή με τη φύση και τις μεγάλες αποστάσεις".
Σήμερα ο Χριστόφορος βρίσκεται στο τρίτο έτος των σπουδών του στις αθλητικές επιστήμες και σχεδιάζει το μέλλον του. "Η ιστορία του Χριστόφορου με έχει διδάξει ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο, ούτε καν η ανάσα μας, και πως πρέπει να εκτιμάμε τη ζωή σαν ένα πολύτιμο δώρο" λέει χαρακτηριστικά η μητέρα του. "Έμαθα ότι όλη αυτή η αστείρευτη δύναμη που κρύβουμε μέσα στην ψυχή μας μπορεί να ζυγίζει μόνο λίγα γραμμάρια. Εγώ ξέρω ότι η δική μου ζυγίζει 1.120 γρ., όσα ακριβώς ζύγιζε ο Χριστόφορος όταν γεννήθηκε...".
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
