Είναι εύκολο να μεγαλώνεις με υγεία; Με καλή υγεία, ακόμη κι αν πάσχεις από ρευματικό νόσημα; Ακόμη κι αν έχεις περάσει δύσκολες στιγμές στα χειρουργεία; Η Αθανασία Παππά, Επισκέπτρια Υγείας, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αντιρευματικού Αγώνα (ΕΛΕΑΝΑ) και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Εμμηνόπαυσης (ΕΛΕΤΕΜ), αποδεικνύει ότι γίνεται. Αυτά είναι τα δικά της λόγια.
Πώς μπορείς να μεγαλώνεις με υγεία και θέληση για τη ζωή
"Κάθε χρόνο όλο και περισσότερα νέα άτομα ηλικιακά διαγιγνώσκονται με κάποιο αυτοάνοσο ρευματικό νόσημα. Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί που να προκαλούν την εμφάνιση τους όπως λοιμώξεις, κληρονομικότητα, χημικά, ορμονικές διαταραχές κλπ. Θεραπεία που να υπόσχεται την ίαση μέχρι τώρα δεν έχει βρεθεί, που σημαίνει ότι θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτό, κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο.
Πλέον μετράω 40 χρόνια ασθενής και 9 χειρουργεία, με ότι αυτό συνεπάγεται. Χρόνια γεμάτα αγώνα και θέληση για ζωή, μέσα όμως από πολλές μέρες και νύχτες πόνου, μέσα από στιγμές βουτηγμένες στην κυριολεξία στην απελπισία, στην απόγνωση, στο δάκρυ, σε ερωτήματα που έψαχναν μάταια να βρουν απαντήσεις όπως, γιατί, πως, που, πότε, μέχρι πότε και πολλά άλλα. Μετά από κάθε αποτυχημένη θεραπεία, μετά από κάθε ανεπιθύμητη ενέργεια των φαρμάκων, μετά από κάθε προσπάθεια που αποτύγχανε, η ελπίδα όλο και λιγόστευε για ένα καλύτερο αύριο πιο ελπιδοφόρο.
Δεν ήθελα να το βάλω με τίποτα κάτω όμως. Και μέσα από το θυμό που έκρυβα, είχα πάντα και ένα κρυφό πείσμα, μια κρυφή ελπίδα που φοβόμουν να την αποκαλύψω μην μου την κλέψει, λες κάποιος, και χαθεί το όνειρο. Και έτσι πάλευα κάθε ώρα κάθε στιγμή κάθε μέρα για να σταθώ με αξιοπρέπεια στα πόδια μου, για να τα κάνω να είναι και πάλι λειτουργικά, όπως και τα χέρια μου και κάθε άρθρωση που σε περιόδους έξαρσης δεν υπάκουαν στα θέλω μου, που ήταν και είναι πιο δυνατά από τα μπορώ εκείνων των στιγμών, μέχρι και σήμερα.
Η χαρά έρχεται στη ζωή μας, όταν έχουμε κάτι να αγαπάμε και κάτι να ελπίζουμε... Και εγώ πάντα κάτι καλύτερο περίμενα χωρίς να ξέρω ακριβώς τι…Απελευθερώθηκα όταν πλέον άρχισα να μιλάω ανοιχτά για το πρόβλημα, όταν άρχισα να μην φοβάμαι και όταν άρχισα να μοιράζομαι τα προβλήματα. Όταν άρχισα να μην με απασχολούν τα επικριτικά σχόλια των άλλων και όταν άρχισα να τολμάω να κάνω πράγματα για τον εαυτό μου, βάση των δυνατοτήτων της υγείας μου κάθε φορά.
Τα τελευταία 10 χρόνια "απέκτησα" ένα ακόμα νόσημα, την ινομυαλγία. Δύσκολη η διαχείριση της, με πολλά συμπτώματα όπως ο διάχυτος πόνος, η κόπωση, υπερευαισθησία στο άγγιγμα, στο φως στον ήχο, διαταραχές ύπνου, πονοκέφαλοι, άγχος και τόσα άλλα. Έμαθα όμως μέσα από τις συμβουλές του ιατρού μου και μέσα από την καθημερινή άσκηση να την διαχειρίζομαι, τουλάχιστον τις περισσότερες φορές και όχι πάντα.
Το τελευταίο χειρουργείο που έκανα, ήταν λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου και ήταν υστερεκτομή. Μια απότομη αλλαγή στη ζωή μου, αλλά η απόφαση πάρθηκε γρήγορα μιας και δεν μπορούσε να γίνει κάτι άλλο με άλλο τρόπο.
Όλα αυτά δεν στάθηκαν ικανά τελικά να με κάνουν να σταματήσω να κυνηγάω τα όνειρα μου όσο μεγαλώνω. Ίσα ίσα θα έλεγα φτάνοντας στα 45 μου χρόνια σήμερα, έχω δυο παιδιά, ασχολούμαι με την Ελληνική Εταιρεία Αντιρευματικού Αγώνα από το 2007, στην οποία από το 2014 είμαι πρόεδρος και μαζί με την υπόλοιπη ομάδα αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο αύριο για όσους πάσχουν από κάποιο αυτοάνοσο ρευματικό νόσημα. Επίσης, από το 2019 μαζί με μια ομάδα γυναικών ιδρύσαμε την Ελληνική Εταιρεία Εμμηνόπαυσης και το σπουδαιότερο για εμένα είναι ότι μπήκα ξανά στο Πανεπιστήμιο, σπουδάζοντας και ακολουθώντας ένα πολύ ωραίο επάγγελμα, αυτό του Επισκέπτη Υγείας και σε ένα χρόνο τελειώνω.
Μια ειδικότητα που έχει να κάνει κυρίως, με την πρόληψη και την προαγωγή υγείας στην κοινότητα. Θα τολμήσω να πω ότι παρόλα τα διάφορα προβλήματα και τις αυξημένες υποχρεώσεις, είμαι από τις πολύ καλές φοιτήτριες και δεν θέλω να χάνω ούτε μια ώρα από τα μαθήματα μου. Νιώθω και πάλι ότι είμαι 18 ετών και ξεκινάω και πάλι από την αρχή.
Μεγαλώνοντας με υγεία και με διάθεση για τη ζωή
Τα χρόνια περνάνε γρήγορα, αλλά πως θα ήταν η ζωή μας αν δεν είχαμε τρόπο να μετράμε το πέρασμα των χρόνων; Πόσων χρόνων θα πίστευε ο καθένας μας πως είναι αν δεν ξέραμε πόσων χρόνων είμαστε; Καθένας από εμάς είναι μια διαφορετική οντότητα, με ξεχωριστές ικανότητες και δυνατότητες άσχετα με την ηλικία μας.
Καθένας από εμάς ζει σε μια σωματική, πνευματική, νοητική και κοινωνική ατομικότητα, φτιαγμένη από όλα αυτά που έχει ζήσει και τα οποία κουβαλάει μέσα του, μαζί του. Καθένας από εμάς είναι το προϊόν μιας σειράς βιωμάτων. Καθένας από εμάς θα πρέπει να είναι ο εαυτός του.
Έχω φτάσει σε μια χρονική περίοδο της ζωής μου όπου θα πρέπει να φροντίζω τον εαυτό μου όσο ποτέ άλλοτε και να αφουγκράζομαι τις ανάγκες του με τρόπους εντελώς καινούργιους κάποιες φορές σε εμένα.
Το να μπορείς να βοηθάς τους άλλους είναι μια τεράστια προσφορά και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να βλέπεις την αντανάκλαση του εαυτού σου στα γεμάτα ευγνωμοσύνη στα μάτια του συνανθρώπου σου που βοήθησες. Η αγάπη είναι ένα υπέροχο συναίσθημα που παραμερίζει κάθε ευτελή ιδιοτέλεια και προσωπικό συμφέρον.
Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε όλα αυτά που βλέπουμε κοιτώντας προς τα έξω πρέπει να κοιτάζουμε διαρκώς μέσα μας".
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
