Εξομολόγηση ενός πατέρα που η μεγάλη του κόρη «πέρασε» σε άλλη πόλη

Πώς νιώθει ένας πατέρας όταν πηγαίνει να «εγκαταστήσει» τη μεγάλη του κόρη στην πόλη όπου θα ζει πια ως φοιτήτρια;

μπαμπάς μωρό κόρη fotostorm

Ο Φραγκίσκος (Γαΐτης) είναι παιδικός μου φίλος. Όταν διάβασα -μαμά φοιτητών ούσα- αυτό το «άρθρο» που μου έστειλε, συγκινήθηκα. Και σκέφτηκα ότι ενώ συχνά μιλάμε για το πώς νιώθουμε εμείς οι μαμάδες όταν μεγαλώνουν τα παιδιά μας, ακούμε πιο σπάνια τις σκέψεις των μπαμπάδων. Αυτή η εξομολόγηση του Φραγκίσκου μας αποκαλύπτει κάποια από τα συναισθήματα του πατέρα.

«Είθισται, όταν αναφερόμαστε σε αλλαγές στη ζωή μας, να μιλάμε για κύκλους: μια σχέση που έκλεισε τον κύκλο της, η ολοκλήρωση του κύκλου σε μια θέση εργασίας, ο κύκλος της μαθητικής ζωής, ο κύκλος της ζωής κλπ. Προσωπικά η έννοια του κύκλου δεν με εκφράζει, διότι το κλείσιμο ενός κύκλου υπονοεί ότι ξαναγυρνάς στο σημείο από το οποίο ξεκίνησες. Προτιμώ να αναφέρομαι σε διαδρομές (ευθείες, τεθλασμένες, με στροφές, σε ανώμαλους δρόμους κλπ) με ορόσημα, από τα οποία ξεκινούν νέες διαδρομές και συνήθως νέες περιπέτειες.

Από τη μέρα που διασταυρώθηκαν οι δρόμοι μας με τη σύζυγό μου, λίγα πράγματα άλλαξαν στη ζωή μας και συνεχίσαμε από κοινού τη μέχρι εκείνη τη στιγμή πορεία μας, με τους απαιτούμενους μικρούς συμβιβασμούς.

Η αναμενόμενη έλευση στη ζωή μας της πρώτης μας κόρης, αποτέλεσε ένα σοκ

Ξαφνικά η λεωφόρος που βαδίζαμε έγινε ένα τόσο δα μικρό σοκάκι όπου αυτό το μικρό, απόλυτα εξαρτώμενο πλασματάκι απορροφούσε όλη μας την ενέργεια και όλο μας το ενδιαφέρον, παρόλο που πασχίζαμε, αποτυχημένα, να διατηρήσουμε την επαφή μας με την υπόλοιπη ζωή μας. Δεκαέξι μήνες μετά ήρθε στη ζωή μας και η δεύτερη κόρη και μπορεί το σοκάκι να έγινε ακόμη πιο μικρό αλλά εκεί κατάλαβα ότι τα απλά μαθηματικά δεν έχουν καμία εφαρμογή, αφού η αγάπη δεν είναι μια ποσότητα που διαμοιράζεται αλλά πολλαπλασιάζεται.

Τα πρώτα βήματα, οι πρώτες λέξεις, οι «χαριτωμενιές» των κοριτσιών, οι βόλτες, τα θαλάσσια μπάνια και πολλά άλλα αυτής της ηλικίας, άνοιξαν τους δρόμους της επικοινωνίας και της ευχαρίστησης, πάντα σε πρόγραμμα προσαρμοσμένο και καθοδηγούμενο από τις ανάγκες των παιδιών: πύργοι στην παραλία, όπου εκνευριζόμουν που κανείς δεν αντιλαμβανόταν το αρχιτεκτονικό μεγαλείο μου, «ένοχες» απολαύσεις ταινιών κινουμένων σχεδίων, χοροί, κυνηγητό, γέλια, παιδικά πάρτι, αγκαλίτσες, φιλάκια, βραδινό νανούρισμα, απ’ όλα είχε ο μπαχτσές. Εννοείται ότι δεν ήταν τα πάντα στρωμένα με ροδοπέταλα, γιατί και κλάματα είχαμε και φωνές και νεύρα και αρρώστιες και πυρετούς και αγωνίες και ζήλειες, αλλά με κάποιο μαγικό τρόπο όλα τα αρνητικά έχουν σβηστεί από τη μνήμη μου.

Προϊόντος του χρόνου, παράλληλα με την εκπαιδευτική διαδικασία και όσα τη συνοδεύουν (ξένες γλώσσες, αθλητισμός, μουσική) ήρθε και η εφηβεία, ανοίγοντας λεωφόρους συζητήσεων, αντιπαράθεσης, αποδόμησης των γονέων και καυγάδων όπου κατάλαβα ότι όσο ενημερωμένος και “up to date” να θέλεις να είσαι, όσο “cool” και να θέλεις να το παίξεις, πάντα η διαφορά με τη νέα γενιά, η οποία έχει τελείως διαφορετικές εμπειρίες και προσλαμβάνουσες από τη δική σου, θα είναι μεγάλη. Η αλήθεια είναι ότι παρά τις δυσκολίες αυτής της περιόδου, χαίρομαι γιατί η προσπάθεια να κρατήσουμε ανοιχτό τον εξελικτικό διακόπτη χωρίς ουσιαστικές παρεμβάσεις, αλλά μόνο με παραινέσεις και μεταφορά εμπειριών, εκ του αποτελέσματος κρίνεται επιτυχής.

Όταν το πρώτο παιδί φεύγει από τη «φωλιά»

Πρόσφατα ολοκληρώθηκε η εγκατάσταση της μεγάλης μας κόρης σε άλλη πόλη λόγω επιτυχίας σε σχολή εκτός Αθηνών. Του χρόνου αναμένεται μια αντίστοιχη πορεία για την μικρότερη κόρη. Τα συναισθήματα είναι ανάμικτα και το αίσθημα της χαρμολύπης διάχυτο.

Από τη μία χαίρομαι γιατί παραδίδουμε στην κοινωνία μια χειραφετημένη γυναίκα, με δυνατή προσωπικότητα η οποία είμαι πεπεισμένος ότι θα εξελιχθεί στην καλύτερη δυνατή εκδοχή του εαυτού της. Από την άλλη όμως, παρά την παράταση του ενός χρόνου που μας προσφέρει η μικρότερη μας κόρη, αυτό το ορόσημο μου υπενθυμίζει, γιατί η απώλεια των γονιών μου ήταν το πρώτο καμπανάκι, ότι μεγαλώνω.

Άνοιξε λοιπόν τα φτερά σου και απογειώσου μικρέ μου αετέ. Οι εμπειρίες σε περιμένουν για να τις δημιουργήσεις και οι επιτυχίες για να τις κατακτήσεις».

Διάβασε επίσης: Η Εύη Στάη είναι φοιτήτρια: Η εμπειρία της τηλε-εκπαίδευσης και το μάθημα ζωής που κρατάει

Διάβασε επίσης: 3 πράγματα που έχω να σου πω για το σύνδρομο της άδειας φωλιάς

Οι πιο πρόσφατες Ειδήσεις

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις για υγεία, διατροφή και γυμναστική στο shape.gr

Read Next

MORE FROM

Υγεία

Δεικτης μαζας σωματος

Συμπλήρωσε τα παραπάνω πεδία

i

Ποσο νερο πρεπει να πινω

Συμπλήρωσε τα παραπάνω πεδία

i

Θερμιδες που καιω στο τρεξιμο

Συμπλήρωσε τα παραπάνω πεδία

i