By Yuganov Konstantin
Παρότι ξέρεις πως είναι σωστή η απόφαση να γράψεις το μικρό σου στον παιδικό σταθμό, βιώνετε και οι δύο τον πόνο του πρώτου αποχωρισμού (Θα περάσει γρήγορα, αλήθεια!).
5 tips επιβίωσης για τον πρώτο αποχωρισμό
Έχω ζήσει δύο φορές τον αποχωρισμό με τα παιδιά μου, δύο εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις, όπως είναι και δύο εντελώς διαφορετικά παιδιά. Ο κοινός παρονομαστής: Η δική μου χάλια διάθεση, μια αίσθηση ότι «παρατάω» το παιδάκι μου, ότι κοιτάζω τον εαυτό μου αντί για τις δικές του ανάγκες (δηλαδή, να μείνω στο σπίτι για να δουλέψω – η παράνοια της μητέρας σε όλο το μεγαλείο της). Και είμαι σίγουρη ότι δεν ήμουν η μοναδική μαμά που ένιωθε κάπως έτσι! Πώς μπορεί να γίνει ο αποχωρισμός πιο εύκολος για σένα και το νήπιό σου;
▶ Κάνε μια καλή «έρευνα αγοράς» πριν επιλέξεις παιδικό σταθμό. Προσπάθησε να επισκεφθείς το σταθμό ώρα που θα βρίσκονται εκεί τα παιδιά – αν ακούσεις φασαρία, γέλια, χαρούμενες φωνές και δεις γελαστά προσωπάκια, βρίσκεσαι σε καλό δρόμο. Όχι μόνο θα είσαι σίγουρη ότι έχεις κάνει σωστή επιλογή, αλλά θα ενισχυθεί η αυτοπεποίθησή σου τις πρώτες (πιθανώς δύσκολες) μέρες που θα αφήνεις το μικρό σου.
▶ Σκέψου μια λίστα με όλα τα θετικά που έχει ο παιδικός σταθμός για το παιδί σου: Θα κοινωνικοποιηθεί, θα βγαίνει κάθε μέρα από το σπίτι και θα παίζει με συνομήλικα παιδάκια, θα μάθει πολλά πράγματα και θα αυτονομηθεί περισσότερο. Θα σου χρειαστεί (βλ. τα λόγια της Μυρτώς Μήτσιου για τις μαμάδες και τον παιδικό σταθμό).
▶ Η παράταση του αποχωρισμού τον κάνει χειρότερο και για το παιδί και για σένα. Συνόδεψέ το στην τάξη, χαιρέτησέ το και φύγε – ναι, ακόμα κι αν γκρινιάζει ή κλαίει (Εντάξει, επειδή είμαστε μαμάδες, μπορείς να περιμένεις για λίγο έξω μέχρι να ακούσεις τα κλάματα να σταματάνε ή να σου πει η δασκάλα ότι είναι όλα καλά).
▶ Μια λύση που λειτουργεί για πολλούς γονείς είναι να πηγαίνει ο μπαμπάς το παιδί στο σχολείο. Θυμάσαι όταν έκοβες το θηλασμό που ήταν πιο εύκολο να δώσει ο μπαμπάς τα πρώτα μπιμπερό με γάλα στο μωρό σας; «Παίξε» το χαρτί του μπαμπά: ίσως ο αποχωρισμός γίνει ευκολότερος για το μικρό σας.
▶ Μίλησε με τις δασκάλες. Τα περισσότερα νήπια έχουν τις μικρές τους ιδιοτροπίες. Αν το δικό σου, για παράδειγμα, πίνει το γάλα του μόνο με το καλαμάκι, μοιράσου το tip με την πρωινή δασκάλα. Θα γίνει πιο εύκολη και η δική της ζωή και του παιδιού σου.
Για ένα φιλάκι
Για κάποια παιδιά που βρίσκονται στη φάση προσαρμογής στον παιδικό σταθμό η ρουτίνα είναι πολύ σημαντική, γιατί αποτελεί μια απαραίτητη σταθερά στην καθημερινότητά τους.
Όταν είχε ξεκινήσει η κόρη μου τον παιδικό σταθμό, την πήγαινα το πρωί μόνο εγώ –όχι ο μπαμπάς της–, χαιρετούσαμε μαζί τη διευθύντρια και την κοπέλα που υποδεχόταν τα παιδιά, μπαίναμε μέχρι την τάξη της, κρεμούσαμε το παλτό και την τσάντα της στις ειδικές θέσεις, της έδινα ένα φιλάκι και έφευγα. Μια μέρα που η μικρή μπήκε όλο χαρά στην αίθουσα και έτρεξε προς τις φίλες της θεώρησα πως ήταν καλύτερο να φύγω χωρίς να τη χαιρετήσω, για να μην της αποσπάσω την προσοχή. Η κατάληξη; Γύρισα πίσω από το δρόμο για τη δουλειά μου γιατί έκλαιγε απαρηγόρητη επειδή δεν της είχα δώσει φιλάκι. Τη φίλησα και μετά συνέχισε χαρούμενη τη μέρα της!
Άκου το παιδί σου
Και όταν λέμε άκου, εννοούμε γενικά δώσε σημασία σε μικρές ή μεγαλύτερες ενδείξεις που θα σε βοηθήσουν να καταλάβεις αν περνάει πραγματικά καλά στον παιδικό σταθμό. Γελάει όσο γελούσε και παίζει με τον ίδιο τρόπο όταν επιστρέφει στο σπίτι; Σου μιλάει για τη μέρα του; Αναφέρει τις δασκάλες του και έχει αποκτήσει κάποια που να είναι η αγαπημένη του; Τα σημάδια που θα πρέπει να σε βάλουν σε σκέψη είναι σημαντικές αλλαγές στην καθημερινότητά του, π.χ. αν έρχεται για να κοιμηθεί στο κρεβάτι σας, ενώ κοιμόταν ήρεμο στο δικό του ή αν αρχίσει να βρέχει τα ρούχα του, ενώ το κεφάλαιο «πάνα» είχε από καιρό κλείσει.
Η ιστορία της διευθύντριας του SHAPE, Μυρτώς Μήτσιου
Κάθε πρωί ένας καλός λόγος για να μπει χαρούμενη στην τάξη.
Τι παρατήρησα όταν πήγα τη μεγάλη μου κόρη στον παιδικό σταθμό; Τα παιδάκια μπαίνουν στο σχολείο κλαίγοντας και φεύγουν γελώντας, ενώ εμείς οι μαμάδες μπαίνουμε γελώντας και βγαίνουμε κλαίγοντας! Όσο για το πώς βοήθησα τη Σύλια στην προσαρμογή; Έβρισκα κάθε μέρα ένα λόγο για να ανυπομονεί να πάει στο σχολείο: να πει μια αταξία που έκανε η τότε 12 μη νών (!) αδερφούλα της, να πει στη δασκάλα της για το γλυκό που φτιάξαμε το προηγούμενο απόγευμα, να της δώσει ένα λουλούδι που κόψαμε στο δρόμο...
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
