Μπορεί να γνωρίζεις ήδη το όνομα της Ελευθερίας Ζαπαντιώτη, αφού είναι αγαπημένη επιστημονική συνεργάτιδα του Shape. Η Ελευθερία σήμερα δε θα μας πει μυστικά για τις προπονήσεις, αλλά για το πώς κατάφερε να χαμογελάσει ξανά πλατιά μετά την καταδίκη του πρώην προπονητή της για ασέλγεια σε ανήλικη, στην ίδια, όταν ήταν 12 ετών. Αυτή είναι η δική της ιστορία και την ευχαριστούμε που έχει τη γενναιότητα να τη μοιραστεί μαζί μας.
"Απέδειξες ότι υπάρχει δικαιοσύνη" μου φώναξε κάποιος βγαίνοντας από την αίθουσα του δικαστηρίου. Αλλά για μένα η δικαιοσύνη είχε έρθει από τη στιγμή που κατέθετα. Ήθελα να μιλήσω. Ήθελα να κάνω αυτό που δεν έκανα όταν ήμουν 12. Ήθελα να πω την αλήθεια μου και την είπα στο δικαστήριο. Και μετά ήρθε και άλλη δικαίωση: 7-0 υπέρ μου (δικαστές - ένορκοι) αποφάσισε ομόφωνα για την καταδίκη του κατηγορουμένου για κατάχρηση ανηλίκου! Έτσι, έδωσε τη δυνατότητα και σε άλλα παιδιά να με πλησιάσουν και να μου μιλήσουν για τη δική τους αλήθεια. Ήταν μία από τις πιο δύσκολες διαδικασίες στη ζωή μου.
Παρότι ήμουν πρωταθλήτρια, ποτέ δεν είπα σε αγώνα τη φράση "έχω άγχος". Την είπα στο δικαστήριο. Παρότι έχω περάσει πολύ δύσκολες στιγμές στη ζωή μου, ποτέ δε μου κόπηκε η όρεξη για φαγητό και ποτέ δεν έχασα τον ύπνο μου. Πριν από την κατάθεσή μου δεν κοιμήθηκα λεπτό. Το σώμα μου είχε μια πρωτόγνωρη ένταση, αυτή του "θέλω" μαζί με του "μπορώ;". Για 3 ημέρες δεν κατέβαινε τίποτα κάτω από φαγητό. Είχε κλείσει το στομάχι. Άντεξα. Έξι ώρες όρθια στο δικαστήριο, χωρίς διάλειμμα, έλεγα την ιστορία μου. Μια ιστορία που μπορεί να μοιάζει με τη δική σου. Μια ιστορία που εύχομαι να μη γίνει ποτέ δική σου. Όταν μιλάμε για σεξουαλική παρενόχληση σε παιδική ή εφηβική ηλικία, δεν είναι εύκολο να αντιληφθείς τι σου γίνεται. "Σαν να σου κοιμίζει τον εγκέφαλο" λέω εγώ. Σε κάνει να πιστεύεις ότι όλα είναι φυσιολογικά και πως καθετί είναι μέρος της σχέσης προπονητή-αθλήτριας ή και αθλητή. Δεν είναι, όμως, έτσι! Σίγουρα δεν είναι.
Είσαι παιδί. Δώδεκα χρόνων. Το μόνο που ξέρεις είναι να υπακούς. Έτσι σε έμαθαν. Να υπακούς στους γονείς σου, στον δάσκαλό σου, στον προπονητή σου. Είναι, όμως, έτσι; Θα έπρεπε να υπακούς σε ό,τι σου λέει κάποιος που μόνο στόχο έχει να πονέσει την ψυχή σου; Έτσι κάνει όποιος αγαπάει; (Αυτό ήταν και ένα από τα μηνύματα που του είχα στείλει, τότε που με έβαλε ο Θεός να πάρω πληροφορίες, για να έχω αποδείξεις από τον ίδιο για όσα μου έκανε, ρωτώντας τον: "Αφού με αγαπάς, όπως λες, γιατί μου έκανες όλα αυτά ενώ ήμουν παιδί; Γιατί θέλησες να μου πάρεις αυτό που είχα σαν παιδί; Την αθωότητά μου".) Αφού με αγαπούσε, γιατί με έκανε να μην εμπιστεύομαι ανθρώπους και να βρίσκω "έξυπνους" τρόπους να τους κρατάω σε απόσταση;
Αχ, αχ και πάλι αχ! (Όποιος με γνωρίζει θα καταλάβει πώς το λέω.) Καθόλου
εύκολη διαδικασία. Να λες την αλήθεια σου και να έρχεται η αντίθετη πλευρά να σου φορτώνει τα ακριβώς αντίθετα δικαιολογώντας τα ως "Εσύ, Ελευθερία, ήσουν ερωτευμένη μαζί του". Εγώ είμαι η Ελευθερία, σωστά. Η Ελευθερία 12 χρόνων δεν ξέρει καν τι είναι έρωτας. Αλλά κι αν εγώ ήμουν, "Εσείς τι κάνατε, κύριε προπονητή, για τη 12χρονη αθλήτριά σας; Το είπατε στους γονείς της;" είπε ο αξιόλογος συνήγορός μου κ. Ντούγκας Αναστάσιος και φυσικά απάντηση δεν πήρε από κανέναν. Γονείς… λέξη με μεγάλη βαρύτητα. Γονείς… σχέση ζωής με τεράστια ευθύνη. Γονείς… άνθρωποι με μεγάλη αγάπη προς τα παιδιά τους. Όχι. Μη σας φοβίζει ο αθλητισμός. Να σας "φοβίζει" ο άνθρωπος. Όχι. Μη σας φοβίζει ο προπονητής. Να σας "φοβίζει" ο ελλειμματικός προπονητής. Όχι. Μη σας φοβίζει η αλήθεια. Να σας "φοβίζει" το μυστικό. Αυτό έκανε. Μου το πέρασε ότι ήταν το μυστικό μας. Κάθε χρόνο που περνούσε το έθαβα και πιο βαθιά μέσα μου. Φτάνοντας στο σήμερα, που σκέφτομαι και ανακαλύπτω συνεχώς το πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα. Πόσα "αν" και άλλα τόσα "γιατί".
Οικογένεια, φίλοι, συμμαθητές σε απόσταση.
"Μα, αν τους φέρεις πιο κοντά σου, θα μάθουν το "μυστικό” σου και θα πρέπει να μιλήσεις γι’ αυτό" φωνάζει όλη αυτή την εβδομάδα η φωνή της Ελευθερίας μέσα μου. Ναι, αλλά εκείνος σου έχει πει: "Όχι. Κανένας να μην το ξέρει. Θα είναι το κοινό μας μυστικό". Αυτό κάνουν. Σε κάνουν να πιστεύεις ότι αυτό είναι μέρος της διαδικασίας. Πρώτα κερδίζουν την πρώτη θέση στη ζωή σου και μετά… Δεν υπάρχει μετά.
Υπάρχει το μετά μόνο αν θες να υπάρξει. Εγώ θέλησα.
Πήγα στη γραμμή εκκίνησης και είδα δύο δρόμους μπροστά μου: "Παρελθόν" και "Μέλλον". Δόθηκε η εκκίνηση και πήγα μπροστά. Προς το μέλλον, τον δρόμο που θα με έφερνε πιο κοντά στην Ελευθερία που πάντα ονειρευόμουν. Πρώτη μέρα στην ψυχανάλυση πριν από 8 χρόνια και λέω στον αναλυτή μου: "Θέλω να δω την Ελευθερία που ονειρεύομαι!". Την είδα. Μπήκε με χαμόγελο στην αίθουσα του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Λευκάδας για να πει την αλήθεια της. Να στέκεται τόσες ώρες μπροστά στο μικρόφωνο περιγράφοντας με κάθε ειλικρίνεια στιγμές, κακοποιητικές στιγμές από την παιδική της ηλικία. Στιγμές που έπρεπε να ακουστούν. Είδα μια γυναίκα έτοιμη και γεμάτη χαρά για το μέλλον.
Αυτό πρέπει να κάνουμε. Να προετοιμαστούμε για το μέλλον. Εσύ, μπαμπά, πες στην κόρη σου ότι πατέρας είσαι μόνο εσύ. Μόνο εσύ θα είσαι το στήριγμά της σε κάθε δύσκολη στιγμή. Κανένας δάσκαλος και κανένας προπονητής δεν μπορεί να πάρει αυτή τη θέση. Και για τον γιο σου το ίδιο να κάνεις. Εσύ, μαμά, πες στην κόρη σου να προσέχει. Κανένας δεν μπορεί να την αγγίζει σε καμία "ευαίσθητη περιοχή" και κάτω από κανένα εσώρουχο. Κανένας δάσκαλος και κανένας προπονητής δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Πες και στον γιο σου το ίδιο. Εσείς, μητέρα και πατέρα, να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά να "δείτε" τι σας λέει η Ελευθερία με την εικόνα της. Να έχετε τα αυτιά σας ανοιχτά να μπορείτε να ακούσετε ακόμα και όταν εκείνη δε μιλάει.
Αυτός που το έπαιξε φίλος σας σας χρησιμοποίησε. Χρησιμοποίησε ό,τι του
εμπιστευθήκατε: το παιδί σας! Αλλά μην απογοητεύεστε… Η Ελευθερία πηγαίνει μπροστά. Γιατί δεν είναι όλοι οι προπονητές το ίδιο. Γιατί κάποιοι ξέρουν να αγαπάνε. Γιατί ξέρουν να αγαπάνε πρώτα τον εαυτό τους και μετά τα παιδιά που γυμνάζουν. Γιατί και η Ελευθερία έγινε προπονήτρια.
Και η Ελευθερία ξέρει να αγαπάει. Γιατί εσείς της μάθατε τον τρόπο. Τσεκάρετε μόνο:
"Αν έστω και λίγο έχεις αμφιβολίες για κάτι που σου έκανε κάποιος, μοιράσου το μαζί μας να σου πούμε την άποψή μας".
"Αν σε πίεσε κάποιος για κάτι, είμαστε δίπλα σου να το συζητήσουμε".
"Αν σε στενοχώρησε κάποιος, η μαμά σου είναι εδώ για σένα".
"Αν σε φώναξε κάποιος, ο μπαμπάς σου είναι εδώ για σένα. Γιατί, κανείς,
παιδί μου, δεν έχει δικαίωμα να "πάρει” την ψυχή του παιδιού μου"!
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
