Η Ζοζεφίνα Τζονάκα είναι εκπαιδευτικός Γενικής και Ειδικής Αγωγής και κόρη και σύζυγος και μάνα και αδελφή και φίλη και survivor… Και αυτή είναι η δική της ιστορία από τη «συνάντηση» με τον καρκίνο του μαστού, με δικά της λόγια.
Απρίλιος 1992 - Σεπτέμβριος 2020
«Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα, σαν ταξιδάκι αναψυχής μ’ ένα
κρυμμένο τραύμα…»
Αλλά δεν ήταν αναψυχή, ήταν εφιάλτης. Δεν ήταν ταξιδάκι, ήταν ταξίδι στην κόλαση… Σε άγνωστα, αχαρτογράφητα νερά γεμάτα απειλητικά τέρατα, που δεν ήξερα πότε θα δαγκώσουν θανατηφόρα. Που δεν ήξερα πώς να τα εξουδετερώσω, που φοβόμουν να τα αντικρίσω. Ένα ταξίδι είναι τα λόγια που καταθέτω εδώ.
Ένα ταξίδι ζωής που έκλεισε τα 28 του χρόνια.
Ήμουν πολύ νέα όταν αρρώστησα με καρκίνο του μαστού και μεγάλωνα μια κόρη δύο ετών.
Ένας κεραυνός έπεσε και έκαψε το σπίτι μου. Και το σώμα μου και τις ισορροπίες μου. Φωνές και λόγια κατέκλυζαν τη ζωή μου, το μυαλό μου, τις στιγμές μου.
«Μόνη σου θα το περάσεις».
«Ο πόνος θέλει γαλήνη και ηρεμία».
«Κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει, όταν δεν ξέρει».
«Μην το λες δεξιά κι αριστερά, δε χρειάζεται».
«Πώς είσαι σήμερα; Καλά… καλύτερα… μια χαρά, σε βλέπω!»
Όχι, δεν ήμουν καλά, ήμουν ανήμπορη, δεν μπορούσα να κοιμηθώ, έκλαιγα κρυφά, φοβόμουν, ήμουν χάλια! Ήθελα τη μαμά μου, να κουρνιάσω στην αγκαλιά της, να μου πει λόγια καθησυχαστικά, λόγια παρηγοριάς. Μα εκείνη έστεκε μακριά μου, δε με άγγιζε, δε με κοιτούσε καν, ήταν πανικόβλητη.
Δε θα μιλήσω για την περιπέτεια που ξεκίνησε μετά, τα νοσοκομεία, τις θεραπείες, τις εξετάσεις. Δε θα μιλήσω για τη λύπη, την απελπισία, κάποιες φορές την αβεβαιότητα για το μέλλον, την απόγνωση ότι δεν υπάρχει ελπίδα.
Θέλω να μιλήσω για την αλλαγή και πώς συνδέεται αυτή με την ύπαρξή μας.
Η ασθένεια, όποια κι είναι, είναι μέρος της ύπαρξης. Κομμάτι της αδιαπραγμάτευτο. Είναι μια καμπή της ζωής όπου καλούμαστε να αναλογιστούμε την προσωπική μας ευθύνη. Γιατί κανείς δεν μπορεί να κάνει για εμάς αυτό που θα κάνουμε εμείς οι ίδιοι. Κανείς δεν μπορεί να μεγαλώσει για εμάς. Θυμάμαι, δεν είπα ποτέ «γιατί σ’ εμένα»; Δηλαδή, όχι σ’ εμένα, αλλά σ’ εσένα; Στη φίλη, τη γειτόνισσα, την αδελφή, τη συνάδελφο; Είπα, όμως: «Τι έχω κάνει και βρίσκομαι τώρα εδώ, ποιο είναι το δικό μου μερίδιο ευθύνης;».
Έτσι, δειλά, αποφάσισα να κάνω μια νέα αρχή.
Ξεκίνησα να ζω ξανά, αλλά διαφορετικά. Να διαχειρίζομαι την πραγματικότητα με άλλο τρόπο. Με μια άλλη ματιά για τον εαυτό μου. Η ασθένεια με κινητοποίησε να θέσω άλλες προτεραιότητες πια. Σταμάτησα τις υπερβολές. Να καπνίζω, να πίνω σαν να μην υπάρχει αύριο, να τρώω σκουπίδια, να αγχώνομαι για ανούσια πράγματα, να αγωνιώ για το αβέβαιο μέλλον. Άρχισα σιγά σιγά να χαίρομαι την κάθε στιγμή, να γελάω περισσότερο, να χορεύω περισσότερο, να αγαπώ το σύντροφό μου και να του το λέω, να φροντίζω την κόρη μου προσφέροντάς της όχι υλικά αγαθά, άπειρα δώρα και άχρηστα παιχνίδια, αλλά αγάπη για τη γνώση και το βιβλίο, αγάπη για την τέχνη, το θέατρο, τη μουσική, το χορό, αλλά και την αξία της αγάπης για τον εαυτό της και τους συνανθρώπους της.
Αυτή η αγάπη για τον άλλο με οδήγησε στο σύλλογο «Άλμα Ζωής».
Ένα χώρο γεμάτο αγκαλιές, με επιστημονική στήριξη και φροντίδα, όπου έμαθα να ανοίγω νέους δρόμους επικοινωνίας, πρώτα μ’ «εμένα» και μετά με τους άλλους. Αγκάλιασα εμένα και μετά, με την κατάλληλη εκπαίδευση, αγκάλιασα κι άλλες γυναίκες που έχουν πονέσει, για να ζήσουμε μαζί σε ένα «αύριο» που θα είναι αλλιώτικο για την καθεμία αλλά τόσο αισιόδοξα κοινό. Μαζί μάθαμε να μοιραζόμαστε την ασθένεια με ανοιχτό μυαλό και να αντιληφθούμε ότι ακόμα και μια αρνητική εμπειρία είναι πολύτιμη όταν γίνεται ΖΩΗ και ελπίδα και δύναμη, καθώς αργά αλλά σταθερά βρεθήκαμε ξανά στο κέντρο της ύπαρξής μας και στην πηγή της εσωτερικής μας δύναμης. Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε και κάθε χρόνο συντροφιά με εκατοντάδες άτομα, μέσω του συμβολικού αγώνα Greece Race for the Cure®, τρέχουμε και βαδίζουμε για την υγεία, την πολύτιμη πρόληψη, την έγκαιρη διάγνωση και όχι για την ασθένεια.
‣Εμείς επιλέγουμε πώς θα περπατήσουμε, γιατί το μονοπάτι που θα διαλέξουμε είναι ένα θέμα αποκλειστικά δικό μας.
‣Ας φροντίσουμε τον εαυτό μας, τις κόρες, τις μανάδες, τις αδελφές, τις φίλες μας.
‣Κι ας αφήσουμε την ανθρωπιά, την ευαισθησία, τη δύναμη και την αισιοδοξία να γίνουν πρωταγωνιστές της ζωής μας!
Μάθε περισσότερα για το Άλμα Ζωής εδώ.
Διάβασε επίσης: Καρκίνος του μαστού: Η Κλεοπάτρα Γαβριηλίδου μας μιλά για τα πρώτα βήματα μετά τη διάγνωση
Διάβασε επίσης: SHAPE AWARENESS Καρκίνος του μαστού: Η πρόληψη, αλήθειες και μύθοι, η ζάχαρη, το αλκοόλ, τι έχει αλλάξει σήμερα
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
