10 πράγματα που συμβολίζει για μένα η Γιορτή της Μητέρας

Από τότε που έκανα παιδιά, δεν είμαι σίγουρη πως συμπαθώ τη Γιορτή της Μητέρας. Όταν ήμουν «σκέτο» κόρη, ήμουν πάντα στις επάλξεις για να φτιάξω μια στραβοκολλημένη χειροτεχνία ή να μουτζουρώσω ένα φύλο ακουαρέλας, προκειμένου να κάνω τη μαμά μου να δακρύσει από συγκίνηση.

Από τότε που έγινα εγώ μητέρα, όμως, κάτι έχει αλλάξει. Ίσως φταίει το γεγονός πως αισθάνομαι πλέον στους ώμους μου το ασήκωτο βάρος του τι σημαίνει να είσαι μητέρα, ίσως γιατί κατανοώ πια το job description, ίσως γιατί υπεραναλύω γενικώς τη μητρότητα και συνειδητοποιώ πως όχι, το να γίνεσαι μαμά δεν συνεπάγεται πως μπαίνεις αυτομάτως κάτω από μια ομπρέλα αγιοσύνης μαζί με όλες τις άλλες «μανούλες» του κόσμου, χωρίς να εξετάζει κανείς αν αυτές οι μανούλες είναι καλές ή κακές μανούλες.

Γκρίνιαζα και πέρυσι γι’ αυτό, διότι με ενοχλεί αφόρητα το πώς η μέρα υπονοεί πως «πάσα μανούλα, καλή μανούλα»: όχι, δεν είναι όλες οι μανούλες καλές, υπάρχουν και μανούλες αδιάφορες, μανούλες χειριστικές, μανούλες κακοποιητικές, μανούλες βίαιες, μανούλες τέρατα – δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο γιατί έχω και μια αλλεργία στις γενικεύσεις.

Η μέρα, ωστόσο, αποτελεί καλή αφορμή για μένα. Καλή αφορμή για να πω στην φανταστική μαμά μου «ευχαριστώ», αλλά και καλή αφορμή για να γράψω αυτό το post, για 10 από τα πράγματα που με εντυπωσιάζουν γύρω από τη μητρότητα. Αυτά που γιορτάζω εγώ σήμερα.

1. Τα ξενύχτια

Ξεκινούν από τώρα (αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές είναι η ώρα 2 τη νύχτα και βλέπω από την κάμερα το μωρό να στριφογυρνάει, θα ξυπνήσει; Δεν θα ξυπνήσει; Τέτοια αγωνία ούτε στο Blair Witch Project) και τελειώνουν… ποτέ. Όσο κι αν προσπαθήσω δεν θα μπορέσω ποτέ να σβήσω από το μυαλό μου την εικόνα της μαμάς μου, να με περιμένει όρθια με τη νυχτικιά και τα μαλλιά – Ευχούλης μέχρι να γυρίσω από το Privilege/ το Venue/ το Rock ‘n’ Roll/ το Bar Guru Bar κ.ο.κ.

2. Την ανιδιοτέλεια

Τρως το απαίσιο ψητό κοτόπουλο αλλά έχεις φυλάξει στο πιάτο σου και 5 λαχταριστές τηγανιτές πατάτες για το τέλος. Και ξαφνικά έρχεται το δίχρονο και στις ζητάει. Τι κάνεις; Αυτό ακριβώς.

3. Την υπομονή

Πόσες φορές μπορεί ένας ενήλικας να διαβάσει το Μικρό Κοάλα Κάνει Μπάνιο χωρίς να θελήσει να μπει μέσα στο παραμύθι και να πνίξει το μικρό κοάλα στο μπάνιο;