«Έχεις διαβάσει το Δώρο; Ααα, χάνεις!» ή «Δεν είναι τέλειο;». Αυτόν το διάλογο τον έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό πολλές φορές – και όχι άδικα. Γιατί τα βιβλία του Στέφανου Ξενάκη μιλούν στην καρδιά μας, ενεργοποιούν τη σκέψη μας και, κυρίως, μας ωθούν να βελτιωθούμε. Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο Το δώρο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Key Books τον Ιούνιο του 2018 και έγινε το Νο 1 στη λίστα των μπεστ σέλερ .Το ίδιο συμβαίνει και με το Δώρο 2, που βρίσκεται ήδη στα ράφια των βιβλιοπωλείων ,μαζί με το εξίσου επιτυχημένο Κάπταιν. Εδώ ο Στέφανος Ξενάκης μοιράζεται τις σκέψεις του για τους βασικούς τομείς της ζωής μας!
Για την καριέρα
Πώς ξέρεις ότι η δουλειά που κάνεις είναι η σωστή για σένα;
Όταν την αποκαλείς δουλειά, μάλλον δεν είναι. Όταν ξυπνάς με κόμπο στο στομάχι, μάλλον δεν είναι. Όταν σου παίρνει ενέργεια αντί να σου δίνει, μάλλον δεν είναι. Όταν δε σταματάς να μιλάς γι’ αυτήν, μάλλον είναι. Όταν δε βλέπεις την ώρα να ξημερώσει για να ασχοληθείς μαζί της, μάλλον είναι. Είναι σαν μια σχέση η δουλειά. Όταν φέρνει χαμόγελο στη ζωή σου, είναι η σωστή σχέση. Κι όλα αυτά σε μια κοινωνία που στη μεγάλη πλειοψηφία μάς προγραμματίζει λάθος με το τι πρέπει να κάνουμε, με το τι είναι «σωστό» να κάνουμε για τους γονείς μας, την κοινωνία, τους άλλους.
Η απάντηση στην ερώτηση «τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;» είναι «ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ». Και κάτι τελευταίο: Δε θα βρεις τη σωστή δουλειά για σένα ή κοινώς το σκοπό της ζωής σου από τον καναπέ. Θα πρέπει να φιλήσεις πολλούς βατράχους για να βρεις τον πρίγκιπα. Δράση, δηλαδή.
Μέχρι ποια ηλικία μπορώ να αλλάξω επάγγελμα;
Μέχρι την τελευταία μέρα σου στη Γη. Η Louise Hay, μία από τους μεγαλύτερους motivators που πάτησε ποτέ σε αυτή τη γη, βρήκε το σκοπό της ζωής της σε προχωρημένη ηλικία. Αν θυμάμαι καλά, σε μια ομιλία της έλεγε ότι «τώρα ξεκινάει η συναρπαστικότερη δεκαετία της ζωής της μου» (η όγδοη δεκαετία).
Για την οικογένεια
Τώρα που τη ζεις, είναι η πατρότητα έτσι όπως την ονειρευόσουν;
Νομίζω τώρα, που το έχω δουλέψει περισσότερο από τότε που έγινα μπαμπάς, είναι ακόμα πιο μαγική. Είναι πιο μαγική, γιατί δεν έχω να αποδείξω τίποτα σε κανέναν και πιο πολύ στα παιδιά μου, ταλαιπωρώντας τα. Μας έλεγε πάντα ο Sharma «do your best and
let life do the rest». Κάνω το καλύτερο που μπορώ με γνώση και αγάπη και επιτρέπω στα παιδιά μου μετά από πολλά χρόνια ατομικής και ομαδικής ψυχοθεραπείας να βρουν τον εαυτό τους νωρίτερα απ’ ό,τι τον βρήκα εγώ. Είναι μαγικό το να είσαι γονιός και να
μπορείς να έχεις όμορφες και ισότιμες σχέσεις με τα παιδιά σου, εννοώντας να τα σέβεσαι και να τα υπολογίζεις ως ισοδύναμες ανθρώπινες αξίες. Σίγουρα, σ’ εμάς πέφτει η ευθύνη των ορίων και της ανατροφής. Αλλά μέχρις εκεί.
Ποιο είναι το πιο δύσκολο κομμάτι στη δημιουργία οικογένειας;
«Εσύ» ως συνήθως, που νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα, που πρέπει να επιβεβαιώνεσαι, που έχεις την ανάγκη να έχεις πάντα δίκιο. Τελικά, θέλεις να έχεις δίκιο ή να είσαι ευτυχισμένος; Νομίζω αυτή είναι η σημαντικότερη ερώτηση στη ζωή όλων μας.
Για τους φίλους
Υπάρχουν φίλοι «για πάντα»;
Κάποιες φορές, ναι, αλλά δεν το ξέρεις στο παρόν. «Οι τελίτσες ενώνονται εκ των υστέρων», όπως έλεγε ο Jobs στην καλύτερη, κατά τη γνώμη μου, ομιλία του, «Stay hungry, stay foolish». Κι άραγε το «πάντα» τι σημαίνει; Το «πάντα» το δικό μου μπορεί να είναι μέχρι αύριο. Ζούμε σαν να έχουμε 1.000 χρόνια να ζήσουμε.
Τι σε έχει απογοητεύσει περισσότερο στις φιλίες μέχρι σήμερα;
Πιο πολύ με στενοχωρεί όταν ο άλλος –αυτός που θα περίμενες– δε χαίρεται με τη χαρά σου. Αυτό για μένα, στα πενήντα μου πια, είναι βασικό κριτήριο για το ποιος θα είναι φίλος μου, αλλά κι εγώ δικός του.
Για τις σχέσεις
Αγαπάς ποτέ ξανά όπως την πρώτη φορά;
Νομίζω, αγαπάς διαφορετικά. Η πρώτη φορά ήταν αυτό το σκίρτημα, αυτός ο κεραυνοβόλος έρωτας, αυτό που θα πέθαινες για πάρτη του. Όσο ωριμάζεις εσύ τόσο ωριμάζει και ο τρόπος που αγαπάς τον άνθρωπό σου. Είμαι στην Ελαφόνησο αυτές τις μέρες και στην περαντζάδα του λιμανιού προχθές αντίκρισα ένα γηραιό ζευγάρι που περπατούσε. Εκείνος εύθραυστος. Δε νομίζω να ξεχάσω ποτέ τον τρόπο που η γιαγιά τον κοιτούσε μέσα στα μάτια και τον φρόντιζε. Νομίζω, παράδειγμα για όλους μας για το τι σημαίνει αγάπη.
Γιατί τα απωθημένα είναι ο έρωτας που κρατά για πάντα;
Εάν καταλαβαίνω την ερώτηση, υπάρχουν κάποιοι ανεκπλήρωτοι έρωτες που μας έχουν μείνει απωθημένοι. Και δεν αναφέρομαι σε πρόσωπα, αλλά ακόμα και σε επαγγέλματα. Έχουμε φτιάξει μια ομάδα Mastermind και βρισκόμαστε στο σπίτι μου κάθε τρίμηνο. Ένα από τα παιδιά είναι ο Γιάννης, ένας τεχνοκράτης γιατρός, εξαιρετικός κατά τα άλλα, από τον οποίο έλειπε το χαμόγελο σε μόνιμη βάση. Κάποια στιγμή μας έβαλε ένα βιντεάκι στο ΥouΤube, όπου έπαιζε ο ίδιος μουσική. Μιλάμε, ήταν άλλος άνθρωπος. Ευτυχισμένος, χαρούμενος, πλήρης, ξεχείλιζε από όμορφα μαγικά συναισθήματα. Τον ρωτάω πόσα
χρόνια είχε να παίξει μουσική. Μου λέει «αρκετά». Του λέω «ξεκίνα να ξαναπαίζεις (όχι επαγγελματικά) χθες». Το έκανε. Είναι από τα πιο χαμογελαστά παιδιά που ξέρω πια. Μεγάλη ιστορία να κάνεις αυτό που αγαπάς στη ζωή σου. (ερώτηση Νο 1 πάλι)
Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου με δυο λόγια;
Ένας άνθρωπος που παθαίνει και μαθαίνει, ένας άνθρωπος που δουλεύει με τον εαυτό του και, όσο νιώθει, γράφει.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
