Πώς ήταν οι εγκυμοσύνες σου;
«Πολύ καλές. Τόσο που κάποιες φορές φρέναρα εγώ τον εαυτό μου. Δεν είχα ούτε καούρες, ούτε λιγούρες, ούτε ζαλάδες και δούλευα μέχρι την τελευταία στιγμή. Είχα και ένα γυναικολόγο που, παρά τις δύο αποβολές, δε με είχε αγχώσει καθόλου και με παρότρυνε να κάνω ό,τι νιώθω. Την κρατάω αυτή τη συμβουλή».
Τι σε δυσκόλεψε περισσότερο;
«Στην πρώτη εγκυμοσύνη είχα άγχος να περάσει το πρώτο τρίμηνο, γιατί είχα χάσει τα δύο παιδάκια πριν. Όταν ξεπεράστηκε αυτό το διάστημα, το έζησα πολύ ωραία. Στη δεύτερη εγκυμοσύνη το αντικειμενικό μου πρόβλημα ήταν ότι είχα ένα μωρό 3 μηνών όταν έμεινα έγκυος. Τώρα δεν ξέρω πώς το έκανα, μάλλον από κεκτημένη ταχύτητα, αλλά ευτυχώς δεν αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα».
Οι αποβολές σου πού οφείλονταν;
«Η μια ήταν παλίνδρομη κύηση και στην άλλη υπήρχε χρωμοσωμική ανωμαλία. Δυστυχώς πια, μία στις δύο εγκυμοσύνες δεν έχει αίσιο τέλος. Απλώς, όταν σου συμβαίνει δύο φορές, λιγοψυχάς».
Πώς ήταν οι εμπειρίες των τοκετών;
«Στον πρώτο τρόμαξα πολύ, γιατί ο γιατρός μου είχε πει ότι έχω τουλάχιστον 2 εβδομάδες μπροστά μου. Αλλά έσπασαν τα νερά στις 36 εβδομάδες. Στη δεύτερή μας κόρη ήμουν 38 εβδομάδων. Θυμάμαι γύρισα από τη δουλειά και κοιμήθηκα. Με το που σηκώθηκα έσπασαν τα νερά. Αλλά ήμουν πολύ ψύχραιμη. Έκανα ντους, χαιρέτησα τη Νάγια, περίμενα τον Θέμη να έρθει να με πάρει και πήγα μετά από μία ώρα στο μαιευτήριο».
Πώς ένιωθες που άφηνες πίσω τη Νάγια;
«Πολύ περίεργα. Έφυγα με βαριά καρδιά. Και στο μαιευτήριο την είχα πολύ στο μυαλό μου».
Τι σε δυσκόλεψε περισσότερο με τη γέννηση του δεύτερου παιδιού;
«Με το που γύρισα σπίτι η Νάγια είχε 39 πυρετό για 10 ημέρες. Το μωρό ήταν μιας εβδομάδας και το είχα κλεισμένο στην κρεβατοκάμαρα όπου έμπαινα μόνο εγώ με μάσκα. Αυτό με άγχωσε».
Θήλασες;
«Μιάμιση με 2 μήνες περίπου την καθεμία. Μου άρεσε όσο το έκανα, αλλά εκεί κοντά στους 2 μήνες ένιωσα ότι δεν μπορούσα να το κάνω παραπάνω. Πολλές φίλες μου είπαν ότι, αν επέμενα, θα το έβρισκα. Γενικά δεν το κατάφερα πολύ καλά. Αλλά νιώθω ότι αυτό που έπρεπε να κάνω με το πρωτόγαλα το έκανα. Τις θαυμάζω τις γυναίκες που θηλάζουν καιρό. Μου έχει πει όμως ο γιατρός μου μια κουβέντα που μου έχει μείνει: “Το παιδί δε θέλει ένα στήθος να τρώει, θέλει μια ευτυχισμένη μαμά. Αν εσύ του δίνεις στήθος, αλλά δεν είσαι καλά, είσαι πτώμα ή δυσκολεύεσαι, θα έχει αρνητικό αποτέλεσμα”».
Τι συμβουλή θα έδινες στις νέες μαμάδες;
«Να βρίσκουν ενδιαφέροντα. Αυτή η κλεισούρα μόνο με το παιδί δε λειτουργεί καλά στην ψυχολογία. Πρέπει να βρίσκει αφορμή να κάνει κάτι και για τον εαυτό της».
Θα έκανες τρίτο παιδί;
«Δεν είμαι αρνητική. Έχω το όνειρο να κάνουμε μια μεγάλη οικογένεια, έχουμε βοήθεια και τα παιδιά είναι βολικά. Όχι άμεσα όμως. Τώρα νιώθω ότι δεν έχω χέρι να πιάσω ένα τρίτο παιδί. Θαυμάζω τις γυναίκες που το κάνουν. Ίσως όταν πάει και η μικρή παιδικό...»
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
