Χριστίνα Φλαμπούρη
Γνωρίσαμε τη Χριστίνα Φλαμπούρη μέσα από το πολύ δυνατό επίτευγμα των
"7 summits", την ανάβασή της στις 7 πιο ψηλές κορυφές της Γης. Στις 20 Μαΐου 2019 η Χριστίνα Φλαμπούρη και η Βανέσσα Αρχοντίσου πάτησαν το Έβερεστ και έγιναν οι πρώτες Ελληνίδες που το κατάφεραν.
Η συγκυρία που βιώνουμε, η πανδημία και οι αλλαγές στη ζωή μας, ο φόβος και η
ανασφάλεια που συνεπάγονται είναι μία ακόμα κορυφή την οποία πρέπει όλοι
να ανέβουμε και να κατακτήσουμε. Για όλα αυτά, η Χριστίνα είχε μιλήσει στο τεύχος Μαρτίου του Shape και, με αφορμή τη σημερινή ξεχωριστή μέρα, θυμόμαστε όσα μας είπε.
Η εμπειρία σου στο βουνό επηρεάζει τον τρόπο που ζεις όσα βιώνουμε όλοι μας σήμερα;
Η αλήθεια είναι ότι πολλά απ’ όσα έχω περάσει στο βουνό μου θυμίζουν την κατάσταση που ζούμε τώρα. Έχω περιμένει υπομονετικά σε μια μικροσκοπική σκηνή να περάσει η χιονοθύελλα για να μπορέσω να συνεχίσω, χωρίς να ξέρω πότε θα γίνει αυτό. Και τώρα στην καραντίνα, μέσα σε μια άλλη σκηνούλα, το σπίτι μου, περιμένω ξανά. Στόχος αυτή τη φορά δεν είναι μια κορυφή, αλλά να αγκαλιάσω ξανά την οικογένειά μου.
Υπάρχουν προβλήματα που τα βλέπεις "βουνό";
Αυτό που βλέπω πλέον στην καθημερινότητα είναι ότι όλα τα προβλήματα μου φαίνονται πιο μικρά. Όχι τόσο δύσκολα ώστε να με αγχώσουν. Και όταν λέω προβλήματα, εννοώ από τη δουλειά μου, που είναι ιδιαίτερα απαιτητική, μέχρι και θέματα στην οικογένεια ή ακόμα και ζητήματα υγείας. Όλα μου φαίνονται πολύ μικρά. Γιατί, όταν έχεις ζήσει μια κατάσταση μεταξύ ζωής και θανάτου, όλα τα άλλα φαίνονται διαχειρίσιμα. Μικρά ή μεγαλύτερα όμως, για να αντιμετωπίσω τα προβλήματα, εφαρμόζω τις ίδιες τεχνικές που χρησιμοποιούσα στο βουνό. Συνήθως όταν έχουμε ένα πρόβλημα ή έναν δύσκολο στόχο, το βλέπουμε ως κάτι ακατόρθωτο. Αυτό που κάνω είναι να το "κόβω" σε μικρότερα κομμάτια, όπως, όταν ανέβαινα ένα βουνό, προχωρούσα βήμα βήμα, ώσπου τελικά ένα από τα βήματα αυτά με οδήγησε στην κορυφή του κόσμου.
Χρειάστηκε να έρθεις αντιμέτωπη με τη Χριστίνα για να πραγματοποιήσεις το όνειρό σου;
Στην πραγματικότητα, αναγκάστηκα να γίνω ένας άλλος άνθρωπος. Δεν έχω καμία σχέση με το πώς ήμουν πριν από 5 χρόνια. Αναγκάστηκα πρώτα να αρχίσω να διεκδικώ πράγματα, γιατί, εκτός από το πραγματικό βουνό, για να πραγματοποιήσω το project μου, υπήρχε και ένα οικονομικό βουνό που, επειδή είμαι ένας "κανονικός" άνθρωπος, δε θα μπορούσα ποτέ να αντιμετωπίσω. Έτσι, έμαθα να μιλάω, να λέω το όνειρό μου και από στόμα σε στόμα αυτό γινόταν γνωστό. Μέχρι που έφτασε στα αφτιά των σωστών ανθρώπων και συγκεκριμένα σε γυναίκες σε υψηλές θέσεις σε μεγάλες εταιρείες κι έτσι βρήκα χορηγούς που με βοήθησαν να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα. Αυτό δε θα μπορούσα ποτέ να το κάνω με την παλιά Χριστίνα, που ντρεπόταν να μιλήσει. Και όλο αυτό μου έχει γίνει πλέον βίωμα, μιλάω για τα συναισθήματά μου και εκφράζομαι πιο έντονα, γιατί, τελικά, είναι υγεία να μιλάς και να μην τα κρατάς όλα εγκλωβισμένα μέσα σου.
Ήταν μοναχική η πορεία σου προς τις κορυφές;
Η τελευταία φωτογραφία από το "7 summits" που έβγαλα ήταν στην κορυφή της Ανταρκτικής, με τις βλεφαρίδες μου παγωμένες, να κρατάω την ελληνική σημαία. Βλέποντας αυτή τη φωτογραφία, μπορεί όλο αυτό που έκανα να φαίνεται μοναχικό, ωστόσο στην πραγματικότητα ήταν ό,τι πιο ομαδικό έχω καταφέρει ποτέ στη ζωή μου. Βλέποντας αυτή τη φωτογραφία, σκέφτομαι τον φίλο μου τον Ορέστη και τη φίλη μου την Όλγα, που ήταν στην Αθήνα και μου έστελναν το δελτίο καιρού. Τη μητέρα μου, που μου έπλεκε κορδέλες για κάθε κορυφή για να έχω μαζί μου να ζεσταίνομαι. Τον πατέρα μου, που με είχε βοηθήσει τόσο πολύ με τα logistics των ταξιδιών. Και χορηγούς και φίλους και αγνώστους που με βρήκαν στο Instagram...
Στην αρχή δεν μπορούσα να το αντιληφθώ, ότι ένας άγνωστος θα μου έστελνε
μήνυμα στο Instagram και θα μου έλεγε ότι τον έχω εμπνεύσει και θέλει να του πω πώς μπορεί να με βοηθήσει. Μου φαινόταν περίεργο. Αλλά τελικά συνειδητοποίησα ότι στις δύσκολες περιόδους που ζούμε και στην Ελλάδα, και λόγω της κρίσης και τώρα λόγω του κορονοϊού, μας είναι ακόμα πιο έντονη η επιθυμία να βοηθήσουμε. Κι αυτό είναι πολύ ωραίο. Γιατί βλέπεις ότι στις δύσκολες καταστάσεις συσπειρωνόμαστε για να πετύχουμε κάτι σπουδαίο.
Ποια είναι τα τρία κορυφαία μαθήματα ζωής που πήρες από το βουνό;
‣ Να εκτιμάς τις καθημερινές χαρές της ζωής και να νιώθεις τυχερή. Μπορεί αυτό να φαίνεται κοινότυπο, αλλά, όταν, για να πιω καθαρό νερό στην Ανταρκτική,
έπρεπε να βράζω χιόνι και να περιμένω να κρυώσει, ενώ όταν είμαι στο σπίτι απλά ανοίγω τη βρύση, ναι, το χαίρομαι και το εκτιμώ! Το καθαρό νερό το είχα και πριν στη ζωή μου, τώρα όμως νιώθω τυχερή γι’ αυτό.
‣ Να βάλεις σε προτεραιότητα τον εαυτό σου. Πολλές φορές, επειδή αγαπάμε πολύ τους γονείς μας, τον σύντροφό μας, τα παιδιά μας, κάνουμε πράγματα γι’ αυτούς. Εμείς όμως πού είμαστε σε όλο αυτό; Στο "7 summits" υπήρχαν πολλές φορές που μου είπαν δικοί μου άνθρωποι ότι είμαι εγωίστρια, γιατί έδινα προτεραιότητα, για παράδειγμα, στο να κοιμηθώ καλά, να προπονηθώ, να κάνω όλα αυτά που έπρεπε. Τελικά, συνειδητοποίησα ότι, αν αγαπάς και προσέχεις πρώτα τον εαυτό σου, στην ουσία αυτός είναι ένας τρόπος για να δείξεις την αγάπη σου στους ανθρώπους που σε αγαπούν, γιατί αυτοί θέλουν να σε βλέπουν καλά. Άρα, κάνοντας το όνειρό μου πραγματικότητα, κάνω ευτυχισμένους τους γονείς μου που με βλέπουν ευτυχισμένη, κάνω τον σύντροφό μου ευτυχισμένο, επειδή του δίνω όλη την ενέργεια που θέλει και είμαι 100% μαζί του. Όλα είναι μια αλυσίδα, δεν είναι ή δίνω ή παίρνω. Πρέπει πάντα ο εαυτός μας να έχει προτεραιότητα.
‣ Τέλος, είναι αυτό που είπε ο Edmund Hillary, ο πρώτος άνθρωπος που ανέβηκε στο Έβερεστ. Είπε κάτι πολύ απλό, ότι δε χρειάζεται να έχεις γεννηθεί υπερήρωας για να πετύχεις πραγματικά σπουδαία επιτεύγματα. Χρειάζεται να είσαι ένας απλός καθημερινός άνθρωπος, που να βάζει υψηλούς στόχους και να δουλεύει σκληρά για να τους πετύχει.
Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις
Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr
