Αν με ρωτήσεις, δεν έχει σημασία εάν το #HairHasNoGender έχει περισσότερα θετικά ή αρνητικά σχόλια στο twitter και στα social media. Αυτό που έχει για μένα σημασία είναι ότι ανοίγει ξανά η συζήτηση για την ταυτότητα του φύλου και -κυρίως- ανοίγουν πόρτες και παράθυρα για να ενσωματωθούν στην κοινωνία όλοι, όλες και όλα. Είναι ώρα να το πούμε και να το συνειδητοποιήσουμε: Κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει τον χώρο του και τη θέση του στην κοινωνία και να αντιμετωπίζεται με τον σεβασμό που του αξίζει. Και ο σεβασμός αυτός δεν έχει καμία σχέση με τη σεξουαλική του ταυτότητα ή την ταυτότητα φύλου.
Γύρω μου, λόγω της δουλειάς μου αλλά κυρίως έχοντας δύο ενήλικα "παιδιά" φοιτητές, συναντώ πολλές φορές queer άτομα. Μιλώντας μαζί τους και για αυτά με τα παιδιά μου, τα χαρακτηρίζω αγόρια και κορίτσια, κρίνοντας από τα χαρακτηριστικά του φύλου με το οποίο γεννήθηκαν, γιατί έτσι έχω μάθει. Δέχομαι όμως κάθε χαρακτηρισμό που δίνουν τα ίδια τα άτομα αυτά στον εαυτό τους.
Για την ακρίβεια, δεν δέχομαι. Για την ακρίβεια, δεν με αφορά. Δεν είναι δουλειά μου, δεν είναι θέση μου να δεχτώ ή όχι την ταυτότητα φύλου και τον σεξουαλικό προσανατολισμό ενός ανθρώπου. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι γνωρίζω έναν καινούργιο άνθρωπο που έρχεται με μια αφορμή στο σπίτι μου και αυτόν τον άνθρωπο μπορώ να τον "κρίνω" από τη συμπεριφορά του, εάν είναι ευγενικός, εάν είναι φιλικός, εάν χαμογελάει πλατιά και ειλικρινά, εάν φέρνει μια θετική ενέργεια κάθε φορά που περνάει το κατώφλι μας.
Μπράβο μου που το κάνω αυτό και τι καλή που είμαι; Όχι βέβαια. Έχω κάνει -και εξακολουθώ να κάνω- πολλή προσπάθεια για να κατανοήσω την κοινωνία όπως εξελίσσεται, γιατί αν δεν είμαι με το μέρος της εξέλιξης κινδυνεύω να βρεθώ απέναντί της. Κινδυνεύω να μείνω πίσω, φοβισμένη και μπερδεμένη, δείχνοντας απόρριψη και φόβο στους ανθρώπους που δεν ταιριάζουν στο κρεβάτι του Προκρούστη που τους ξαπλώνει η σύγχρονη Ελλάδα για να δει εάν είναι στα μέτρα της ή όχι.
Κινδυνεύω να παγιδευτώ πίσω από προκαταλήψεις και να γίνω κι εγώ ένα κομμάτι της κοινωνίας που αντιδρά και που διώχνει μακριά τα παιδιά της, εγκαταλείποντάς τα όταν την έχουν περισσότερη ανάγκη.
Γιατί αυτό είναι για μένα όλο το θέμα. Οι νέοι άνθρωποι.
Τα παιδιά μας, τα παιδιά των φίλων, οι νεαροί μας συνάδελφοι, οι άγνωστοι που κυκλοφορούν γύρω μας, κάθε άνθρωπος που αναζητά το δρόμο του, που επαναπροσδιορίζει το φύλο και τη σεξουαλική του ταυτότητα θα πρέπει να είναι αποδεκτός, ορατός και σεβαστός όπως και κάθε άλλος.
Και το χρωστάμε στη νέα γενιά να είμαστε πιο κοντά της, με μεγαλύτερη ενσυναίσθηση και -επιτέλους- με σεβασμό. Αν μη τι άλλο, μας έχει αποδείξει ότι της αξίζει.
Υ.Γ.1 Respect στην #Pantene γι' αυτή τη διαφήμιση, όπως και στη διαφημιστική που την πρότεινε. Μερικές φορές θέλει κότσια να ανοίγεις δρόμους και να μιλάς δυνατά για όσα οι άλλοι ψιθυρίζουν.
Υ.Γ.2 Διάβασα σε κάποια αρνητικά σχόλια, ερωτήσεις γονιών για το "τι θα πω στο παιδί μου" γι' αυτή τη διαφήμιση. Μα υπάρχει καλύτερη αφορμή από μια τέτοια διαφήμιση για να μιλήσουμε στα παιδιά για τα φύλα, για το σεξ, για τις επιλογές, για τη διαφορετικότητα και για το σεβασμό που πρέπει σαν ομπρέλα να τα σκεπάζει όλα αυτά;
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
