True story: "Αλήθεια θυμόμαστε τη γέννησή μας;"

Η Πόλυ Χειμώνα είναι επιβιώσασα από καρκίνο και εθελόντρια του ΑγκαλιάΖΩ, Ομίλου Εθελοντών κατά του Καρκίνου, και θέτει ένα ρητορικό ερώτημα για να δώσει μια πολύ ενδιαφέρουσα απάντηση.

χέρια υποστήριξη βοήθεια φροντίδα istock

Η Πόλυ Χειμώνα είναι επιβιώσασα από καρκίνο και εθελόντρια του ΑγκαλιάΖΩ, Ομίλου Εθελοντών κατά του Καρκίνου, και θέτει ένα ρητορικό ερώτημα για να δώσει μια πολύ ενδιαφέρουσα απάντηση.

"Αλήθεια, θυμόμαστε τη γέννησή μας;

Προφανώς όχι. Ισχύει, όμως, το ίδιο και για τον θάνατο; Όσοι έχουμε χάσει δικούς μας γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος διαισθάνεται το τέλος. Ήμασταν κι εμείς κοντά του, γι’ αυτό το γνωρίζουμε άλλωστε. Εδώ θέλω να καταθέσω την προσωπική μου εμπειρία, διότι πλησίασα το τέλος, όταν νόσησα από οξεία μυελογενή λευχαιμία με κακή πρόγνωση. Νοσηλεύτηκα για 5 συνεχόμενους μήνες σε αποστειρωμένο θάλαμο. Η νοσηλεία μου ήταν εξαιρετικά σκληρή. Θα μπορούσα να γράψω γι’ αυτήν ένα βιβλίο, αλλά όχι εδώ.

Εδώ θέλω να εστιάσω στο κεφάλαιο "παρηγορητική-συμπαραστατική στήριξη". Τεράστιο κεφάλαιο! Για μένα κυριαρχούσαν σ’ αυτό οι τρεις αγαπημένοι άνθρωποί μου: τα παιδιά μου και ο σύζυγός μου. Ήθελα και χρειαζόμουν μόνο αυτούς τους τρεις. Η δύναμη για να περπατήσω αυτό τον δύσκολο δρόμο πήγαζε από την παρουσία τους, χωρίς συζητήσεις, χωρίς λέξεις. Συχνά μετά τις διαδοχικές χημειοθεραπείες, τις μεταγγίσεις, τις αμέτρητες παρενέργειες ήθελα να τους ζητήσω να με αφήσουν μόνη. Δεν ήθελα, όμως, να στενοχωρηθούν. Δεν το ήθελα πραγματικά! Μια μαγική, θα έλεγα, δύναμη μας κρατούσε κοντά, κανείς δεν έφευγε, κανείς δε μιλούσε και μου έδειχναν με όλους τους τρόπους ότι με ήθελαν εδώ μαζί τους, ανάμεσα στους ζωντανούς.

Ομολογώ ότι ήταν πολύ δύσκολο να υιοθετήσω αυτή τη "στάση ζωής", όταν η δική μου ζωή κινδύνευε άμεσα. Όμως, δεν ήθελα και δεν μπορούσα –αν το πρώτο επιβεβαιώνει το δεύτερο– να τους αντικρίζω να μπαίνουν στον θάλαμό μου με το βλέμμα της προσμονής και της θλίψης συγχρόνως, για το οποίο ένιωθα απολύτως ένοχη. Έτσι, αποφάσισα να οικειοποιηθώ την ταμπέλα της ενοχής για να βοηθήσω τον εαυτό μου και τους αγαπημένους μου. Αυτό λειτούργησε θετικά στη νοσηλεία μου και στα αποθέματα υπομονής μου. Ταυτόχρονα, βοήθησε και τους αγαπημένους μου να αντέξουν αυτή τη δοκιμασία. 

Έχουν περάσει 20 χρόνια και είμαι υγιής. Τι να λησμονήσω, τι να θυμηθώ. Μια φορά κι έναν καιρό νόσησα… Θεραπεύτηκα!"

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr

Read Next

MORE FROM

Υγεία

Δεικτης μαζας σωματος

Συμπλήρωσε τα παραπάνω πεδία

i

Ποσο νερο πρεπει να πινω

Συμπλήρωσε τα παραπάνω πεδία

i

Θερμιδες που καιω στο τρεξιμο

Συμπλήρωσε τα παραπάνω πεδία

i