istock
Όταν διάβασα το ομότιτλο άρθρο που έγραψε η επιστημονική συνεργάτις μας και ψυχολόγος Ειρήνη Γιαννόπαπα, συγκινήθηκα και ταυτίστηκα.
Μεγαλώνοντας η ίδια και αναθρέφοντας τα παιδιά μου, ήρθα πολλές φορές αντιμέτωπη με τη σκέψη ότι οι προσωπικές αξίες που καλλιεργώ και προσπαθώ να τους μεταδώσω μπορεί να τους κάνουν πρόβατα σε έναν κόσμο γεμάτο λύκους. "Κι αν, μαθαίνοντας στα παιδιά μου να έχουν ως αξία την καλοσύνη, τα κάνω πιο ευάλωτα στην εκμετάλλευση;". "Κι αν, θεωρώντας ως αξίωμα ότι όλοι είναι καλοί μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, ακούγομαι αφελής;".
Διαβάστε Επίσης
Τα παραπάνω ερωτήματα είναι λίγο πολύ στο μυαλό όλων όταν μιλάμε για την καλοσύνη, αφού κάπου μέσα στις δύσκολες ημέρες της καθημερινότητας έχει εγγραφεί στον εγκέφαλό μας μια εξίσωση: καλός = θύμα.
Γι’ αυτό και το άρθρο της Ειρήνης (διάβασέ το στη σελ. 18 του τεύχους Μαρτίου του Shape) με άγγιξε δυνατά. Διάβασα λέξη λέξη όσα έγραψε και ένιωσα βαθιά μέσα μου ότι η καλοσύνη είναι πολιτισμός, ότι η καλοσύνη είναι μια λησμονημένη αξία που μας "συμφέρει" όλους να ανακτήσουμε.
Ελένη Δασκαλάκη
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
