Πώς να μην συμβιβάζομαι; Η δρ Νάνσυ Μαλλέρου αναλύει πώς θα ζούμε αναπολογητικά!

Aπό τη Δρ. Νάνσυ Μαλλέρου, Founder Life Clinic Group & Nam (www.mallerou.com), Instagram: @nancymallerou, Youtube: Nancy Mallerou

Μεγάλωσα με γυναίκες. Είχα μια υπέροχη δυνατή μητέρα, είχα μια πανέξυπνη αδελφή, έμενα συχνά με τη γιαγιά μου ή τη θεία μου, και πέρασα τα 12 χρόνια του σχολείου, αυτά που διαπλάθουν χαρακτήρες, αποκλειστικά με γυναίκες, σε σχολείο θηλέων. 

Είχα την τύχη να έχω έναν μπαμπά με αμέτρητο σεβασμό στο γυναικείο φύλλο, που με αντιμετώπιζε από μικρή σαν παιδί του, κι όχι σαν κόρη του.

Ο παππούς μου είχε πάντα την επιθυμία να αποκτήσει εγγονό κι έτσι με βάφτισαν εσπευσμένα λίγο πριν πεθάνει. Του είπαν ότι ήμουν αγοράκι και μου έδωσαν το όνομά του: Αθανάσιος. Από τότε και για όλα τα επόμενα χρόνια της ζωής μου, η οικογένειά μου με αποκαλεί Θανασάκη, στην μνήμη του παππού που δεν πρόλαβα, Θανάση ή Νασάκο, ανάλογα με την περίσταση. 

Ποτέ δεν ένιωσα περίεργα γι αυτό. Ποτέ δεν μου στέρησε θηλυκότητα. Ίσα ίσα που με έκανε να νιώθω πιο ξεχωριστή και συχνά, πιο δυνατή. 

Έμαθα από νωρίς να σέβομαι τη φωνή μου, να τιμώ τις αρχές μου, να προκαλώ τον εαυτό μου να γίνει καλύτερος και δυνατότερος και να διεκδικώ τις φιλοδοξίες μου.

Και μετά βγήκα στον "έξω κόσμο" και τα πράγματα ήταν διαφορετικά. 

Πολύ σύντομα αντιλήφθηκα  ότι ίσχυαν παραδοχές εντελώς ξένες προς εμένα και την οικογένειά μου. Αυτό το καινούριο "φυσιολογικό" με ξένισε και με έκανε συχνά να νιώθω πως δεν ανήκω πουθενά.  Αυτό το καινούριο φυσιολογικό πρότυπο γυναίκας είχε μάθει από πολύ νωρίς ότι μια γυναίκα που διεκδικεί, "φέρεται σαν άντρας". Μια γυναίκα που έχει φιλοδοξίες, "δεν είναι για σπίτι". Μια γυναίκα που διεκδικεί και λέει τη γνώμη της, "φοβίζει τους άντρες". Μια γυναίκα που διοικεί με σιδερένια θέληση και πεποίθηση, είναι "σκύλα". Μια γυναίκα που εκφράζει τη θηλυκότητα της όπως θέλει, "πάει γυρεύοντας". Μια γυναίκα που έχει όσους ερωτικούς συντρόφους έχει ένας άντρας "είναι ελαφρών ηθών".

Αντιλήφθηκα ότι οι γονείς μου παράβλεψαν (ευτυχώς!) να με διδάξουν ότι αν  κερδίζεις περισσότερο χρήματα από τον άντρα σου, τον "ευνουχίζεις". Αν του μιλάς στον ίδιο τόνο που σου μιλάει, "του αντιμιλάς".  Αν περιμένεις να καλύψει κάποιους ρόλους "παραδοσιακά γυναικείους", τον υποχρεώνεις να κάνει πράγματα "αφύσικα για έναν άντρα".  Αν είσαι μεγαλύτερη από τον σύζυγό σου, "θα σε παρατήσει για μια μικρότερη". Αν δεν φροντίζεις  διαρκώς την εξωτερική σου εμφάνιση, "θα ξενοκοιτάξει". Αν είσαι έξυπνη, "θα μείνεις στο ράφι".

Αυτό που με τάραξε περισσότερο ήταν ότι όλα τα παραπάνω δεν μου τα μετέφεραν άντρες, αλλά γυναίκες. Φίλες μου. Δυνατές, όμορφες, καλλιεργημένες γυναίκες. 

Αντιλήφθηκα ότι η αρρενωπότητα συνδέεται με τη φιλοδοξία και τη δύναμη  ενώ η θηλυκότητα με την ηρεμία, τις καμπύλες του σώματός μας και την οικογενειακή ζωή. Και ότι δυστυχώς αυτά μαθαίνουμε και στα παιδιά μας. Όχι από κακή πρόθεση. Απλά επειδή όταν εκτίθεσαι αδιαμαρτύρητα και χωρίς δεύτερη σκέψη σε μια επαναλαμβανόμενη κατάσταση, στο τέλος πιστεύεις ότι είναι φυσιολογική και αμετάβλητη. 

Έψαξα πολλά χρόνια να βρω "τη θέση μου" στον κόσμο χωρίς να προδώσω τις αρχές με τις οποίες μεγάλωσα. Όχι γιατί μεγάλωσα με αυτές αλλά γιατί από μια ηλικία και μετά τις επέλεξα συνειδητά για δικές μου. Υπήρξαν φορές που ένιωθα μόνη, ότι κανείς δε με καταλαβαίνει, ότι κανείς στην προσωπική, φιλική κι επαγγελματική ζωή μου δε με θέλει ολόκληρη όπως είμαι. Ένιωθα ότι όλοι θέλουν τα αποτελέσματα που έφερνε το υπερμηχάνημα Νάνσυ αλλά δεν ήθελαν να συνδεθούν και να ταυτιστούν με τις πιο μαλακές, ευαίσθητες συναισθηματικές πλευρές μου. Ένιωθα ότι έπρεπε να διαλέξω αν θα είμαι "γυναίκα" ή αν θα είμαι "ο άντρας της σχέσης". 

Δε θέλησα ποτέ να διαλέξω. Δε θέλησα ποτέ να συμβιβαστώ. Δε θέλησα ποτέ να προδώσω τη δική μου αλήθεια. Kαι ποτέ δεν το έκανα. Δε θέλησα ποτέ να ταιριάξω με κάτι ή κάποιους που δε σέβομαι. Δε θέλησα ποτέ να απολογηθώ για όλα αυτά που είμαι, που θέλω, που διεκδικώ, που ονειρεύομαι. Αποφάσισα πριν καιρό να δημιουργήσω  τη θέση μου στον κόσμο και να την κάνω να με χωρέσει ολόκληρη, να με εκφράσει πραγματικά, να μου επιτρέψει να υπάρχω χωρίς ποτέ να απολογηθώ για την ψυχή μου, την πολυπλοκότητά μου, τη διαφορετικότητά μου, να ζήσω ΑΝ-ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ^*.

*Λέξη που δεν υπάρχει αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι πρέπει να μπει στο λεξιλόγιό μας.

 

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr