Όταν ο Βίκτωρ Φρανκλ βγήκε από το στρατόπεδο συγκέντρωσης μετά από τρία χρόνια παραμονής σε τέσσερις χώρους κράτησης από τους ναζί, είχε χάσει τον πατέρα του, τη μητέρα του, τον αδελφό του και τη σύζυγό του. Ο ίδιος όμως επιβίωσε και είχε πολύ σπουδαία πράγματα να πει. Άρχισε να καταγράφει όσα είχε παρατηρήσει στον εαυτό του και στους συγκρατούμενούς του και προσπάθησε να εντοπίσει κοινά χαρακτηριστικά σε όσους επέζησαν. Αυτό που διαπίστωσε ήταν ότι όσοι κατάφεραν να επιβιώσουν, δεν ήταν εκείνοι που διέθεταν σωματική δύναμη, ρώμη και υγεία αλλά εκείνοι που είχαν έναν σκοπό στη ζωή και με βάση αυτόν, οραματίζονταν το μέλλον τους. Το προσωπικό βίωμα του Φρανκλ που αφορά τη θέληση κάθε ανθρώπου να βρει ένα νόημα, ακόμη και στον πόνο και τις δυσκολίες, επηρέασε εκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη και έκανε ακόμη πιο γνωστό το όνομα του Αυστριακού ψυχιάτρου και ψυχοθεραπευτή.
Με την περίπτωση αυτή ο ψυχίατρος, ψυχοθεραπευτής και συγγραφέας Ιάκωβος Μαρτίδης εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι η ευτυχία δεν εξαρτάται μόνο από το τι φέρνει στους ανθρώπους η ζωή αλλά κυρίως από το πώς το διαχειρίζονται οι ίδιοι. Θεωρεί, μάλιστα, ότι η ελπίδα και η προοπτική επηρεάζουν καθοριστικά την ερμηνεία των ανθρώπων για όσα συμβαίνουν γύρω τους και δηλώνει ότι "η ευτυχία είναι θέμα παιδείας”.
Αν η ζωή έχει νόημα στη χαρά, τότε έχει νόημα και στον πόνο
"Αν η ζωή έχει νόημα στη χαρά, τότε έχει νόημα και στον πόνο. Αρκεί λοιπόν ο καθένας να νοηματοδοτήσει τον πόνο του γιατί ένας ανόητος πόνος δεν αντέχεται” αναφέρει ο κ. Μαρτίδης. Παραθέτει, παράλληλα, το παράδειγμα της γυναίκας που γεννάει αλλά ο πόνος της αποκτάει στοιχεία χαράς καθώς έρχεται στη ζωή το παιδί της, την περίπτωση της γυμναστικής όπου ο ασκούμενος κουράζεται και κοπιάζει αλλά χαίρεται γιατί ο πόνος του έχει νόημα, ακόμη και τη νηστεία που μπορεί να προκαλεί την αίσθηση της έλλειψης αλλά παρέχει χαρά και πολλά οφέλη για την υγεία.
"Δεν υπάρχει κάτι που γίνεται στον κόσμο χωρίς λόγο, χωρίς νόημα, είτε το γνωρίζουμε είτε όχι. Από την άλλη πλευρά, ο άνθρωπος έχει ανάγκη από την ελπίδα” σχολιάζει και υπογραμμίζει ότι η ευτυχία δεν είναι μια μόνιμη, στατική κατάσταση, αλλά μια στάση ζωής, μια εσωτερική ματιά, μια υποκειμενική εκτίμηση, μια δυναμική κατάσταση που χτίζεται και καλλιεργείται καθημερινά.
Με αυτή τη σκέψη οι γονείς μπορούν να καλλιεργούν στα παιδιά τους μια ερμηνευτική ματιά και μια βιωματική αίσθηση της ζωής, ώστε εκείνα να μάθουν να ερμηνεύουν όσα συμβαίνουν δίνοντάς τους προοπτική. "Αλλάζοντας την ερμηνευτική ματιά αυτών που μας συμβαίνουν αλλάζει και η σημασία τους για μας” τονίζει.
O γονιός να είναι το παράδειγμα που το παιδί του θα μιμηθεί
Προϋπόθεση για να συμβεί αυτό είναι, σύμφωνα με τον κ. Μαρτίδη, ο ίδιος ο γονιός να είναι το παράδειγμα που το παιδί του θα μιμηθεί. "Θα μπορούσε ένας γονιός να είναι θυμωμένος γι’ αυτά που δεν έχει ή ευγνώμων για όσα έχει. Ο καθένας που έχει παιδιά μπορεί να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του, γιατί αυτός θα είναι ο πιο επιδραστικός παράγοντας απέναντι στο παιδί του. Το καθήκον του, άλλωστε, δεν είναι να αναπαράγει τον εαυτό του στο πρόσωπο των παιδιών αλλά να δημιουργήσει μια καλύτερη, βελτιωμένη του εκδοχή” σχολιάζει.
Δείτε περισσότερα στο themamagers.gr
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
