debbiehelbing
Από τη Μαριλένα Μίχα, εκπαιδευτικό
Πόσες φορές έχουμε γίνει μάρτυρες σε σκηνές όπου ένα παιδί έχει ένα ξέσπασμα θυμού και κλαίει στην μέση του δρόμου ή στο σουπερμάρκετ προκειμένου να γίνει το δικό του; Η πρώτης μας σκέψη είναι συνήθως: «Ό,τι θέλει τους κάνει!» ή «άλλο ένα κακομαθημένο παιδί». Και ίσως κάποιες φορές, αποδίδουμε την οργή του μικρού σε κάποιο νευρολογικό- αναπτυξιακό πρόβλημα. Και οι ίδιοι οι γονείς, ωστόσο, αναρωτιούνται τι έχουν κάνει λάθος.
Ξέσπασμα θυμού: Τα «τρομερά» δύο
Κι όμως! Μετά την ηλικία των 2, τα παιδιά κάνουν την επανάσταση τους. Θέλουν να παίρνουν αποφάσεις και δεν ξέρουν πως να διαχειριστούν την απόρριψη και την απογοήτευσή τους. Είναι φυσιολογικό όλα τα παιδιά να αντιδρούν με αυτόν τον τρόπο και να είναι ανυπάκουα και απαιτητικά. Στην πραγματικότητα, τα παιδιά σε αυτήν την φάση αρχίζουν να ανακαλύπτουν τον κόσμο και την προσωπικότητά τους. Και φυσικά δύο είναι μοναδικά τους όπλα: η φωνή και το πείσμα. Όταν έρχονται αντιμέτωπα, λοιπόν, με το όχι πεισμώνουν, επιμένουν, θυμώνουν και το ξέσπασμά τους έρχεται σαν έκφραση απελπισίας. Πώς όμως μπορούμε να διαχειριστούμε ένα παιδάκι βιώνει ένα ξέσπασμα θυμού;
Ναι στις ακόλουθες τεχνικές:
Μένουμε ψύχραιμοι και μιλάμε ήρεμα
Λίγα λόγια και καλά. Το παιδί που βιώνει ένα ξέσπασμα θυμού δεν μπορεί να ησυχάσει την στιγμή που το θέλουμε. Ας το αφήσουμε να ξεσπάσει και σκόπιμο θα ήταν να είμαστε φιλικοί απέναντί του. Πρέπει να βγάλει την οργή και την απογοήτευση από μέσα του πριν βρει παρηγοριά στα λόγια ή στην αγκαλιά μας. Εάν βάλουμε κι εμείς τις φωνές, η σύγκρουση θα είναι αναπόφευκτη. Οι ψυχολόγοι μάλιστα υποστηρίζουν πως ένας γαλήνιος γονιός, μπορεί να αποτελέσει καταφύγιο σε κάθε δύσκολη περίσταση του παιδιού και να του εξασφαλίσει την ασφάλεια που χρειάζεται, όταν αυτό χάνει την ψυχραιμία του.
Καθόμαστε χαμηλά στο ύψος του παιδιού και το ενθαρρύνουμε να μιλήσει
Με αυτόν τον τρόπο, το παιδί θα συνηθίσει να μιλάει για τα προβλήματά του και να εκφράζεται χωρίς φωνές. Όπως ξέρουμε, το μοναδικό του «όπλο» σε αυτή την ηλικία είναι η φωνή του. Όταν όμως το παιδί γνωρίζει ότι μπορεί να καταφέρει πράγματα και με επιχειρήματα και συζήτηση, θα προτιμήσει από τη φύση του τον απλούστερο τρόπο. Γι’ αυτό και προτείνεται, οι γονείς να μιλάνε στο παιδί ευγενικά και σαν να είναι κι αυτό ένας ενήλικας.
Του λέμε πως το αγαπάμε ό,τι κι αν κάνει
Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο πως η αντίδραση του παιδιού δεν γίνεται για να δοκιμάσει τα όριά μας, αλλά γιατί παλεύει με τα δικά του όρια και εκνευρισμό. Αναγνωρίζοντας αυτά τα συναισθήματα, αποδεχόμαστε την έντασή του, χωρίς να υποτιμάμε τον λόγο που την προκάλεσε και όταν η κατάσταση αποφορτιστεί, του λέμε πως είμαστε στο πλευρό του και έτοιμοι να ακούσουμε τις απαιτήσεις του και τον λόγο που τον οδήγησε στην κρίση αυτή. Του εξηγούμε πως το αγαπάμε και γιατί του αρνηθήκαμε αυτό που ζητούσε. Το παιδί με αυτόν τον τρόπο κατανοεί πως ο γονιός του το αποδέχεται, όχι μόνο όταν είναι «καλό», και αυξάνεται η αυτοεκτίμησή του.
Διάβασε επίσης: Να γιατί το παιχνίδι είναι τόσο σημαντικό για τα παιδιά μας!
Αν γίνεται:
Του δίνουμε μια άλλη δυνατότητα ξεσπάσματος
Καλό θα ήταν να δείξουμε στο παιδί αποδεκτούς τρόπους για να πετύχει το στόχο του ή να διοχετεύσει την ενέργειά του. Για να ελαττώσουμε τα ξεσπάσματα θυμού πρέπει να αντικαταστήσουμε την συμπεριφορά αυτή με κάποια άλλη, κοινωνικά αποδεκτή. Όταν δηλαδή είναι πραγματικά θυμωμένο, του προτείνουμε τακτικές για να εξωτερικεύσει το θυμό του: π.χ. να πηδήξει πάνω-κάτω, να σκίσει χαρτιά, να ζωγραφίσει μια οργισμένη εικόνα. Αυτό που είναι σημαντικό ώστε να αντιληφθεί το παιδί ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να εκφράσει κανείς τα συναισθήματά του με υγιείς τρόπους. Για παράδειγμα, σε ένα παιδί που του αρέσει να εκσφενδονίζει αντικείμενα, μπορούμε να του δώσουμε να χτυπήσει ένα μαξιλάρι μποξ ή να επινοήσουμε ένα παιχνίδι ρίχνοντας μαλακές μπάλες σε ένα καλάθι ή κουτί.
Παίζουμε μουσική ή διαβάζουμε ένα παραμύθι
Τελευταίες έρευνες επιβεβαιώνουν πως το παραμύθι βοηθάει στην αντιμετώπιση διλημμάτων και μάλιστα οι σχολικοί ψυχολόγοι τα χρησιμοποιούν για να καλλιεργήσουν την ενσυναίσθηση του παιδιού, ώστε να μάθει να μπαίνει στη θέση του άλλου. Εξάσκησε τη φαντασία του, ρωτώντας το κατά την διάρκεια της ανάγνωσης τι θα γινόταν αν ο ήρωας ή η ηρωίδα είχαν πράξει διαφορετικά.
The Mamagers Update
4 παιχνίδια προσχολικής ηλικίας που καλλιεργούν την ενσυναίσθηση
ΠΑΙΔΙ Έρευνα | Τα παιδιά που κάνουν κάμπινγκ είναι πιο υγιή κι ευτυχισμένα
Όχι στις παρακάτω αντιδράσεις:
Δεν δείχνουμε οργή. Αυτό σίγουρα δεν θα το ηρεμήσει, ενώ παράλληλα θα το απομακρύνει από εμάς.
Δεν τιμωρούμε. Το μόνο που θα καταφέρουμε είναι το παιδί να επαναστατήσει περισσότερο.
Δεν διαπραγματευόμαστε και δεν ενδίδουμε στις απαιτήσεις του. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα, το παιδί να μάθει πως αυτό είναι το μέσο για να πετύχει το σκοπό του.
Η αλήθεια είναι πως οι εκρήξεις οργής ενός παιδιού μας φοβίζουν, καθώς βγάζουν στην επιφάνεια και δικά μας αρνητικά συναισθήματα και θυμό. Να θυμάσαι όμως πως ένα οργισμένο παιδί, είναι και ένα πληγωμένο ή και φοβισμένο ακόμα παιδί. Ένα επικοινωνιακό περιβάλλον θα βοηθήσει κι αυτό, αλλά και εμάς να περάσουμε αναίμακτα τις διαφωνίες που θα εμφανίζονται.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
